Tahtın yasası bellidir; Kanla alınır, canla korunur, aşkla yazılır. ❝ Gözlerin arar da gönül bilmez mi Zeynep...? Adını dahi bilmez iken rüyalarıma düştün sen. Ellerini uzatsan, fermanım. Çekip gitsen, cellâdım olursun. ❞ au.

"Denizler mürekkep, gökyüzü kağıt olsa Sana olan aşkımın ne kadar derin olduğunu yazamazdım. Seni havada süzülen yapraktan, gökteki yıldızlardan, denizdeki kumdan çok seviyorum. Eğer kalbimin içine girip hislerimi görebilseydin, Bundan memnun olur, beni daha çok severdin."

Can o güzel yüzüne vurgun, neyleyim; gönül tatlı diline tutkun, neyleyim; can da gönül de sır incileriyle dolu; ama dile kilit vurmuşsun, neyleyim. Ömer Hayyam. - Bin hadi! - Dedi Cüneyd yüzünde ufak bir gülümseme ile. Genç kızın kalbi hemen şaşkınlık ve neşeyle doldu, o yüzden tam inanmayarak ona dikti gözlerini. - Gerçekten mi? Niye? - İçten içe anlam veremiyordu onun yaptıklarına. Ama o an zihnine de, yüreğine de işlemişti bu yaptığı hareket. - Hayyam dedi diye. - O an anlamıştı, Cüneydin herkesten farklı ve özel olduğunu. Çok başka bakış açıları ve düşünceleri olduğunu idrak etmişti.

so i murder love in the night /210818/

Yollar birleşirdi bazen. Okulun kabadayısı da olsan, dışlanan ucubesi de.

"durursan düşersin demiştin, ben dönerken düştüm."

Yıllar süren firkatin ardından, nihayetinde vuslat iklimine ermişlerdi. Artık zahirî nikâhın ötesinde, bâtınî bir ahitle birbirlerine yâr idiler. Müptelâ; Aşırı derecede bağlanmış, tutkun kişi.

"Seni senden alsalar, bendeki seni alamazlar."

Münzevi'de, Cüneyd ile Zeynep'in hikâyesini, Kızıl Goncalar'ın 18. bölümünden itibaren, olmasını istediğim şekilde yazıyorum.