Boş kalan son sayfa dolmadan, kibritler yere saçılmadan, yanan son mum sönmeden, bu yabancı duman her yanımızı sarmadan ve onlar beni bulmadan bul beni...

Sokak Nöbetçilerinin arasına ajan olarak gönderilen Helin Aktan. Karşısında bir aile bulmuştur ve o ailenin bir ferdi olmak üzeredir, fakat kendisini bir köprü ortasında hissetmeye başlamıştır. Köprünün bir tarafında merhameti, sevgisi ve kuruluşu vardır; diğer tarafında ise geçmişi, korkuları ve gerçek ailesi. ao köprünün ortasında durmaya devam ederken sırlar yavaş yavaş açığa çıkmaya başlamış, hiç kimsenin göründüğü gibi olmadığını da fark etmiştir. Koza ve Sokak Nöbetçileri'nin arasındaki soğuk savaş sadece Helin'nin mağlup olduğu bi savaşa dönüşecektir çünkü bağlılığın yıkıcı hissinide tadacaktır. "ama hep aynı noktaya dönüyorsun. Çocukluğuna, senin affetmediğin değil, seni hiç affetmeyen çocukluğuna"