Genç kız her gün kullandığı sokağa bir kez daha giriş yapmıştı. Her sokağa girişinde hemen kan kokuları kendini belli ediyordu. Sokağın sonuna geldiğinde adımlarını yavaşlattı. Sebebi ise boylu boyunca yatan yaşlı bir adam ile karşılaşmasıydı. Bu kaçıncı ceset görüşüydü? İstifini bozmadan cesetin yüzünü karanlıktan göremese de yanına doğru eğildi. Omzuna hafif sarsma ile cesedin yaşayıp yaşamadığını kontrol etti. Yaşıyordu. Telefonunu çıkarttığında, arkada duran adamın gölgesi, hemen yan tarafına doğru düştü. Sakin olmaya özen göstererek ona doğru döndü. Döndüğünde ise şaşkın bakışlar ile adamın yüzüne bakakaldı. İlk defa bu adamı bu sokakta görüyordu. bu adam kimdi? Bu adamı çözebilir miyiz? "Beni çözmeye çalışmak, etrafımı çözmeye çalışmaktan daha zordur." "Mihlas Miraç" Gözlerime değen bakışlar, alev alınmış ev gibiydi. O evi kendisi yakmıştı. Ben de gururla gökyüzüne süzülen dumanları izlemiştim." "Mahlas Miraç" "Tüm Hakları saklıdır" KİTAPTAN HERHANGİ BİR SÖZÜNDEN ÇALINTI YA DA KİTABIMIN KONUSUNU KENDİ KİTABIYMIŞ GİBİ YAZANLARA ADLİ İŞLEMLER BAŞLATIRIM!

Evrendeki her şey bir amaca hizmet eder. Bazen işlevsel bazen de sadece var olarak. Bu durumda düşüncelerinde amacı olmalı. BİR DÜŞÜNDÜM DE ACABA... Gelin hep birlikte bakalım...")

Her insan, hatırladığını sanır. Oysa bazı anılar silinmez; çünkü hiç var olmamıştır. Bu roman, hafızası sıfırlanmış bir kimliğin, adını hatırlamadan varlığını ispat etme savaşını anlatıyor. Bir akademi... dışarıdan bakıldığında prestijli, içeri girildiğinde ürpertici. Bir sistem... sorulara değil, sessizliğe değer veren. Ve bir çiçek: Asfodel. Ölümle yaşamın arasında, hafızanın kıyısında açan bir çiçek. Bu hikâye, yalnızca bilimkurgu ya da karanlık akademi anlatısı değildir. Bu, "ben kimim" sorusuna verilen en karanlık cevaplardan biridir. 313 sadece bir numara değil. O, sisteme karşı ilk çatlağın, hafızasız bir devrimin başlangıcıdır. Eğer bu sayfaları çevirmeye cesaret ettiysen, bir uyarı: Gerçek her zaman kurtuluş değildir. Bazen uyanmak, kabusun kendisidir.