Ayağa kalkıp göz yaşlarımı sildim. Gözlerim son kez baktı ardından. Son kez seslendim adını. Bana öyle bir yara bırakmıştı ki, asla affetmeyecektim onu. Asla. O benim için ölmüştü. Bende onu gömdüm. Ruhumu tamamladı sanıyordum. Meğer o kendine orada bir mezar hazırlamış... O benim ruhumdaki bir ölüydü artık.. "Hoşçaka...
Cinayet bir işdir gerisi bir hiçtir grubuna eklendiniz! "Bu kadar bildirimlere seni boğan kim acaba Afra?"hoca sert bir sesle söylediğinde 'işine bak hocam" demek istedim tabi çıkmadı bu sözler ağzımdan. Sınıfdan gülme sesleri gelirken ağızlarına çakmamak için zor tutuyordum kendimi. Yalan üretmem lazım hemen şimdi...