Hayat adil değildi. Belki de adil olması beklenemezdi. Zaten var olma amacımız da tam olarak bir sınav değil miydi? Elbette ki yarışacak, mücadele edecek ve kazanan olmayı umacaktık. Bu sınav koşullarında bazılarımız ayakta kalabilirken, bazılarımız tükenebiliyordu. Aynı toprağa ektiğimiz tohumların "aynı" olmaması gibi bazıları filizlenip açarken, bazıları çürüyüp yok olabiliyordu. Hayat denmişti işte adına. Doğacak, nefes alacak, yaşayacak ve ölecektik. Sadece şartlarımız farklı olacaktı bazılarıyla. Sonlarımız ise aynı. Belki de tek adil olunan noktaydı bu. Hepimizin yaşayacağı o kusursuz son. Kim bilir, belki de o bir son değil başlangıçtı.