Εμπνευσμένο από τον δίσκο του Solmeister "Τα Λέμε στην Κόλαση" και το "Εγχειρίδιο επιβίωσης για τους κοινωνικά ανασφαλείς".

Η Βάλερι και ο Άλεκ δεν έχουν τίποτα που να τους δένει σε αυτόν τον κόσμο. Σχεδόν. Το μόνο τους κοινό σημείο είναι ο χορός, τα φώτα και....η αυλαία. Προσκήνιο. Εκείνη, μια επιτυχημένη μπαλαρίνα. Η καλύτερη στον τομέα της. Έχει νιάτα, ομορφιά, ταλέντο. Μα δεν έχει ταυτότητα. Προτιμά να είναι η Ζιζέλ, η Κλάρα, η Οντέτ. Ακόμα και στα παρασκήνια της ζωής της, οι τρεις ηρωίδες κρατούν προστατευμένη την ψυχή της. Εκείνος, κυνηγός ταλέντων. Κορυφαίος για τις επιλογές του, απρόσιτος και σκληρός. Κυρίως με τον εαυτό του. Ο εγωισμός είναι το σπίτι του και η αλαζονεία το οξυγόνο του, η ζωή του. Τουλάχιστον, μέχρι να τη γνωρίσει. Τι γίνεται όμως στο Παρασκήνιο; Τι συμβαίνει πίσω από αυτό το παχύ κόκκινο ύφασμα που κρατά σφιχτά μέσα του τα μυστικά, τον πόνο και τον πόθο που σαν κουβάρι έχουν μπλεχτεί σ' ένα παθιασμένο τανγκό για δυο; Κεχριμπαρένια μάτια κλειδώνουν στα μπλε κι όλα ξεκινούν...όταν η αυλαία πέσει.