Esir düşen Üsteğmen Deniz Özal. Kurtarıldıktan sonra tüm hayatı büyük bir değişim olur. Yeni bir duygu olan aşk ile tanışır. Bu sırada geçmişin tüm gerçekliği bir bir önüne gelir. Geçmişten kurtulmak için ya ateş olup yakacaktı yada kül olup kavrulacaktı.

~ Tamamlanan kurgudur ~ "Ayın altında, bu topraklardan ya sağ ya da şehit olarak çıkacağız." Dediğimde sesimde ki korkusuzluk ikimizin de kanında hâkimdi. Fakat ikimiz de bu gurur verici hissinin bugün olmasını istemiyorduk. Acı ama gerçek. Deniz gözlü adam, kehribar gözlerime tutundu. "Vatanımız için gerekirse şehit oluruz." Dedi. "Unutma; vatan her şeyden önce gelir, aileden de önce gelir." Yüz hatları öfkeyle kasıldı. "Gerekirse kendi silâhını, kendi şakağına kaldıracaksın. Gerekirse o üzerinde duran el bombasını al ama bensiz pimini çekme." - 16.10.2021 -

☘️TAMAMLANDI☘️ "Yanında olduğum sürece ışığın eksik olmayacak küçüğüm, söz." Küçük bir kızın hayatını kurtaran asker sevdası.☘ Başlangıç Tarihi = 24.06.2023 Bitirme Tarihi = 15.05.2025

• KİTAP YENİDEN YAZILDI • (Bu kitap yazılmaya 07.05.2023 tarihinde başlanmıştır.) (Bu kitap 31.07.2023 tarihinde bitmiştir.)

Aylarca düşman saflarında bir gölge gibi dolaşan, vatan sevgisi ve sadakatle mücadele eden bir saha ajanı... ta ki deşifre olana kadar. Bir gün gün yüzüne çıkan evlatlık meselesi onu hem duygusal hem de kimlik açısından zorlarken bu duruma alışmaya çalışacak olan Armağan ve ailesinin hikayesi. Başlangıç: 09.04.2025

DÜZENLENİYOR Aşkta ve savaşta her yol mübahtı, peki ya aşk savaşında? Efsun kızlar güzel olmazdı, büyüleyici olurdu. Peki sen Efsun, sen neden iflah olmaz derecede büyüleyicisin? Ulaş Selim Karacalı'nın bir çift yeşil göze esir düşme hikayesi...

DİYARBAKIR/SUR «2016» Siz şimdi sanıyorsunuz ki her eline silah alıp, kamuflaj giyen asker oluyor. Yok aslanım. Öyle olmuyor işte o işler. Sen gel bir de Sur'da, Tel Aviv'de gör askeri. Gel benim elimde yanan namluları gör. Gel 5 bin derecelere çıkartmalarımı gör. Bak sen, nasıl eğitilmiş olduğumuzu bilmiyorsun. Neler yapacağımı bilmeden beni vasıfsız, vizyonsuz bir insan sayıyorsun. Değilim. Benim tek amacım ot gibi yaşamamak ve kendimi sürekli geliştirmek. Ve sen beni tek meziyeti silah kullanmak olan biri olarak göremezsin. Ben matematiği, rüzgarı ve dünyanın dönüşünü hesaplamaya kadar kullanıyorum, fiziği yanlızca e=mc2 olarak bilmiyorum bazıları gibi, ben fiziği mermimin havada kalış süresine kadar hesaplarken kullanıyorum, barutumu ayarlarken kimyanın tarihini tekrar yazıyorum, vurulduğumda ölmemek için turnikemi ben yapıyorum emin ol fizyolojime oldukça da hakimim. Ben 47 ayrı derse tabi tutuldum. 47 sini de en iyi şekilde geçip harp okulu birinciliğine oynadım. Kazandım da git bak kütükte Babamın adının altında adım yazıyor. Yan dal olarak Mekanik mühendisliği bile bitirdim. İç dış mekanikten de güzel anlarım. Getir bana bir silah bakarak dökeyim içindekileri. İngilizcem, bir ingilizin yanında konuştuğum zaman ben söylemeden ingiliz değil de Türk olduğumu anlamayacakları bir düzeyde. Sen şimdi gelip bana vizyonsuz diyemezsin. Sırf meskenim dağlar diye. Gel ben seni götüreyim Sur'a. Yoksa anlamayacaksın.

"Bazen uzak bir köy, kaderin haritasını yeniden çizer." Henüz stajını bitirmiş bir doktor olan Tutku Ay, kendine bile güvenemediği bir anda babasının zoruyla Gaziantep'in unutulmuş bir köyüne gönderilir. Kalabalıktan uzak, tenhalığın içinde mesleğine tutunmaya çalışırken, yolu geçmişi sırlarla dolu bir yüzbaşıyla kesişir: Dağhan Mert Kıraçlı. Onlar birbirine mecbur değil, birbirine anlaşmayla bağlı. Ama her anlaşmanın görünmeyen bir bedeli, her uzaklığın bir yakınlığı vardır. Ve bazı duygular, haritada yeri olmayan yerlerde filizlenir...

Annesini acı bir olayla kaybeden Asteğmen Elvin Sönmez, bulunduğu timin başkomutanının değişmesi ve bir teröristin tekrardan faaliyete geçmesiyle hayatında hiç beklemediği şeyleri yaşamaya başlar. -Askeri kurgu- !KİTAPTA GÜNÜMÜZ TÜRKİYE'Sİ YOKTUR, BU SEBEPLE GÜNÜMÜZDEKİ KOŞULLARI KİTABA UYARLAMAYA ÇALIŞMAYIN LÜTFEN. HER ŞEY TAMAMEN HAYAL ÜRÜNÜDÜR, HER YAZILAN SADECE BİR KURGUDAN İBARETTİR. KİTAPTA GÜNÜMÜZ TÜRKİYE'Sİ İŞLENMEMİŞTİR! !ASKERLİK HAKKINDA FAZLA BİR BİLGİM OLMADIĞI İÇİN VE ARAŞTIRDIĞIMDA DA FAZLA BİLGİ BİRİKİMİNE ULAŞAMADIĞIM İÇİN KENDİMCE OLUŞTURDUĞUM KURALLAR ÇERÇEVESİNDE YAZDIĞIM BİR KİTAPTIR. MANTIK HATALARI YA DA BİLGİ EKSİLİĞİNDEN KAYNAKLANAN HATALAR VARSA AFFOLA. LÜTFEN BU YAZDIKLARIMI GÖZ ÖNÜNE ALARAK OKUYUN, TEŞEKKÜRLER! Yetişkin içerik

"Şakağından öptüğümden beri çok dincim." Gülümsedim büyükçe. "O günden sonra kurşun yedin, hatırlatırım." "Buna rağmen çok dincim." dedi Yavuz. "Pozitif enerji mi verdim?" diye sordum. "Vallahi yaptın bir şeyler." diyen Yavuz bu kez izin almadan yaklaştı şakağıma. Önce ellerimi kavradı. Gülümsedi. Gülümsemesiyle öptü şakağımdan. Geri çekilmek istemedi... "Yavuz?" dedim büyük bir endiş hâlinde. "Bir gören olacak." "Olsun." dedi Yavuz azıcık geri çekilip. "Olmasın." dedim net bir dille. Dinlemedi Yavuz. Bir kez daha yaklaştı şakağıma. Bir öpücük daha bıraktı. Öpücüğü o kadar masumdu ki... Tıpkı yeni açmış bir çiçeğin yaprağına düşen ilk sabah çiyi gibiydi. Hafif, neredeyse hissedilmez. Ama aynı zamanda, o çiçeğin özünü barındırıyordu. İşte o masumiyetin ardında, bir volkanın derinlerindeki lav gibi, sabırla bekleyen bir arzu da vardı. Dudakları şakağıma değdiğinde yayılan sıcaklık, tenimi yakıp kavurmasa da, ruhumu derinden titretiyordu. Gözlerini kapattığını hissettim. Kirpiklerinin hafifçe şakağıma dokunuşu, fısıltıyla söylenen bir sır gibiydi. O an, zaman durdu. Etrafımızdaki tüm sesler kayboldu. Ne kuş sesi ne dışarıdaki hastaların sesi... Sadece onun nefesinin sıcaklığı ve dudaklarının tenime bıraktığı o tarifsiz his vardı. İçimde yeşeren karmaşık duygularla, ne yapacağımı bilemez bir halde kaldım. Kalbim, bu beklenmedik yakınlığın etkisiyle hızlanırken, zihnimde bin bir soru yankılanıyordu. "Nazelif?" dedi Yavuz sol şakağıma öpücük bırakıp. "Çok güzelsin." "Yavuz?" dedim kısık çıkan sesimle. Sağ şakağımdan öptü Yavuz. "Çok özelsin." . . Asker & Doktor