Istanbullu 19 yaşındaki huma'ya, iş toplantısı yüzünden istanbulda işi düşen bir mardinli aşiret ağasının karşılaşması sonucu aşık olan ağa. Bir gezi niyetine kızı ailesi ve en önemlisi kendini tanitiyor Konuyu kısaca aciklicam: aşiret ağası olan efe istanbula iş yüzünden gidiyor orda ecrin hüma ile karşılaşıyor ardından ona sevdalanıyor. Kızı takip ediyor araştırıyor felan filan derken kızı kendi hayat merkezinde buluyor... kendini ona tanıtması ve ondan hoşlanması için çabalıyor ve en sonunda çözümü kendi firmasının yaptığı kamerayı tanitmasi için okuluna gidiyor ve bu durumu okul gezisi olarak anlatıyor. Kızı alıp hayatına koyarak 1 hafta da onu kendine bağlamaya çalışıyor Bakalım hüma 1 hafta da bağlanacak mı? Kitabı kapağına göre yargılamamak lazım Bütün ihlal hakları bana aittir. Başka bir kitapta Kopyalama yada aynı kelimeler kullanma ihracında dava açılacaktır Iyi okumalar🤭😅

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."