O kadar zıtlardı ki, biri kor iken diğeri serinleten bir içim su gibiydi. İşin aslı da buydu zaten. Denge zıtlık gerektirirdi. Yanarsan denge bozulur, yakarsan tek kalırsın. Onu olduğu gibi bırak, avuçlarına dolsun. Seyre dur, sustuğun zamanların acısını o çıkartır. ** Genç kız, ölen babasının hattını kapatsa dahi...
Ekonomik krizler, toplumsal olaylar ve teknolojinin hızla gelişmesinin ardından insanlık durağanlığını yitirmiş, hızla evrendeki her şeyin sonunu getirmeye çalışırcasına doğaya zarar vermekteydi. Her şey en kötü haliyle bile güzel giderken küresel iklim krizi kapıyı çalmıştı. İnsanlık bu misafirin geleceğini biliyordu...