O hep başkaydı. Herkes bize karşıysa da ben ona hiç karşı koyamadım. Işıklar önünde iki yabancıydık. Gece karanlığında birbirimize ışık ve aşık.
Birden ayağa kalktı. Tam dip dibe kaldığımızda boyunun farkından başımı yukarıya doğru kaldırdım. "Fazla derin sularda yüzüyorsun, Bisikletli Kız." Dedi. "Sen misin derin su ?" Dedim ona doğru bir adım daha yaklaşıp küçümseyici bir bakış atarak. "Bu hareketlerine biraz daha devam edersen büyük ihtimal evet." Demesiyl...
"Nolursa olsun... Hep arkandaki gölge olacağım ben senin. Git de desen kal da desen ben hep olacağım. Kimse üzemeyecek seni Nazlı Naz'ım." Gülümseyerek yine onu düşünmeye başlamıştım. Kendi hayatımı düşünmek gibi bir seçeneğim daha yoktu çünkü benim hayatım da o'ydu. Ve ben yalnızca onu düşünmekle yetiniyordum. Bu son...