Fisebilillah: Allah Teâlâ'nın rızâsına uygun ve O'na yaklaşmak amacıyla yapılan her türlü hayırlı işte çalışan. .. "Merhaba, Adniye Hanım?" Başını kaldırmayıp sadece selamıma karşılık başını salladı. "Merhaba, Feyyaz Bey." Rasim ağabeyin sözleri kulağımdaydı, artık ağabeyimdi o benim değil mi? "Size yardımcı olmak isterim, kardeşiniz için." Başını kaldırdığında gözlerindeki mutluluğu gördüm ve o umut gönlümdeki kuşları uçurmuştu, ne güzeldi o gözler. Oysaki, renkli değildi, öyle çekici bir gözü de yoktu ama bu dağ gibi adamı yıkardı o gözler, kesin. 04/02/2020 - 12.06.2020

Kendimi güzel diye adlandıramazdım belki. Ne boyum uzundu, ne nefes kesen güzelliğim vardı; ne gözlerim renkliydi ne de ince belim, güzel bir fiziğim, kadife gibi sesim, bembeyaz tenim. Hikayelerden fırlamış bir kız değildim anlayacağınız. Zaten benimki de hikaye değildi. Hayattı. Yalnızca okuduğum öykülerdeki o güzel ve saf kızların, yakışıklı ve mükemmel erkeklerle olan aşk hikayeleri yoktur hayatta. Yolda yürürken güzel diye adlandırmayacağınız insanların da bir evlilikleri, sevdaları, hayatları olduğunu görürsünüz. Ben o sıradan insanlardan biriydim. Ne tesadüflere, planlara, çekişmelere; ne de eli silahlı adamlara, mafyalara, belalara dair bir iz vardı hayatımda. Aşkı güçlü kılan kalpteki zincirlerdir, yaşanan çekişmeli ve kaçırılmalı olaylar değil. Her aşkta ortak tek bir şey vardır, o da kaybetme korkusudur. Çünkü bir yerde sevgi varsa korku da baş gösterir. Sevileni kaybetme korkusu. İşte bu korkuyu herkes yaşar. Ben Hülya. Beraber büyüdüğümüz kapı komşum Sefa'ya aslında âşık olduğumu onu kaybedebileceğimi fark edince anladım. O ise zaten yıllardır kalbinde benim için bir sevda büyütmüştü.

Üzülmeyeceğim. Beni üzmelerine izin vermeyeceğim. Ben annem ve babamın kızıyım. Çok güçlüyüm ben. Babam için güçlü duracağım. Kendim için güçlü duracağım. Ben Behice Çevik. Bu dünyada sadece ben ve Rabbim var. Annemi seviyorum. Babamı seviyorum. Dedelerimi, anneannemi, babaannemi seviyorum. Çok- "Günaydın." Duyduğum sesle gözlerimi aralayıp başımı kaldırdım. "Seviyorum. Hı?" Kocaman açtığı kahverengi gözleriyle bana bakıyordu. Sertçe yutkundum. Aklıma gelenle yanaklarım ısınırken gözlerimi sıkıca kapatıp açtım. İfadesi yumuşadı ve gülerek başını çevirdi. Ben hiç bu kadar utandığımı hatırlamıyorum. Ne oldu bana? "Ben... Yani sen yanlış anladın. İçimden konuşuyordum ben." dedim telaşla. Biraz daha gülüp ciddi hâle büründü. Ben gülmüyorum ama. Utandığımın farkında değil mi? "Tamam anladım ben. Sadece... Yani garip bir olay yaşadım. Şoka girince öyle gülmüş bulundum. Beni sevmediğini biliyorum yani bana söylemediğini..." "Hayır." diye itiraz ettim. Kaşlarını hafifçe çattı. Ne diyecektim ben? "Yani durup dururken niye sevmeyim ki seni. Yani bir kötülüğün olmadı bana. Sevmiyorum derken yani sanki nefret ediyormuş gibi değil." Yüzünde beliren gülümseme ile başını eğdi. Yine mi gülüyor? Ne dedim ki şimdi ben? Stres oldum ben. "Hem neden sevecekmişim ki seni? Daha dün gördüm." Kapıyı açıp girdim sınıfa. Sınıftaki gözler bana döndüğünde omuzlarımı dikleştirip kısa nefes çektim içime. Aynen böyle devam et Behice. 🕊️ Cennet adlı kitaptaki Behice karakterinin hikayesidir.

Kamer ailesiyle yaşayan çok iyi bir üniversitede son sınıf mühendislik öğrencisiyken kendisi için ilk kez büyük bir karar vermek ister ancak bu kararı ailesi onaylamamaktadır. Aklının ucuna dahi gelmeyecek bir anda kaderi ona büyük bir tevafukla bir yol sunar. Bu yolu seçip hayatının anlaşmasını mı yapacak yoksa hayatının akışına devam mı edecek. Kamer ve Ömer'in hayatlarının en büyük kararlarını vermelerini birlikte okuyup onlarla mutlu olup onlarla üzüleceğimiz güzel bir serüven bizleri bekliyor.

Peki ya biz? Açılmak üzere duran süslü bir kurdale miyiz? Yoksa açılması neredeyse mümkün olmayan gösterişsiz bir kördüğüm mü?

"Cehennemine hoşgeldin, katilin kızı!" İtalyan ve Katolik bir adam... Türk ve Müslüman bir kız... İslâmî bir aşk romanı...🦋 →Tıp fakültesinden yeni mezun olmuş müslime bir doktor... Hayatına kaldığı yerden devam etmeye karar verdiği günde başına gelenlerle saatler içinde kendini yurt dışında; İtalya'da bulur. İlk kez geldiği ama adını babasından çok kez işittiği bu yabancı ülkede onu neler bekliyor, hiç bilmiyordur. Hadi! Hep birlikte, aksiyonu dibine kadar yaşayacağımız, imkansız bir aşka tanıklık edeceğimiz bu güzide kitapta buluşalım! 📍KÜBRA Ç.📍 İstihale → Değişim ve imkansız; iki anlamı olan bir kelime. Bir aşk ne kadar imkansız olabilir? Ve bir insan ne derece değişebilir? 🦋 Bu isimle yazılmış tek kitap! 🦋 #islam kategorisinde #1 numara! Çalıntı, kopyalanma ve kurgunun başka şahıslar tarafından yazılması hâlinde gerekli işlemler yapılacaktır. Antalya'nın ünlü avukatlarından biri öz amcamdır. Bilginize...) Tüm hakları KÜBRA Ç. 'a aittir.™©

"...Sen bana abi diyen kıza, yüreğimin çektiği hasretliği nasıl bileceksin?!" dedi Abdullah. ~ Kocaman bir apartman düşünün, birbirine can olmuş Allah rızasını gözeten 3 aileyi, aile dostlarını... Hepsinin neredeyse bir düzine çocuğu olduğunu düşünün. Evet, şimdi de o dostların tertemiz evlatlarını ve sevdalarını. Mimar Abdullah'ı, asker Abdulhak'ı... Tıp ve hafızlık öğrencisi Meryem'i, ilahiyat mezunu hafız Zeynep'i... Ve daha nicesini. . (Çalıntı, kopyalanma ve kurgunun başka şahıslar tarafından yazılması hâlinde gerekli işlemler yapılacaktır. Antalya'nın ünlü avukatlarından biri öz amcamdır. Bilginize...) Tüm hakları KÜBRA Ç. 'a aittir.™©

Antep'in ihtişamlı konaklarından birinde, aşk acısını sır gibi saklayan Üsteğmen Zeyd ve sevdiği adamı ölmeden yüreğindeki mezara gömen Katre'nin hikayesi... KÖZ; Sırrını gel sen çöz... Alıntı; Sanki bir filmin içinde gibiydim tam şu anda. Ağır çekimde kafamı Ömer'in baktığı yere çevirdiğimde yüreğime bir kor düştü. Elim göğsüme giderken, endişeyle yutkundum. Bedenimdeki bütün kan akışı hızlandığında bunun gerçek olmadığına inanmak istedim. Hiçbir gerçeği bu denli hayal olarak dilemediğime yemin edebilirdim. Zeyd... Evlendiğim adamın kardeşi, yüreğimi enkaza çeviren, kazıya kazıya içimden atmak için aylarımı zindan ettiğim Zeyd miydi? Başıma saplanan ağrılar dünyamı döndürürken tutunacak bir dal aradım. Kocam kardeşine sıkı sıkıya sarılırken yanında solan beni görmüyordu. Arkamdaki sandalyeye aniden oturduğumda Ömer'in ve... Onun dikkatini çekmiştim. "Katre! İyi misin?" diyen Ömer endişeyle yüzümü avuçladığında ona bakmak için kalkan gözlerim yanındaki adamın, Zeyd'in keskin bakışlarıyla kesişti. Göz bebeklerim titrerken onun bakışlarında yalnızca soğukluk vardı. Buz gibi... Donuk ve hiçbir kaygı barındırmayan gözleri abisinin ve benim üzerimde gelip gidiyordu. İnsan biraz olsun endişelenmez miydi? Benim tanıdığım Zeyd, bu muydu? Bayılmak üzere olan bir kadına şefkatten yoksun bakışlar atan bir adam mıydı o? Anlamsız sessizliği Zeyd'in bozmasını beklemediğimden, konuşmasıyla yeniden ona bakmıştım. "Allah mübarek etsin..." derken gözlerine tırmanan harelerim mahçup bir ifadeye bürünürken zoraki çıkan son kelimesi bütün gerçekleri bir tokat gibi yüzümüze çarpmıştı. "Yenge." ~ (Çalıntı, kopyalanma ve kurgunun başka şahıslar tarafından yazılması hâlinde gerekli işlemler yapılacaktır. Antalya'nın ünlü avukatlarından biri öz amcamdır. Bilginize...) Tüm hakları K

Sevdim, bir adamı çok sevdim... Baktığı yolu sevdim, dokunduğu kumaşı sevdim! Onu ne kadar sevebilersem o kadar sevdim. Beni sevmeyi kabul etmeyen kalbini sevdim... Ve şimdi, gidiyorum. Gidiyorum, sevdiğim adam! Kalbine lavanta renkli gül yaprakları yollayarayak gidiyorum...

"Ah! Benim dağ gibi duran, dal gibi kırılan kalbim." Kalbi, annesinin gül bahçesinin içerisinde kalmış bir genç kız. Kız kardeşinin bileğindeki prangalarla mücadele eden bir genç oğlan. ● "Elimi yıkayabilir miyim?" Güldü. "Elindeki kanın yıkadığın vakit çıkabileceğini mi düşünüyorsun?" Ellerimi ardıma sakladım. "Eğer öyle düşündüysen yanılmışsın."