A collection of my TMNT x Reader imagines, including my requests and some of my AU's!!

CURRENTLY BEING REVISED FOR GENDER NEUTRAL READER Some NSFW may be implied. 18+ please. You're reading a TMNT x Reader fan fiction. This is an interactive type story, where in certain places you insert either your eye or hair color, your favorite sport or song, etc. Hope you guys enjoy! (y/n) your name (e/c) eye color (h/c) hair color (p/p) preferred pronoun

Αυτή είναι μία ιστορία με τον Red Hood (Jason Todd). Είναι ένα Alternate Universe δηλαδή δεν μοιάζει με την κανονική ιστορία (movie ή videogame). Μετά από δύο χρόνια που θεωρούνταν νεκρός ο Jason Todd επίστρεψε στην πόλη που αποκαλούσε σπίτι του, το Gotham. Αλλά θα επιστρέψει ως ένας νέος κακοποιός που θέλει να πάρει εκδίκηση από τον Batman. Στην προσπάθεια να του να τον πιάσει ο Jason ή Arkam Night όπως αποκαλούνταν απήγαγε τα τέσσερα παιδιά του Batman (Bruce Wayne) τον Nightwing (Dick Grayson), την Black Widow (Vicktoria Toretto), τον Red Robin (Tim Drake) και τον Robin (Damian Wayne). Όταν έμαθε ποιοι ήταν θυμήθηκε τον ''μεγαλύτερό'' ετεροθαλή αδελφό του, τον Dick. Μετά από τρεις εβδομάδες ο Dick και η Vicky άρχισαν να καταλαβαίνουν ποιος ήταν πίσω από την μάσκα του Arkam Night. Χαρακτήρες και ηλικίες : Alfred Penyworth Bruce Wayne Leia Toretto - 23 Dick Richard Grayson - 17 Victoria Toretto - 17 Jason Todd - 17 Roy Harper - 17 Wally West - 17 Tim Drake - 15 Damian Wayne - 12

Τα "Διαβολικά μυαλά" έρχονται! Ιστορίες δολοφόνων, εγκλήματα που συγκλόνισαν όλων τον πλανήτη, υποθέσεις που δεν εχουν κλείσει ακόμα, δολοφονους που δεν έχουν βρεθεί, εγκληματίες που εμειναν γνωστοί στο κόσμο και μόλις ακους το όνομα τους ανατριχιαζεις, όταν ακούσεις τα φρικτα εγκλήματα που διεπραξαν φοβάσαι να βγεις από το σπίτι σου. Μετά από αυτό το βιβλίο θα αρχίσεις να βλέπεις τον κόσμο με άλλο μάτι, τα "Διαβολικά μυαλα" ήρθαν για να μείνουν

My collection of Leonardo x Reader imagines. A big book devoted to the leader in blue.

https://www.youtube.com/watch?v=h5J30Y2vdyA&feature=youtu.be Αφού λοιπόν άρχισε η μάσκα του να μετακινείται , ξαφνικά , σε διάρκεια μερικών δευτερολέπτων τα χέρια μου , συγκεκριμένα οι καρποί των χεριών μου , ήταν εγκλωβισμένοι στα δικά του μεγάλα χέρια . Το χαμόγελο που είχε σχηματιστεί πριν λίγο στα χείλη μου , είχε πλέον χαθεί και την θέση του είχε πάρει την εξής σοκαρισμένη έκφραση . Ελάχιστα ανοιχτό το στόμα μου και τα μάτια μου γουρλωμένα από την έκπληξη και τον φόβο . Είμαι σίγουρη πως επιπλέον τα μάγουλα μου είχαν πάρει μια ελαφρά ανοιχτή απόχρωση κόκκινου χρώματος . Τον κοίταζα τρομαγμένη μέχρι το κόκκαλο . Τα μάτια του στο σκοτάδι , μια βαθιά απόχρωση του πρασίνου , εκείνο που θύμιζε δάσος . Μαγευτικά μα ο τρόπος που με κοιτάζανε με έκαναν να τρέμω από τον φόβο που ένιωθα αυτήν την στιγμή .Οι καρποί τον χεριών μου είχαν αρχίσει να πονάνε και σίγουρα πως είχαν αρχίσει να μελανιάζουν . Αυτό άλλωστε ήταν αυτό που με επανέφερε στην πραγματικότητα . " Με πονάς ! " του φώναξα , κουνώντας

Η Ερμήνα είναι 17 ετών και φέτος είναι η τελευταία της χρόνια στο Λύκειο. Δεν της αρέσει η ρουτίνα, προτιμάει τα ωραία απρόβλεπτα. Αυτή η χρονιά όμως θα μείνει αξέχαστη για την Ερμήνα και θα την κάνει μια και καλή να ξεχάσει την βαρετή ζωή της! «Τα αγγίγματα του με κάνουν να χάνομαι και το βλέμμα του με υπνοτίζει. Πλησιάζει αργά και η αναμονή με σκοτώνει, με φιλάει έντονα και παθιασμένα. Είναι τόσο υπέροχος, τα χείλη του στο στόμα μου με κάνουν να τον θέλω τόσο πολύ! Νιώθω κάτι υγρό στο στόμα μου, το φιλί μας γίνεται πιο άγριο πιο κριτικό καθώς βάζει στο παιχνίδι και της γλώσσες μας. Ξαφνικά η πόρτα ανοίγει και απομακρυνόμαστε...»

<<γειά σου Τολακο ή μάλλον να πω...Αρη>> άκουσα την φωνή της και πετάχτηκα όρθιος από την τρομάρα <<πως μπήκες μέσα? >>ρώτησα με γουρλωμένα ματιά <<δεν είσαι και πολύ προσεκτικος με τις μπαλκονοπορτες σου Τολη>> απάντησε << Θεοφανία να σου εξηγήσω>> είπα πανικοβλημενος και σηκώθηκα Πήγα να την αγγίξω αλλά εβγαλε το πιστόλι της και με σημάδεψε. <<Γιατί ρε Άρη γιατί? ΤΌΣΟ ΚΑΙΡΌ ΨΕΜΑΤΑ, ΕΊΜΑΙ ΜΑΛΑΚΑΣ ΑΡΗ, ΑΝΕΠΤΥΞΑ ΑΙΣΘΉΜΑΤΆ ΓΙΑ ΕΣΈΝΑ ΚΑΙ ΑΥΤΌ ΕΊΝΑΙ ΛΑΘΟΣ, ΔΕΝ ΤΑΙΡΙΆΖΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ! Δεν γίνεται να είμαστε μαζι>>φώναζε πλέον έχοντας το όπλο της στο ύψος του λαιμού μου. << γιατί δεν γίνεται? >> είπα με σπασμένη φωνή <<είμαστε δύο διαφορετικοι κόσμοι Άρη, κοίτα μας μια αναρχική και ένας μπάτσος?Ποσο καιρό νομίζεις ότι θα λειτουργήσει?>> απάντησε με λίγα δάκρυα να στολίζουν το όμορφο πρόσωπό της << μα.... εσύ μου είπες κάποτε πως πιστεύεις ότι τα ετερώνυμα έλκονται! Δεν διαφέρουμε μωρό μου! >>είπα και έκανα πέρα το όπλο της και ένωσα παθιασμένα τα χείλη μας . . . . .