Yağmur yağıyor, her yeri sel alıyordu. Sokaktaki insanlar ıslanmamak için oradan oraya koşuyor, trafik arabalar sayesinde tıkanıyordu. Şemsiyesi olan insanlar rahat bir şekilde yolda yürüyordu. Şemsiyesi olmayanlar ise şanssızdı. Yağmurdan ıslanmamak için korunacak yer arıyorlardı. Şemsiyesi olmayan, elinde kalın hukuk kitapları, üzerindeki deri ceketi ile rahatça yürüyordu İzem. Acelesi yoktu. Islanmayı seven biriydi. Küçükken babası onu sokağa attığında yağmurun altında kendi kendine eğlenir, biriken suların üzerine zıplardı. Uzun kahverengi saçları ıslanıp birbirine karışmıştı. Elindeki hukuk kitapları çantasına sığmadığı için elinde sımsıkı tutuyor, ıslanmamaları için boynundaki kahverengi atkıyı kitaplarına siper ediyordu. İzem Karasu. Üniversite son sınıf öğrencisiydi kendisi. Yirmi üç yaşında, geleceğinin hayallerini kuran ve başarılı bir savcı olmayı hedefleyen bir hukuk öğrencisiydi. Son yılının bitmesine ve mezun olmasına sadece aylar kalmıştı. Metro durağına inen yürüyen merdivenleri görene kadar normal hızda yürümeye devam etti. Yürüyen merdivenler gözüne çarpar çarpmaz adımlarını hızlandırdı. İzem dışarıdan çok sert görünürdü. Bakışları her zaman insanlara nefretle bakardı. Oysaki sıcakkanlı biriydi. Sevdiklerine karşı çocuksu olurdu. Merhametli ve sevecendi. Soğuk olduğu insanlara acımazdı. Metro durağına geldiğinde metro gelmişti bile. İnsanlar birbirlerini ittirerek metroya ulaşamaya çalışıyordu. Sanki birbirlerini itmeseler metroya binemeyecek gibi bir halleri vardı. .....

Kariyerinin zirvesindeki ünlü bir ressam, çalışmakta olduğu eserinin büyük ses getireceğini ardından sanatı bırakacağını açıklamasından kısa bir süre sonra ortadan kayboldu. Ne kendisinden ne de o eserden bir daha haber alınamadı. Paris, 1973. Dans akademisine kabul edilmek, Neva Nil için yeni bir başlangıç olmalıydı. Neva hayallerini gerçekleştirmek için şehrin ışıklarına güvenirken, Aren hırslı bir gazeteci olarak kayıp sanatçının izini sürüyor. Ve bir apartman...geçmişiyle, onları aynı hikayeye bağlıyor. Fakat geçmişin sırları ortaya çıktıkça, sadece sanatçının kayboluşunu değil, kendi hayatlarını da çözmeleri gerekecek. Sizce en değerli şeyler nereye saklanır?

İnsan ne dilediğine dikkat etmeli, zira kalbinden geçen iyi ya da kötü hiçbir dilek gerçekleşmeden peşini bırakmaz, derler. Ben, ölüm diledim. Bir ölümle başladı her şey. Bir başka ölüm onu izledi. Ve bir diğeri...

Asistan-patron kurgusudur! (Tamamlandı) Dudaklarının varlığını dudaklarında hissediyor, teninin sıcaklığını teninde hissediyordu. Bedeni üzerinde kurduğu hakimiyeti varlığını sürdürürken, kendisini nasıl bir ateşin içine attığın farkında bile değildi. Arden MAHİZER. Kendisini alt üst edecek bir enkazdan kurtulduğunu sanarken, kor gibi yanan dört ateşin arasında yanıp kül olacağından bihaber, sığındığı limanda kendisini bekleyen büyük bir fırtınanın olduğunu bilmiyordu. Hayata dair tek bir umudu bile kalmadığında, kendisini sürüklendiği uçurumun başında bekleyen bir ışığı ve bu ışığın kendisini yakıp kavurmasını beklemiyordu.

Tamamlandı. "Edebiyat dediğin şey, insanları hayal dünyasına sürüklemekten başka ne işe yarar ki abi?" Dedim sağa sola bakındım. "Hayır, oturup 'Bu adam neden kırmızı perdeleri tasvir etmiş?' diye düşünmek yerine perdeleri açar, dışarıya bakarsın, işte çözüm bu kadar basit! Yok Şiirlermiş yok romanlarmış." Pamir çantasından test kitaplarını çıkarırken kahakha attım. "Bir de ortamlarda 'Dostoyevski okudum' diye hava atanlar var amınakoyayım ben onların!" Sınıfa herkes beni dinlemeye başladı ve bu bana aşırı öz güven pompalıyordu. "Dostoyevski senin elektrik faturanı mı ödedi, yoksa marketten indirim kuponu mu yolladı? Yok, efendim ',ruhun gıdası'ymış. Ruh, çorba mı ki gıdaya ihtiyaç duysun salağa bak!" Ferman ayağa kalkıp beni alkışladı. "Helal Ahu Başkan;" dediğinde ona bakıp göz kırptım. "Aç bir belgesel izle, hem öğrenir hem vakit geçirirsin. Ama yok, illa kitap okuyacağız. Siz okuyun abi ben okumayacağım." Ben sinirli sinirli söylenirken Hazan kaşlarını arşa kadar kaldırmış bir hale "Ahu sus" diyordu. "Ne suscam abi ya bak şimdi dinle bi bana hak vereceksiniz!" Hazan sinirle "SUS GERİZKALİ YETER SABAHTAN BERİ SÖYLENİYORSUN-" derken lafını kestim. "Edebiyat dersinin amacı nedir? Cidden, bunu biri açıklayabilir mi? Bir de 'Bu yazar burada ne demek istemiş?' diye soruyorlar ya o zaman onları öldüresim geliyor!" "AHU OĞUZ HOCA ARKANDA SUS ARTIK!" Bir anda lal oldum. Sessizce bana bakıyordu gözlerinde saf bir sinir ve öfke vardı. Hoca kollarını göğsünde birleştirmis bir halde kaşlarını çattı ve "Ka'rı pür-sükûn ve mütevahhşi bir kız." diyerek onu takip etmem için elini salladı. Küfür mü etti o?

her şey er ya da geç ortaya çıkar. tamamlandı.

Aden, tiktokta gördüğü abimin arkadaşı akımını abisinin arkadaşı Mert'de denemek ister. En fazla ne olabilir ki? Diye düşünüp abisinin arkadaşına akımı yapar ama kaderin cilvesini unutur :) ... Bütün haklar saklıdır.

Sare: Sıcak bir aralık gecesi Sare: Islatır yanmış tenini Sare: Yaklaşır o güzel bedeni Sare: Kendisi yakamoozz güzeliii Utku: Npluyo amyna kwyayım Utku: Hwm sıcak arqlık gwcesi mi qlur amk ••• •25.04.2023-17.01.2024🤍 📣Küfür ve Argo içerir!

Maria annesi onu terk ettiğinden beri babasının güzel kızı değildi babası döver söverdi annesinin gidişini Marianın küçük bedeninden çıkarırdı onu ilk dövdüğünde "benim kimsesiz kızım beni de kimsesiz bıraktın" demişti bu cümle ne kadar ağırına gitmişti marianın 9 senedir unutamamıştı peki babasına gelen bir telefonla hayatının değişeceğini nereden bilebilirdi bir erkek çocuğuyla karışmış olabilme ihtimali çok komikti aslında nasıl kimse fark etmemişti ki... "Bana neden bu kadar geç kaldın güzel kızım..." "Bu yükü o küçük omuzların nasıl taşıdı"