Yıllardır aradığı eşini bir uçurumun dibinde yaralı halde bulan Karan, onu yaşatmak için mührü tamamlar. Ruhları birbirine bağlandığında bunun geri dönüşü olmayacağının farkındadır ama kadın uyandığında ondan hiç beklemediği bir istekte bulunur. Mührü boz... . . . Küfür ve argo kelimeler barındırmaktadır. Yetişkin içerik vardır. Yaşı küçük olan okurların okumamasını rica ediyorum.

Arkama bakmadan koştum çünkü onun ayak seslerini duyabiliyordum. Ayaklarımda akıl almaz bir acı vardı. Koşarken çıplak ayaklarımın altı ve etrafı hep yara bere olmuş, kan akmasına sebep olmuştu. Ayak sesleri daha da yakından geldi ve ormanın sonuna geldiğimi önümdeki taştan yapılmış mağaradan anladım. Aslında bu gece dışarıya çıkmayacaktım ama tam bir aptal gibi kaybettiğim annemden kalan kolyemi aramak için gecenin bir yarısı ormana gelmiştim. Arkamı dönüp kaderimi kabul ettim. Ben bu kurdun akşam yemeği olacaktım. Gözlerimi kapattım ve sonumu beklemeye başladım. Fakat düşündüğüm gibi bir darbe yemeyip ayaklarımda tırtıklı ve sulu bir şey hissedince gözlerim faltaşı kadar açıldı ve ayaklarıma bakmaya başladım. Şuanda yaralarımı yavaş yavaş sıcak dili ile yalayan bir kurt vardı. Tanrım sanırım deliriyordum! Ona baktığımı hissetmiş olacak ki onunla göz göze geldik ve gözlerim kapanmadan duyduğum sözler ise şunlardı."Sonunda sana kavuştum vahşi kızım... sonunda..."

Bir varmış, bir yokmuş. Evel zaman içinde kalbur saman içinde... Bir zamanlar kırmızı başlıklı bir kız yaşarmış, hasta babaannesinin köyüne ona bakmaya gitmiş. Ancak ne var ki babaannesinin yerine bir kurt girmiş. Kırmızı başlıklı kız bunu farkedememiş ve kurt tarafından vahşice yenilmiş. Sizce masal böyle miydi? Yoksa gerçekler saklansın diye böyle bir şey mi uyduruldu. Ya kırmızı başlıklı kız onun babaannesi olmadığını farkettiği halde susmuşsa, peki neden susmuş ki? Yoksa kurda mı kapılmış ki? Bilinmez... Bunların hepsi bir olasılık, peki kesin olan ne? O da bilinmez... Bu dünya sırlar ile dolu, peki benim olasılığımı okumak ister misiniz? Benim düşündüğüm olasılık, eskilerin bunu saklamak pahasına uydurdukları bir masalın arkasında ki olasılık... ****************************** Kısa hikaye tarzında (TAMAMLANDI) Kurt & Emery Ben bir yazar değilim, sadece hayal gücünü kelimelere akıtan biriyim :) -Kartanesi-

Bir gece yarısı... Bir yabancı... Ve hayatını kökten değiştiren bir karşılaşma. Doğa, karanlık bir sokakta karşılaştığı yaralı adama yardım ettiğinde, sıradan hayatının tüm dengesi altüst olur. O karşılaşma, onu bilinmezliklerle dolu, hiç tanımadığı bir dünyanın içine çeker. Hayatını altüst eden kişi, aslında ona yeniden başlamanın kapısını aralar ve o andan itibaren gerçeklik duygusu derin bir sessizliğe gömülür; çünkü o kapının ardında gördüğü şey, bildiği hayatın çok ötesindedir. İşte tam da bu yüzden, paramparça olan hayatını yeniden kurmak için geçmişe dönmelidir; onu oraya sürükleyen o karanlık anı yeniden yaşamak zorundadır. Çünkü çözüm oradadır; başlangıçta. Ne de olsa, iyileşmek için bazen en çok kanayan yere dönmek gerekir.

Bir cinayete tanıklık ettiğinizi ve eski sevgiliniz tarafından kaçırıldığınızı düşünün. Peki ya eski erkek arkadaşınızın, dünyaca aranan ancak bir türlü bulunamayan o katil çetesinin lideri olduğunu öğrendiğinizde ne yapardınız? "Bizim isimlerimiz olmaz. Kimliksiz, kimsesiz ve kimseyiz. Bize nasıl sesleneceğini sen belirlersin. Kurbanlarımız, müşterilerimiz ve en önemlisi başımız belirler." Bazı gerçekler sen ne yaparsan yap acıtır. ... Kadere inanmazdım onu görene kadar. Yanlışlara güvenmezdim onu tanıyana kadar. Bizim hikayemiz aşkla başladı. Nefretle kuşandı Kanla devam etti. ....... Katil, tanığını görmüş dahası yeni kurbanını seçmişti.

Bir metres hayatta kalmak için ne yapmalıdır? Nazlı Arslan gözlerini açtığında öldüğünü biliyordu. Cehenneme düştüğünden emindi. Zindanda, elleri kelepçeli olarak uyandığında artık kendi zamanında olmadığını biliyordu. Bir şekilde öldükten sonra okuduğu kitabın ölen yan karakterinin bedenindeydi. Şimdi yakaladığı ikinci şansı kaybetmemek için onu görmezden gelen kraldan ve onu öldürmek için fırsat kollayan ana karakterden uzaklaşmalıydı. Tabi bu beklediği kadar olmayacaktı. Veliaht Prens Jason sonunda ülkesini savaştan başarıyla çıkarıp kral tacını taktığında yapması gereken acil bir görevi vardı. Yanında duracak bir kraliçe bulmalıydı. Aşka dair bir umudu yoktu. En yakın arkadaşının karısına duyduğu derin hayranlık dışında hiçbir kadından etkilenmemişti. Ülkesindeki herkes çocukluk arkadaş Prenses Jenina'ya hayranken onunla evlenmekle ilgili şüpheleri vardı. Yine de en mantıklı karar gibi görünüyordu. Ta ki yenilen krallığın gönderdiği prenses saraylılar tarafından metres ilan edilene kadar. Şimdi çocukluk arkadaşını kraliçe yapmalı ve istemediği bir kadını sorun çıkarmaması için göz altında tutmalıydı. Bir gün her şeyin değişmesiyle duygular karışacak, ülke yeniden karmaşaya sürüklenirken Kral Jason desteği hiç ummadığı bir yerde bulacaktı.

Arya hayata kırgın bir kızdı. Birkan Aslan ise hayatın tüm acımasızlığını omuzlarına yük edinmiş bir adamdı. Aralarında aşk her şeyin üstesinden gelebilecek miydi?

"Yıllarca bekledim."dedi yenilmiş sesi. Gözlerimi karşımdaki kalabalıktan alıp yanımda ezilmiş adama çıkardım. "Sevmeni bekledim. Benim gözlerim hep sendeyken, senin gözlerin kardeş dediğime değdi." "Yapma Mahir abi." fısıltım uzaktan duyulan davul sesine karıştı. "Zehir etme bana hayatı yalvarırım." kısık gülüşü kulaklarıma vururken çoktan tutulduğum kara gözlerine değdi gözlerim. Yüzünü inceledim, bunca yıldır fark edemediğim güzelliği boğazıma dizildi. Kara gözlerinden geçen yenilgiler urgan niyetine boynuma takıldı. Olmazdı. Olamazdık artık, arkadaşının eski nişanlısı değil miydim? Nasıl severdik birbirimizi, nasıl göğüs gererdik herkese? "Bu hayatın zehrinin de tadına ben baktım, şerbetinin de." dedi şuh bir edayla. "Bu Hisaraltı var ya Ekru, bu Hisaraltı...git şurada duvara sor bakalım. 'Mahir beni ne kadar sevdi?' diye. Sonra git parktaki ceviz ağacına sor 'Adımı gövdene kim kazıdı?' diye. Ya da git, sokakta top oynayan bir çocuğa sor 'Mahir'in gözleri nasıl baktı bana?' diye. Hepsi, ama hepsinin verecek cevabı var. Yemin ederim ki." Kalbimdeki ağırlıkla gözlerimi kaçırdım. Biraz zaman önce nişanlı olduğum adamın düğününü izlerken konuştu yine. "Bir senin verecek cevabın olmadı bana. Ne acı." ******************************

"Eğer peşinden gelirsem geri dönemeyeceğimi söylemiştin bana," dediğinde sesi titriyordu. "O gün seni dinlemeliydim."

Dilhun kitabında geçen Karan ve Mavi'nin hikayesidir. Bu kitabı anlamak için diğerini okumanıza gerek yoktur. Kırdığın kalbin vebaliyle yaşar, Seni bir daha kalbine almayacağı gerçeğiyle ölürsün. Unutma; Gitmek, ihanet etmektir. Gitmek, seni aslında sevmedim demektir. Gitmek, sana adanmış bir kalbin içine acımasızca tükürmektir. Ve gitmek, En çok sen demektir. Yayınlama tarihi: 14.02.2024