"Abi burda bir kız var?" Diyen bir sesle. Kendime geldim başımda silahla duran bir adam korkuyla yataktan fırladım. "Kimsiniz ? " Bir kelime düştü dudaklarımdan odaya bir Silahlı bir adam daha girdi 'bunlar kimdi ve ne işleri var burada? yoksa babamla mi alakalı ? Alacak verecekler olmasın ? ' Gibi bir sürü soru düştü aklıma ama bu soruların hiçbir cevabını bilmiyordum ... "Yılmaz koçeren nerde ? " Dedi karşımdaki adam , korkudan kekeleyerek" bilmiyorum! ". Dedim " Yalan söyleme baban nerde! " Dedi yine o adam. bunlar kim babamı nereden tanıyorlar . karşımdaki adam bir an bakış attıktan sonra silahı yüzüme doğrultup, "Eğer Baba'nın yerini söylemezsen Baba'nın yerine seni öldürürüm ! " 'Ne bunlar babamı öldürmeye mi gelmişler ama neden ve babam nerde daha doğrusu babam yerine benimi. Öldürecekler bu adam yine başıma neler açtı' "Sana söylüyorum?" Aynı sesle irkildim . "Yemin ediyorum yerini bilmiyorum dünden beri yok zaten !" Dedim "Yalan söylüyorsun sana son kez söylüyorum baban nerde ?" Bana bağırarak soruyu tekrar sordu "Gerçekten doğruyu söylüyorum bilmiyorum bilmediğim şeyi nasıl sana söyleyeyim? " dedim "Abi bu kız bir şey bilmiyor ne yapcaz ?" Dedi yanimdaki adam "Kızı alıyoruz murat ? " Duyduğum cümleyle gözümden yaşlar aktı Başlama tarihi: 20 kasım pazartesi

Birbirinden ölümüne nefret eden ama aynı zamanda birbirlerine ihtiyaçları olan iki ölümlü beden. Ruhları bazen onlardan habersiz buluşur, onların kendi zihinleri ile yapamadıkları sevgiyi o ruhlar birbirbirlerine gösterirlerdi. Ne farkederdi ki , bir zaman sonra onlar artık bir yarısı olmadan asla yapamaz duruma gelmişlerdi. Diğer yarılarını paylaştıkları kalpleri buna katiyen izin vermezdi. Peki daha sonra neler olacaktı. Kendi iç seslerine bile itiraf etmekten kaçındıkları o aşkı, birbirlerine nasıl dillendireceklerdi. İkisi bir olabilir miydi yoksa bu kader çıkmazından uçuruma yuvarlanan yaralı sevda külleri gibi savrulacaklar mıydı? ### Eylül kırık kapli bir papatya, Savaş herşeye rağmen acılarını unutup yeniden doğan bir adam. Birbirlerinin yaralarını sarmaya çalışan iki kanatsız ruh. Elini kalbinin üzerine koyarken gözlerini yumdu." Burası sana ait Savaş" . Elini usulca benim kalbime getirip gözlerime baktı. " Ama burası baştan beri bana ait Sevgilim " diye kalbime yazdı sanki. Doğru söylüyordu. Bu küçük bedenli kız; herşeyiyle bana aitti. Ellerini tutup göğsüme sertçe yasladım. " Kalplerimiz sonsuza dek ayrılmayacak küçük kalpli kız çocuğu." ***