« Σταματά να αποφεύγεις πια όλα τα προβλήματα » του είπε με πείσμα « Το μόνο πρόβλημα εδώ πέρα είσαι εσυ.» Της απάντησε εκεινος σκληρά. Όλα αλλάζουν μέσα σε ένα λεπτό η ακόμα και σε ένα δευτερόλεπτο λένε. Από εκεί που δεν το περιμένει η ζωή της Καρολίνας άλλαξε μέσα σε ένα μόνο βράδυ. Ένα βράδυ χρειάστηκε να για δει όλη την χαρά της ζωής μέχρι κάποιος να της την πάρει πίσω. Έπρεπε να μείνει μακρυά του της έλεγε. Της το υπενθύμιζε κάθε μέρα. Εκείνη όμως δεν το ήθελε. Ήθελε να είναι μέρος της ζωής του.Είναι αυτό όμως αμοιβαίο;

Πόσο μακριά αξίζει να φτάσεις για κάποιον; Αν φτάσεις εκεί που υπαρχει οριο θα δεις αν άξιζε. Αν οχι...μπορείς να μείνεις με την απορία. "Τι και αν..." Εσύ δεν εκανες συνεχώς πισω; Λούσου τα τώρα.

Χρήστος & Αλεξάνδρα Μια στιγμή θα φέρει κοντά τα δύο πρόσωπα. Δύο πρόσωπα που γνωρίζονται, αλλά όχι όπως θα τα γνωρίσουμε εμείς. Εκείνος 23, εκείνη 20 και η χημεία μεταξύ τους πολύ δυνατή. #please #don't #copy 👄👄

Μην κρίνεις το βιβλίο απ'τον τίτλο:) Δεν θα κάνω spoiler, βάλτο στην βιβλιοθήκη σου και πάτα ανάγνωση. Ελπίζω να σου αρέσει:3

•My first story besti Δεν το έχω με τις περιγραφές οπότε μπες και διάβασε,και θα αφήσω κάτι μικρό για να καταλάβεις περίπου την ιστορία<3

{Υπό διόρθωση} Αυτό το στορυ το έγραψα όταν ήμουν 15 don't judge.🥲 -Άλλαξες..Της είπε και την κοίταξε βαθιά στα μπλε της μάτια. -Δεν έπρεπε;Είπε δίχως έκφραση στο πρόσωπό της και έκανε μια τζούρα από το τσιγάρο της. {Ολοκληρωμένη} #2 εφηβική φαντασία #1sexy #1drugs #2romance

Η Ήβη είναι στο τελευταίο έτος της σχολής της, Προσχολική Αγωγή και Εκπαίδευση, μια σχολή που δεν της κέντρισε ποτέ το ενδιαφέρον. Είναι εσωστρεφής, απαισιόδοξη, έχει χίλια δύο προβλήματα και φοράει διαφορετικά παπούτσια στο κάθε πόδι. Ο Αχιλλέας, ένα παλληκάρι σαν τα κρύα τα νερά που δεν ξέρει πού του πάνε τα τέσσερα, έχει έναν στόχο στη ζωή του, μα δεν ξέρει πώς να τον πιάσει. Ψάχνει για μια περιπέτεια που θα τον οδηγήσει εκεί ακριβώς. Την βρίσκει στα όμορφα μάτια της Ήβης και στο περίεργο μυαλό της. «Ένα αριστούργημα.» -Είπε κάποτε κάποιος. Προσοχή: περιέχονται αναφορές σε έντονα ψυχολογικά συμβάντα και ενδέχεται να υπάρχουν λίγες σεξουαλικές σκηνές. Διαβάζετε με δική σας ευθύνη. All Rights Reserved ® Copyright © 2020 the damn year Despw, DL

«Αν εσύ δεν είσαι το κόκκινο, εγώ δεν είμαι το μαύρο. Κι αν μέλλει από το χέρι σου να διαλυθώ, τότε θα το δεχτω, σαν την πιο απόλυτη, ηδιστη και ολοκληρωτική καταστροφή μου.» (Ι) ΜΕΡΟΣ : «Υπάρχει κάτι για το οποίο θα ρίσκαρες την ζωή σου;» Ανασήκωσε το σώμα του στο κάθισμα. Περιεργάστηκε μερικά δευτερόλεπτα την ψηλόλιγνη μορφή της που έστεκε ακέραιη στο σκοτάδι και ύστερα της απάντησε. «Θα έδινα μέχρι και την ψυχή μου για να σε δω να καταστρέφεσαι.» (ΙΙ) ΜΕΡΟΣ : Η ύπουλη μορφή του χάους παραμόνευε, κοιτούσε με φθόνο την ελπίδα. Αδημονούσε να αναδειχτεί για μια φορά εκείνο νικητής. Το μαύρο του άρχισε να βρυχάται. Το κόκκινο της άρχισε να φθυρεται. (ΙΙΙ) ΜΕΡΟΣ : «Έχασες. Θυμήσου, όταν εγκαταλείπεις την βασίλισσα με τέτοιο τρόπο, υποχωρείς.» «Όχι! Ένας βασιλιάς δεν εγκαταλείπει ποτέ! Και εγώ δεν έχω μάθει να υποχωρώ σε τίποτα. Αντιθέτως. Ένας βασιλιάς, κάνει τους άλλους, να εγκαταλείπουν.» Ένοχη απόλαυση - Ολική καταστροφή Don't copy girlwhol0vesbooks© 2021 Απαγορεύεται οποιαδήποτε αντιγραφή και αναπαραγωγή χωρίς την γραπτή άδεια του συγγραφέα.

"Πολλές φορές δεν νιώθεις πως θες να ξεφύγεις; Ν'αποφύγεις τους ανθρώπους που σε βλάπτουν; μου είπε. Τον κοίταξα. Δεν ήξερα ακριβώς τι ήθελε να πει, όμως τώρα ξέρω... Η Ηλέκτρα θέλει να κάνει μια νέα αρχή. Να τα ξεχάσει όλα. Να ξεχάσει όλες τις αναμνήσεις απ'την προηγούμενη σχολική χρονιά, αλλά πιο συγκεκριμένα να ξεχάσει το αγόρι στο πίσω θρανίο... Μάλλον δεν θα τα καταφέρει... Τι έγινε όντως την προηγούμενη σχολική χρονιά; Στις ιστορίες αλλά και αναμνήσεις ή εμπειρίες δεν υπάρχει τέλος. Πάντα θα υπάρχει κάτι που δεν θα έχει τελειώσει.. -Α Καλύτερη θέση: #2 εφηβική φαντασία Ευχαριστώ για την υποστήριξη ♥ *Αυτή η ιστορία γράφτηκε οταν ήμουν σε μικρότερη ηλικία οπότε συγχωρέστε με αν δεν είναι καλογραμμένη* **Παρακαλώ όχι αντιγραφή της ιστορίας**

Αντε γαμησου είπε με το μόνιμο πονηρο βλέμμα που είχε... Ποτέ μαζί σου είπα και γύρισα απο την άλλη,καταφέρνει να με νευριάζει ........................... Με τράβηξε απο το χέρι με πήγε σε ένα δωμάτιο στο βάθος του διαδρόμου ενιωσα το χέρι μου να σφίγγεται ....Σταμάτησε να τρέχει με κόλλησε στο τοίχο και με κοίταξε βάθεια στα ματιά,είχε θυμό και φόβο μέσα του το έβλεπα σε όλο του το πρόσωπο -Δε θα πεις πότε ότι σου είπα εκείνο το βράδυ,ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ? ........... Τότε ήταν που κατάλαβα,οι σκέψεις μου έπεφταν σε αυτόν σαν βροχή από πεφταστέρια με αφηναν άναυδη κάθε φορά.