"Vuslat Serisi'nin birinci kitabı" Hayattaki en büyük korkusu sevdiklerini kaybetmek olan çocuk ruhlu, kitap kurdu Erva. Ailesi ve sevdikleri için canını ortaya koyacak kadar cesur, gözü kara Başkomiser Kerem. Geçmişte başlayan, gelecekle şekillenen bir aşk hikayesi. ... Erva, kitap okumaya kendini kaptırdığı bir gün karşı komşusunu arkadaşı sanıp başkomiserleri kötüler. Karşısında, şaşkınlıkla onu dinleyen Başkomiser Kerem'se görür görmez aklını meşgul eden ela gözlü o şaşkın kızı unutamaz. Aklını meşgul eden elalar zamanla kalbini de meşgul edince Erva'yı sevdiğini anlar fakat Erva için işler karışıktır. Biri geçmişe, biri geleceğe bağlı iki aşığın hikâyesi... ... "İçe atılan duyguların patlaması büyük olur demiştin. Ben seni içimde o kadar çok büyüttüm ki Erva, patlamam da sana bağırarak seni sevdiğimi söylemem oldu." ... Kitapta belli başlı hatalar vardır ve düzenlemeye alınmıştır. Olumsuz eleştiri yapacakların okumaması önemle rica olunur. Wattpad'deki "Geçmişten Gelen Sen" isimli ilk kitaptır ve öyle kalacaktır. Kitabımın tüm hakları bana aittir. Kopyalanmasına hiçbir şekilde iznim yoktur. (Ç)alınması durumunda hukuken gerekli işlemler tarafımca yapılacaktır. Başlangıç tarihi: 21.01.2025 #din 1 (01.08.25) #islamiaşk 2 #başkomiser 10 #islami 5 #vuslat 3 #helalask 2 (04.08.25)

Buraya ne yazılı görmüyor musun? Girilmez yazılıyor. GİRİLMEZ!" Sesi öyle korkunç çıkmıştıki kehribar gözlü adamın, ama bu hiç umurunda değildi genç kızın. Neredeyse mayın tarlasına girecekti oysa. "Ben okuma yazma bilmem ki. Üç harf bilirim sadece komutan!" diyerek küçük bir taşı kavrayıp heyecanla duvara büyük harflerle yazmaya başladı.. "A. Ş. K. Bunuda senin sayende öğrendim," yüzündeki kocaman gülümseme adamın delirmesine neden oluyordu. "Eve git delirtme beni." Genç kız olduğu yerde sindi ve omuz silkti. "Gitmem, " dedi dudağını büzerek. "Gideceksin," "Yoksa beni vurur musun komutan? " Komutan kocaman açılmış zümrüt yeşili gözlerden kaçırdı gözlerini. "Vurmam, daha çok kızarım, " diye bağırdı ama bu genç kız ona ona biraz daha yaklaştırmıştı. "Sen kız bana komutan... Sorun değil. Sesin hoşuma gidiyor."

M.S 680 yılında 'Börü Budun' ismi ile doğdular. Kutluk Kağan tarafından kurulan, Devlet'in zor günlerine destek çıkan, Devlet yıkıp Devlet kuran Aksakallılar'ın önderliğinde, Türk-İslam toprakları ve milleti uğruna ailesinden koparılıp ölüm makinasına dönüştürülen çocuklardır KARA MUHAFIZLAR! Adım Soyadım Rahman ALGANOĞLU! 12 yaşındayım. İki yıl önce, aynı beşikte sallanarak büyüdüğüm arkadaşım Koray ile birlikte okulumuzun önünden kaçırıldık. Hayatımda ilk defa deniz ile tanıştığım yer bu uçsuz bucaksız, yosun kokan ada olmuştu. Filmler ve kitaplar'ın doğru söylediğini, deniz suyu'nun tuzlu olduğunu Korhan Yüzbaşı'nın uyguladığı işkence eğitiminde anladım. 'İşkence anında sevdiklerinizi getirin aklınıza. Canınız az acıyacaktır.' diyorlardı. Ama bilmiyorlardı ki; Annem'in yaşlı gözleri aklıma geldiğinde daha çok yanıyordu canım. Burada öğrendim. Uzaklarda! Çok uzaklarda sevmemiz, uğruna canımızı, ailemizi fedâ etmemiz gereken Vatanımız varmış. Ben, mahallemizdeki Karakolda nöbet tutan asker Abilerime bakıp selâm verdiğimde; 'Allahım inşAllah ben de asker olurum.' diye dua ederken hayâl ettiğim bu değildi. Biz farklı olacağız. Fırtına olup eseceğiz, kan içip kin kusacağız. Adı Soyadı : Rahman ALGANOĞLU Yaş : 22 Kod Adı : KaraBasan Rütbesi : ALFA Görev Yeri : Doğu Türkistan Görevi : İNFAZ * Not: Kahramanlarımız'ın gerçekten yaşanmışlıkları ile harmanlanmış, uzun bölümleri'nin gerim gerim gereceği bir genel kurgudur. * İçerisindeki kişi ve kurumlar tamamen hayal ürünüdür...

Çin haber sitelerinde yazan bir yazı; "Kurt yıllardır yanında, perde arkasında sakladığı Kızıl Kurt'u sahaya sürdü. Çok acımasız ve çok zeki, Dünya'nın sırlarını bilen Adam. Avrupa'ya, Dünya'ya artık rahat yok." Bazı Çin efsanelerine göre Kızıl Kurt'un öbür kurtlardan farkı; o uykusunda bile avlanan bir kurttur. Kaçırılmasını istermiydiniz? Eli öpülecek nice mazlumun olduğu bu zamanda, onlara geç kalmışlığın verdiği korku ile yaşayan, çocuk yaşta ömrünün sonuna kadar mazlumun bekasını korumak için and içenler tarafından kardeşinizin, evladınızın, en yakın arkadaşınızın; hatta sizin kaçırılmasını istermiydiniz? Seçilmişlerden olup on yıl sonra ailenizin tanımadığı biri olarak karşılarına çıkmak; "Anne, baba! Ben Kudüs'ü aldım, Doğu Türkistan'ın yarasını sardım." demek ister miydiniz? Görklü Komutan Rahman ve kardeşleri öyle yaptılar. Biri öldü peşinden diğeri dirildi. Mabedi Kudüs'ü alıp Alagan ( Fatih ) rütbesine erişen Kızıl Kurt, kardeşi Doğu Türkistan'a yetişecek mi?

055********: Abi iyi misin? 055********: Bir şey olmadı değil mi? 055********: Çok korkuyorum, telefonlarımızı niye açmıyorsun? 055********: Belki telefonuna bir şey olmuştur diye bir de buradan yazayım dedim. Abim 🤍: Sen kimsin lan? Abim 🤍: Bilmediğim bir kardeşim mi varmış? Abim 🤍: Ulan aldatmış değil mi ya? Babam yapmış yapacağını yine. Ulan. Abim 🤍: Şu yaşımdan sonra üvey kardeş sendromu yaşayamam vallaha. Ben yokmuşum gibi davran.

Yeniden Düzenlendi. ... Bir askeri sevmek mi zor? Bir askerin seni sevmesi mi zor? .... "Biz sevdik!" Sesim... boğazımın en derininden, içimde bir yerlere saplanan o keskin acıyla çıktı. "Biz seninle deli gibi sevdik... aşık olduk!" Kelime kelime, nefes nefes döküldü. Sanki her kelimede biraz daha eksiliyordum. "Ya... biz seninle seviştik!" Sanki o an, dudaklarımdan çıkan cümleyle bütün o anılar, tenimde kalan bütün dokunuşlar, gecenin içindeki o tarifsiz yakınlık... hepsi bir anda havaya karıştı. Gözlerim doldu, ama gözyaşlarım hâlâ inat ediyordu. Yankılanan tek cümle: "Nasıl yapacağım? Seni hiç tanımamış gibi nasıl yapacağım Demir?" Kelimeler titredi, sanki boğazımda asılı kalmıştı, çıkmamak için direniyordu. Ama o... cevap vermedi. Bir adım attı. Sonra bir adım daha. Ve sonunda... ayağa kalktı. Bütün dünya sustu o an. Saatler, duvarlar, nefesim... hepsi dondu. "Hoşçakal." dedi. Bir bıçak gibi, soğuk, keskin, acımasız. Gözümün içine bakmadı bile. Ve işte o an... ben yıkıldım. "Git!" diye bağırdım. Ama içimden gelen o gerçek cümle... fısıltı gibi boğazıma saplandı: "Gitme... Daha gün ağarmadı!" Daha karanlıktaydık, daha sabah olmadı, daha hiçbir şey bitmedi... "Senden nefret ediyorum!" dedim. Ama içimde yankılanan, kelimelerin arasına sıkışmış o çıplak gerçek... sadece ben duyabiliyordum: "Sana aşığım..." Daha güneş bile doğmamıştı. Ve o... beni en karanlık anımda, en savunmasız hâlimde bırakıp gitti. Gözümde hâlâ sabahın gri aydınlığı yoktu. O kapıdan çıkarken, sanki gökyüzündeki bütün yıldızlar söndü. Sanki içimdeki bütün umutlar sustu. Ve ben... ayakta durmaya çalışırken içimden tek bir cümle geçiyordu: "Beni karanlıkta bırakma..." *Gecenin Bir Batısı isim hakkı bana aittir ve tek bu kitapta kullanılmış bir isimdir... * Karater isimleri herhangi bir kitaptan yada hikayeden alıntı değ

Tamamlandı. "Yapamam Gülizar." Derin bir iç çekti. "Ben senin yanında kalamam. Senin kusursuzluğun karşısında ben bu kadar kusur ile kalamam." Yutkundum,boğazımda bir şeyler takılı kalmıştı. "Yalvarırım Komutanım,kusurum olun." Durdu elleri yumruk halindeydi,istemeden bende yumdum ellerimi, tırnaklarım avucuma battı. "Bak!" Dedi eliyle sağ yanağını gösterirken. Ufak çokta göze batmayan ama başından beri onun için sorun olan yarada gezindi baş parmağı. "Görmüyor musun izleri? Bu izlerin devamını da gördün sen,sırtımda,kasıklarımda." Dişlerini sıktığını fark ettim. "Ben yakışmam yanına." Derin bir soluk verdim. Canı yanıyordu,canım yanıyordu. "Bırak buna ben karar vereyim Agâh,yalvarırım bırak,izin ver öpeyim tüm izlerini." Durdu,yutkundu. "Sen bana diyorsun ki." Bir adım yaklaştı. "Gel benim renklerime siyahı karıştır." Durdu olduğu yerde ve perçemimi kulağımın arkasına aldı. "Ama bilmiyor musun? Siyah karışırsa renklerine,tüm renkler siyaha boyun bükmek zorunda kalır." Derin bir yutkunuş,çok derin bir yutkunuş sergiledi. "Sen sevmezsin ki siyahı?" Alayla gülümsedim. "Asıl sen bilmiyorsun Komutanım,benim de siyahlarım var ama ben diğer renklerden uzak tutmayı bilirim."

"Be-bebeklerim"dedim titreyerek."Hayır ,hayır onlar da gitmesin." Bi' sefer daha şiddetli ağrı karnıma ve sırtıma yayılınca iki büklüm oldum. "Allahsızlar ne istediniz bizden? Ben şimdi kime,neye tutunacağım?" İçimden çıkan vahşi çığlık her şeyin sesini bastırmıştı.Ne gürleyen gök,ne yağan yağmur sesi vardı kulaklarda . Sadece benim acı ile kavrulmuş hıçkırıklarım yankılanıyordu karakolun bahçesinde. Daha fazla öyle duramadım.Yere çökerken ben, Levent hızla beni kucağına alıp"Arabayı çalıştırın"diye birilerine bağırdı. Hayır rüya değildi. Gerçekti. Benim kaderim buydu çünkü. Ölüm uykusuz bir akbaba gibi bekliyordu baş ucumda. Daha doğmamıştan hayatına girdiklerim ölüyordu. Önce babam,annem sonra beni büyüten ailem şimdi de Adem. Şiddetli ağrılar nefesimi kesip bilincimi yitimeme sebep olmadan önce fısıldadım."Lütfen Allahım olanları da benden alma." Uyarı!! +18 yetişkin içerik , küfür, argo kelimeler bulunmaktadır. Bu kurgu tamamen hayal ürünüdür!!

"Sonuçlara göre....." Tek bir adım hayatımda bir çok şeyi değiştirecekti. Ya geri.. Ya ileri .. Seçimim en başında belliydi.... ** Gerçek ailem hikâyesidir. Güzel şeyleri keşfetmek için sabır ve tek bir adım yeterlidir. ** Olumsuz öğeler içerebilir !!!