Bu ben değildim, biliyordum fakat kurallar artık değişmişti. Ortada dönen bir oyun vardı ve kartlar bana uzatılmıştı. Hepsinin üzerinde resimleriyle birlikte isimleri yazıyordu. Önüme atılan diğer bir kanlı kartta ise Defne'nin adı vardı. Hepsini yan yana dizdim. Ağlamayacaktım. Ağlarsam kaybederdim. Ve intikam için hak edenlerin intiharı olacaktım. ' Harlandığın ateşte kül olursun. '

Türk Mafya Lideri Harun Cihan Aktan ile, Türkiye Cumhuriyeti Savcısı Firuze Aldinç... Bir aile meselesi ile yolları kesişen bu iki insanın hikayesi, CİHAN MAVİSİ.

"Sen ve ben... Cennete giden yolda cehennem gibi yanacağız." ••• Teni, tenime şafağın gölgesinde demir attı. Güneş, bekâretini kaybedince battı. Yaktığı onlarca insanın ölü izmariti gözlerinin derin halicindeki küllüğe bastırılmıştı. O küller, düşlerin esaretinde özgürlüğe yağdı. Yüzünü diken iğneler kalbimde büyük bir devrimin isyan ateşini yakarken ilahi elleri önce şakağını sonra göğsünün üzerini baskıladı. "Biliyor musun... Seninleyken burası ve burası birbirine giriyor." •••

Eflin Duman ailesi ile bir mafyadan kaçar iken Rize'den İstanbul'a taşınırlar. Her şey çok iyi giderken birden babasının söylediği kararla evden kaçar ve akşam bir adam onu rahatsız eder. Bir adam onu kurtarır.Peki bu adam kim‚neden ona yardım ediyor? "Sen kimsin Eralp Özkan? " dediğimde sesim boğuk çıkmıştı. "Yakında öğreneceksin Eflin Duman. " dediğinde yanımdan gitmişti.

Elzem Akay'ın sıradan ama güzel bir hayatı vardı. En iyi okullarda okumuş, en güzel oyuncaklara ve kıyafetlere sahip olmuştu. En değerli mücevherler daima onun boynunu süslemiştir. Lüks içinde yaşarken hayatta istediği her şeye kolayca sahip olmuştu. Üzerine titreyen iki abisi, onu hep güldüren kız kardeşi, iyi bir yengesi ve onu sürekli çıldırtan bir hizmetçisi varken hayat ona karşı fazlasıyla cömertti. Tüm bunları ne bozabilirdi ki? Bir gece korkunç bir ritüele kurban edildiğinde gözlerini bambaşka bir dünyada açar. Orta Çağın hiyerarşisinin içinde kalmışken eve dönmek hiç kolay değildi. Kendi dünyasında bir öğretmenken Ölümsüzlerin akademisinde bir hizmetçi olunca, sınıf farkının acımasız gerçekleriyle yüzleşir. Burası onun dünyası değildi, burası barbarların hüküm sürdüğü Araftı ve o, hayatta kalmak istiyorsa lüks alışkanlıklarından ödün vermeyi öğrenmeliydi. *** "Medeniyet yoksunu, vahşi barbar!" diye ona sesimi yükselttiğimde çatılan kaşları umurumda bile değildi. Tüm gün kuyudan su çeken o değildi. "Şu sivri dilin bir gün başına bela olacak." Sert bakışlarla beni uyardıktan sonra merdiveni işaret etti. "Kahyadan fırça yemek istemiyorsan işinin başına dön." "O kadın bir cadı." Ondan bahsederken bile tiksintiyle yüzümü buruşturdum. "Bence benden nefret ediyor." "Hayret." Kaşları alayla yukarı kalktı. "Oysaki çok sevilesi bir kadınsın." İğneleyici sesiyle ters ters ona baktım. "Sizde öyle Savcı Bey," dedim oyunbaz bir ifadeyle. "Sizi görenlerin yüzünde güller açıyor." "Bunu inanarak söylemiyorsun." "Tabii ki inanarak söylemiyorum." Gülerek bana ikinci kez merdiveni işaret etti. "İşinin başına dön aksi taktirde yarın seni sınıfıma almam. Bir hizmetçiye ders verdiğim için yeterince sorun yaşıyorum." Bu vahşiler kendi dünyamda ne kadar zengin ve asil olduğumu anlamak istemiyordu.

Asena; geçmişi kayıplarla dolu, hayata tutunmayı bırakmış genç bir ressam. Kutay; korkuyla anılan, sert kurallarla yaşayan bir adam. Birbirlerinin karanlığına adım attıkları anda, hiçbir şey yerli yerinde kalmaz. Mafyalar, düşmanlar, itaatkârlar, tehditkârlar, zorunlu ilişkiler, kan davaları, sırlar, oyunlar, dövüşler ve muhteşem tablolar... Asena, kaçırıldığı adamı esir alacak kadar cesur; Kutay ise geçmişini öğrendiği kadına ilk görüşte âşık olacak kadar delidir. Soylarının bıraktığı kan izleri ve yanan şehirlerin ortasında tek sığınakları birbirleri olur. Bir aşk ne kadar büyükse, bedeli o kadar ağırdır. * "Silahımı çeneme yasladığında kehribar gözlerine bakarken bu kız beni öldürür dedim içimden. Çünkü o an âşık oldum. Âşık olmak benim için ölmek demekti. Ben yenilmez bir adamken hayatımda ilk defa, tek bir bakışta yenildim."

Dudaklarımı açlıktan kurtaran dudakları... Ben artık gerçekten ona ait hissediyordum. Annemin söylediği sözler geldi aklıma. "Asla aşık olma Biran. Emin ol aşk pişmanlıktan başka bir şey değildir." Çok geç anne ben çok aşık oldum..

Kolumdan tutduğu gibi beni arabanın içine zorla oturttu. -Bırak beni sen kimsin ya kim kendini ne zannediyosun diye bağırarak arabadan çıkmaya çalışıyordum koltuğa beni öyle bir bastırdı ki, üzerimdeki siyah beyaz çizgili eteğim debelenmemden kalçalarıma kadar sıyrıldı ikimizde aynı anda önce bacaklarıma, sonra bir birimize baktık çakır gözleri çok deli bakıyordu göz göze bir süre bakıştık arabadan çıkmak için hamle yaptığımda beni yan döndürüp kemerimi taktı. - Hayvan sen hayvansın diye bağırmaya başladım Bana eğilip burnumun dibine kadar girdi. - Eğer hemen bağırmayı kesmezsen o minik siyah kilodunu yırtar atar içine şuracıkta girerim gerisini sen düşün......

Ona hangi elinle dokundun?" dedi.Özellikle sakin sorulmuş bir soru gibiydi.Gözlerimi kocaman açarak yabancının gözlerini yokladım ama ifade yoktu. "Abi vallahi dokunmadım." Yabancı bir anda palayı Mete'nin koluna doğru indirdi. Ortalık bir anda kan gölüne dönerken bıçağın Mete'nin kolunu sıyırdığını gördüm.Ben minik çığlıklar atarak korkuyla ağlarken Mete'nin bağırtısı lavabodaki tüm fayansları kırıp yere dökecek desibeldeydi. Yabancı o sırada yırtılmış iç çamaşırımı eline alıp "Bunu sen yapmadın mı piç !" Dedi.Mete bu sefer "Abi affet! Abi yapma! Acı abi..! Yemin ederim sadece yırtıldı. Elimi bile sürmedim abi! Sana yemin ederim ! '' Mete yalvarırken yabancı umursamazca donuk gözlerini bana çevirdi. Bir elinde kanlı pala diğer elinde yırtılmış iç çamaşırımla bana bakınca utançtan ve korkudan olduğum yere pusmuş elimle ağzımı kapatmıştım. Pars Kandemir ♥️ Azra Karaca Bu kitap tüm bildiklerinizden çok daha farklı ve delirticidir ! +18 sahneler, yer yer küfür ve şiddet içerir. İznim dışında kopyalanması ve ya kullanılması durumunda yasal işlem başlatılacaktır.