⚡⚡ Işık & Ali ⚡⚡ Tanıtım bölümü 14/ 08/ 2021 tarihinde yayımlandı.

BU KİTAP WATTPAD PLATFORMUNDAN YAYIMLANMIŞTIR. Bağımlıydı ve üstün zekasını sonuna kadar kullanıyordu.. Katildi, acımasızdı, piskopattı ve en önemlisi ruh hastasıydı.. O kim mi? Pars Arstan Nâmı değer Karanlık Adam.. Ben ise ona mahkum, acıya mahkum Elis Karsen.. Eli sırtımda gezinirken gözlerinin en içine baktım ve karanlığı gördüm.. Beni kolayca etkisi altına alabiliyordu ve yanlışı en güzel doğru gibi gösteriyordu. Nefes bile alamazken bu halimden memnun bir şekilde sırıtırken dudaklarını dudaklarıma bastırdı.. Eli sırtımın altına ilerlerken elbisemin ipinde durdu.. Beni öpmeye devam ederken ona büyülenmiş bir şekilde karşılık veriyordum.. Elbisemin ipini koparınca dudaklarımın üstünden gülümsedi.. Sevmeyi bilmeyen bir adamdan sevgi gördüm.. Aynı evde büyüdük ve en büyük ihaneti işledik.. Bu gece savruldu saçlarım... Bu gece bir çıkmaza düştüm.. Bu gece karanlığın oldum.. Bu gece kalbimi hissettim.. Bu gece sevgisini hissettim.. Bu gece kördü gözlerim.. Bu gece sağırdı kulaklarım.. Bu gece onundum... &&& Kitabımın tüm hakları gizlidir ve kitap kapağını @ceydakaya234 yapmıştır. Kitabımı kütüphanenizde görmek dileğiyle.. P&E ailesine hoşgeldiniz..

"Mecbur kaldım. Ben kabul etseydim abimle evlenecektin ama o zaten evli ve eşi hamile. Ikisi de buna dayanamazdı. Evet demeseydim erkek kardeşim mecbur kalacaktı ama deli gibi sevdigi bir kızla nişanlı. Olur demeseydim kız kardeşimi abinle kaçtı diye öldüreceklerdi. O yüzden mecbur kaldım ama kendim öldüm. Canımdan çok sevdiğim karım öldüğü gün öldüm sandım ama asıl şimdi öldüm. Başka bir kadını ondan sonra karım diye hayatıma sokuyorum. Nasıl kendimi affederim ben ? Ya seni ? Biliyorum senin suçun değil ama seni de affedemem. Bu yüzden ben nasıl ölüyorsam sen de bu evlilikte öleceksin Melek Kantarcı. Asla sana dokunmayacağım, karım olarak görmeyeceğim , koskocaman bir hiçlik olacaksın hayatımda.Ben mutsuzluktan sen yalnızlıktan öleceksin.

2021 Watty Ödülleri Romance Kategorisi Kazananı Not: Saygısız İnsanlar Kitaba Giremez!⛔ Her ayrılık insandan bir şey mi götürür? Bazı ayrılıklar insana çok şey katar; insanın yeniden doğmasına ve tekrardan büyümesine vesile olur; halının altına süpürülenlerin gün yüzüne çıkmasına yol açar. Öyle ayrılıklar vardır ki insandan çok şey alıp götürdüğünü sanırız ama belki de yıllar sonra bize kattıklarının farkına varırız. İşte bu hikaye de kaybedilenlerin kazanç olduğunu bize gösteren bir ayrılık hikayesi. Kapak Tasarım: @Wbrunette

Hayaller Zümrüdü Anka kuşunun rengarenk tüyler ile bezeli kuyruğuna tutunup, Kaf Dağı ardına uçmak gibiydi bazen. Benimde hayallerim vardı, en toz pembesinden... Anaokulu öğretmeni olmak istemiştim ben hep. Onlarca çocuğun annesinden sonra annesi olmak, onların yüzlerindeki tebessümlerine sebep olmak istemiştim. Derler ki, kul yazar, kader gülermiş... Onlarca çocuğa anne olmak isterken, bir çocuğun annesi oluvermiştim ansızın... Âh... Bir de O vardı elbette... On beşinci yaşımın yürek sızısı... Ben ömrümün her deminde ona mısra mısra hecelerken sevdamı, bir gün karşıma çıkacağını nereden bilebilirdim? Şimdi üzerimde gönlümün tek sahibi olan adama giydiğim gelinlik, kucağımda ise emanetim, kızım, Zeynep'im vardı... Ben Nevâl ... Zeynep'in annesi.. Bâyezid Çalaphan'ın karısıydım artık... Nevâl & Bâyezid ❤️ Müsemma severleri mutlaka bekleriz ❤️ ✨ Muâşaka Serisi 4. Kitap ✨

Ayşe , hiç bilmediği bir ülkeye görücü usulu bir evlilikle gelin gider . Sürmeneli Ayşe artık Alamancı olmuştur .

Birbirine benzeyen iki insanın bir geceyi paylaşması sonucu olan olaylar... Yalnız bir anne ve pişman bir baba. Yağız ve Dolunay sarhoşluğun verdiği cesaretle bir geceyi paylaştı. Birbirlerine karıştıkları o gecenin sonucunu ise kimse tahmin edemedi. Yağız hamileliği öğrendiği anda öyle ağır konuştu ki kendisi bile pişman oldu bu söylediklerine. Dolunay ise bunları kaldıramayarak bir yalanla devam ettirdi hamileliğini. 🖤 "Yıldızlar olmadan ne kadar güzel olabilir ki gece?" "Benim gecemi yıldız değil, Dolunay güzelleştiriyor."

"Yavas ol, ayi!" Pantolonunun dugmesini acarken klozete dogru ilerledi ve o malum su sesini duydugumda omzunun uzerinden uykulu gozlerini acik tutmaya calisarak bana bakti. Bakti demek az kalir tabi, resmen gozleriyle yedi. "Uzman bir tanidigim var." Tek kasimi kaldirdim. "Ne?" Dugmesini ilikleyip sifona uzandi ve ardindan bana dondu. Isaret parmagini kaldirip bana dogru uzatti. "Yardima ihtiyacin var gibi." Yavasca gozlerimi egip asil isaret ettigi yere baktim. Havlu hafif kaymis ve azicik dekolte vermisim, yani- Salak! Pis boklu asil senin yardima ihtiyacin var len! ★★★ Boşanmak üzere olan fakat bir küçük miras meselesi yüzünden boşanamayan çiftimize merhaba deyin. Karşınızdaaaa..... Selin&Selim!!! bacimixss

"Toprak!" At bir anda telaşlandığında tutunduğum yer ellerim arasından kaydı. *** "Hayır!" Nefes nefese başımı ellerim arasına aldım ve biraz olsun sakinleşmeye çalıştım. Yine aynı rüya! Ne zaman şirkette işler yolunda gitmese bu rüyayı görüyordum. Psikoloğum sorun teşkil eden birşey olmadığını, sadece stresten olduğunu söylemişti fakat bazı geceler böyle uykumdan edilmek gerçekten hoş değildi. Yine sucuk gibi terlemiştim. Bekir amca kimdi bilmiyordum. Bana Toprak diye hitap eden çocuğu da. Hatta Toprağı da. Toprak kimdi ki? *** "Sus artık, tamam." Alayla nefesimi bıraktım. "Bana böyle davranamazsın! Şu yaptığın hareketlere bak! Sadece aramızda saçma bir iş anlaşması var Savaş Yüksel. Sınırlarını aşma." "Saçma olduğunu sen söyledin. Belki de sana böyle davranmam çok da yanlış değildir ha?" "Benim izin vermediğin sürece davranamazsın!" "Susmadığın ve sözümü dinlemediğin sürece davranırım." "Böyle yapmaya devam edersen susmam!" "Ama ben seni susturmasını bilirim." "Öyle mi? Nasıl olacakmı-" Yüzünü biraz daha yüzüme yaklaştırdığında burunlarımız birbirine sürttü. Arada olan kısacak mesafe dilimi yutmama sebep olmuştu. Belki de bunun sebebi dudaklarıma çarpan nefesi ya da burnuma dolan kokusudu bilmiyorum ama aşağı tarafta hoş şeylerin olmadığı belliydi. Vücudum tuhaf tepkiler vermeye başlamıştı çoktan. "Göstermemi ister misin? Uygulamalı olarak?" Evet... Yani şey hayır! Hayır! *** Yeni hikayeme hoşgeldiniz! Beğeneceğinizi umuyorum, iyi okumalar. ;)

BİR YANDA SEVDASI, ÖBÜR YANDA ZORUNLULUĞU... Pusat DEMROĞLU, 32 yaşında, genç bir aşiret ağasıydı. Sesi ile, ağaçların yapraklarını sallayabilir, bakışı ile koca bir ormanı yakabilirdi... Bade SOLUN, 28 yaşında, babasını kaybetmiş, genç, güzel bir kadındı. Doktordu. Dik başlıydı ve hayatta en merak ettiği duygu aşktı... Gazel REVAN, henüz 23 yaşında, Mardin'in, herhangi bir sokağındaki taş evde doğmuştu. Yemyeşil gözleri ile, onu görenlerin günlerini bayram ettirmişti. Ansızın, bu genç kızın kapısı çalınmıştı... Aşiret ağasının, 'tek' kadını olmak ister miydi? ~Şehrin ışıkları sönmüştü~ "Bana bak, çok ciddiyim yakarım seni de o konağını da!" Genç kadının sesi sinirden titrese de kendinden çok emindi. Sanki bir elinde benzin diğer elinde çakmak hazır bekliyordu. "İstersen tüm Mardin'i yak, elinden geleni ardına koyma. Senden boşanmıyorum." Omzunu silken adam umrunda değilmişçesine ellerini takım elbisesinin cebine yerleştirmiş bir şekilde pencerenin önüne ilerledi. "Bak, senin çocukluklarınla uğraşacak vaktim yok benim." Gözlerini sımsıkı yumup sakinleşmeye çalıştı Bade. Yavaşça tekrar açtı ve devam etti. "Doktorum ben, doktor. Şehrime geri döneceğim, izninle. Masal bitti, geçmiş olsun." "Farkındaysan sana hastane aldım, gider çalışırsın çok istersen." Sinir bozucu bir şekilde güldükten sonra devam etti. "Ayrıca da vermiyorum izin. Boşanmıyorum, boşan kendi kendine boşalabiliyorsan!"