Tüm insanlardan farklı olduğunuzu hayal edin ya da KARMA olduğunuzu... Daha doğduğunuz anda yalnız kaldığınız, sizi dünyaya getiren annenizin bile istemediği bir yerde hayatta kalma savaşı. Bu savaşı veren 6 bebek ve bebeklerden biri hepsinin ortak noktası ise... Ben Alaca Çevik. Yaşam ve ölüm arasında bir arafım. Ben bir KARMA'yım.

Geleceğin çanları çaldı, mürekkep yazmaya başladı. Siyah beyaza damladı, renkler ağladı. Geçmişin sessiz çığlıkları hançere bulaştı, Hançer yılan oldu, yılan içeri sızdı. Geçmiş ağladı. Yılan süzülerek girdi dört odacıklı yere, Kan ağladı. Bıraktı zehrini, Damar kanadı. Tüm kana bulaşan zehir yayıldı, Her yere bulaştı. Gelecek güldü. Zehir zihine sızdı, Kalp teslim oldu. Geçmiş enkaz oldu, gelecek kuruldu. Karanlık fısıldadı; 'kalbine ihanet et, kendini kurtar.' Alin fısıldadı; 'kalbini dinle bana ihanet et.' . Hukuk öğrencisi Ceyla'nın kısa süreliğine çalıştığı motel de cinayet işlenir. Bunun şokunu henüz atlatamamışken, dönem sonu ödevi ise bu cinayeti çözmektir. Davayı çözmek için bir süreliğine beraber çalışacağı Cinayet Büro ile katilin peşine düşerler. Fakat fark ettikleri korkunç şey ise, katilin seri katil olduğudur. Geçmişinin geleceğe yansıyan görüntüsü, onu çıkmaza sokmaya çalışırken, hem okumak hemde bir seri katil ile baş etmek onun için oldukça zordur. Başarılı bir Savcı olmak isteyen Ceylayı, geçmişinden itibaren bugününe ve yarınına kadar bir sürü şey sınar.

Ailesinden ve çevresinden nefret gören, 15 yaşından itibaren geçmişini hatırlamayan Elisa, artık etrafındakileri görmemeye, alışmaya başlar. Asla sevilmediğini hisseden ve artık insanlıktan nefret etmeye başlayan Elisa'nın karşısına bir anda çıkan, başta aklını dinlediği için amacı farklı olan Rüzgâr çıkar. Fakat o anda kalbini dinler. Belki de Elisa'ya biri ilk defa sevilmenin nasıl bir his olduğunu göstermek istiyordu. "Beni hiç görmedin Elisa. O kadar insanların senden nefret etmesine alışmışsın ki, seni gerçekten sevebilecek birini görmemişsin görmek istememişsin çünkü sen buna alıştırılmışsın" dedi Rüzgâr. Peki bu yolun sonunda Elisa iyileşebilecekmiydi, geçmişini hatırlayabilecekmiydi? yoksa Rüzgâr'ı da kendi karanlığına mı sürükliyecekti?

Hayat , kimine göre sevgi ile dolu bir yer , kimine göre ise sevgisiz, acılarla dolu bir karabatak. Aras bu hayatın karabatağıydı . Hiç sevgi görmemiş bir adam , başka birine sevgisini gösterebilir miydi? Üstelik kendi bile sevginin ne olduğunu bilmezken. Bir kaza sonucu karşılaştığı o yeşil gözlü kız Seren,Kendisinin bir cani olduğunu ,insafsız biri olduğunu söylüyordu. Haklıydı da Aras bir insafsızdı. Hayata karşı hep savaşan bir insafsız. Peki her şey gerçekten göründüğü gibi miydi ? Niye hiç kimse hayatta görünmeyen acıların da olduğunu kabullenemiyordu? O yeşil gözlü kız , İnsafsızın yüreğinde ki kôr gibi yanan ateşe su serpebilecek miydi ? Ya da o kôr gibi yanan ateşte ikisi de yanıp kül mü olacaktı ? " Hayat bazen göründüğü kadar vardır. Görünmeyen yerleri görebilmek ,sadece vicdanlı ve inançlı insanların yapacağı bir şeydir."

Yıllarca geçmişinden kaçan bir kadın Geçmişinin ne kadarından bir haber. Tüm dengeler değişti. Dengesini kaybeden ebediyen silindi.

@kormisin: Yatağıma çok yakışırsın @kormisin: Şu yumuşacık yatağa gelip beni ısıtsana *** Başlangıç tarihi: 12.07.2021

"Sana hiç söylemedim ama sana aşıktım. Bunu yüzüne karşı söyleyememek de benim ayıbım olsun." 070822 ☁️