SEN RAHAT UYU EY TÜRK EVLADI! BEN ÖLÜME AŞIĞIM...

Yetişkin okurlar için uygundur ! Benim kalbimi kırma demiştim sana, kırılırsa ölürüm demiştim. Kelebek gibi tek güvenlik benim ömrüm, kanatlarımı kırma demiştim. Şimdi intikamı diliyorum bu akşam da, ay ve güneşin yer değiştirdiği seher vaktinde, kutsal ruhların huzurunda lanetimi yineliyorum ve teslim oluyorum karanlığa. Şafak söktüğünde, güneş doğduğunda, tek bir damla kan aktığında lanetimin beni küle çevirmesine boyun eğiyorum, o zamana kadar, intikamı arzuluyorum...

Adalet sistemi diye bir şey var, kendisi sistemsiz. İstanbul'da ard arda işlenen cinayetlerden sonra halk birbirine girer. Uzun zamandan beri cinayetlerden sorumlu şahıs bulunamadığından dolayı davaya ankaradan özel olarak görevlendirilen cumhûriyet savcısı " SAYE ERGUN" atanır. Kendisinden önce davaya bakan savcı "CİHAN KORAY ŞİMŞEK" ile beraber iş birliği içerisinde bir grup olarak cinayetleri sorustururlar. Saye adliyeye geldiği ilk günden itibaren canla başla kendine verilen soruşturma üzerinde çalışıyordur. Katili ne zaman yakaladığını düşünse aslında ondan çok uzak olduğunu görüyor ve farklı yollar aramaya koyuluyordur. fakat bilmediği bir sey vardır ki katil çok uzakta değil, tam yanı başındadır.

Hayatımda en büyük hedefim hep insanların üstünde olmak oldu. Şimdi insanlar ayaklarımın altında, Yaşamları ellerimde. Peki ya sıra şimdi kimde? Voleybol takımının kaptanın da mı? Kaydıraktan kayan çocukta mı? Yâda Sende mi?

Hayat zor biliyorum Herşey olabilir bir anda Kaybedebilir tüm duygularını Ama söylesene sevgilim Ben seni nasıl kaybettim? Umutsuzum artık Kaybettim çoğu şeyi Sevmeyi Korkmayı Gülmeyi Ama birşey buldum. Göz yaşlarımı Derinlerdeymiş hepsi Geldiler şimdi. Seninleyken hiç ihtiyacım olmamıştı Ama bir bilsen artık daha yakınım Onlara. Sen nerdesin peki? Benden çok uzaktayken Neye,kime yakınsın? Rica ediyorum sevgilim Unutma beni. Bir zamanlar kalbine yakın olduğumu Unutma.

NOT:Gerçek bir hayat hikayesinden uyarlanarak yazılmıştır. Kişilerin gizlilik hakları gereğince isimleri değişmiştir. Herkesin beklenmedik acıları vardır, daha samimi ve daha içli dışlı olduğu. Peki ya alışılan ve beklenen acılar? Öğrenilen çağresizlikler, En yaralandıklarımız, yaralanmaya devam ettiklerimiz ve tarafından yaralanmayı beklediğimizdir. Çok zaman geçmişken, en iyileşmeyendir. Zamanla acı diner, izi ruhumuzda yuva yapar, Hatırladığımızdaysa sadece hiç acımamış olsun isteriz. Acıdan daha çok acıtan belki de sebepleridir, belki de sebeplerimiz birer acı olmuştur. Zamanla diner denilen her anda boğazımıza dolanan bir urgan misali bize çile çektirir. Acıyı tanımak da önemlidir bazen. Seni nereden vuracağını bilmek önünde bir kalkan gibi korur seni, acı, teğet geçer ruhundan. Peki, onca acı içerisinde tutulan bir dilek, acıyla boğulur mu? Yoksa beni karanlıkta bulur mu?

yazmış olduğum tüm şiirlerin içinde bulunduğu güzel bir kitap

Umutsuzken bizim için, gelecek. gelmemek için yeminliyken, beklememeliydik. Çok şey istemişiz biz, ya da hayat almış bizden. geri vermemiş aldıklarını. Susuz kalmış çiçekler gibi, kurumaya yüz tutmuşuz. tohumlar düşmüş yerlere, Onlara tutunmuşuz.