HAYAT ACIMASIZDI , ACIMADI DA . . . Hayat Atabeyli ailesini hiç acımadan yakmıştı 17 yıl önce. Onlardan biricik kızları Aslı'yı almıştı daha doğduğu günün ilk gecesinde. Aslı gitmişti ardında acılı ve yıkılmış 5 abi , anne ve babasını bırakarak. Almışlardı onu, ayırmışlardı daha minicikken ailesinden. ------------------------------------ Hayat Aslı'nın ailesini almakla kalmamış yaşamak istemeyeceği şeyler yaşatmıştı... Ailem dediği insanlardan çok acı çekmişti ama kendine ve hayatındaki tek yoldaşına, kardeşim dediği insana bir söz vermişti her şeye rağmen çektikleri acılara rağmen hayatın onlara yaptıklarına rağmen yaşayacaklardı. --------------------------------------- Aslı ve Atabeyli ailesi birbirlerine kavuşunca ne olacak ? Haydi hep beraber bakalım...

Ben Dilda Mardinin en büyük aşiretin kızı Amed ağanın torunu Dijwar kalkanın kızıyım. Babasının işkenceleriyle dedesinin hor görüşleriyle büyüyen Dildan Kalkan. ... Baran Temizer, koca Mardinin korktuğu konuşurken başını yere eğdiği, yolda karşılaşan insanların yollunu değiştirdiği sert ifadesinden ödün vermeyen, acımasız merhamet duygusu olmayan insanların zalim dediği Baran ağa. Elini serçe masaya vurdu. "Ne demek berdel olur topunu siktiğimin piçi benim kardeşimi kaçırıyor ölüm karar verilmesi gerekirken ne demek berdel!" "Karar verilmiştir." Duygularıyla yere yığılan Dilda kafasını eleri arasında aldı. Nasıl berdel olurdu hayalleri vardı önce babasından kurtulacak sonra okuyup avukat olucaktı, nasıl yapardı nasıl Mardinin en zalim ağasıyla evlenirdi. Baran ve Dilda 🖤 (Kurgu; yetişkin içerik bulundurur.)

TAMAMLANDI Kitabı bitirdikten sonra neden bu kadar az okuyucusu olduğunu düşüneceksiniz, sebebini ben söyleyeyim, hedef kitlesi zeki insanlar olduğu için. Dünyanın hissedilen fakat bilinmeyen belli evreleri vardır. Çocukluk, gençlik, olgunluk ve yaşlılık. Bu aşamaların her biri farklı bir tecrübe, farklı bir yaşam biçimidir. Çocuklukta eğlenmeyi, gençlikte hayatın tadını çıkartmayı, olgunlukla sorumluluk almayı ve yaşlılıkta hastalıkları öğrenmekle geçiririz ömrümüzü. Benim hayatım bu saydığım maddelere göre ilerlemedi. Çocukluğumda gülmeyi değil, ağlamayı, Gençliğimde eğlenmeyi değil, dik durmayı öğrendim. Yetişkinliğimi ise hayatla mücadele ile ilerlettim. Henüz yaşlanmadım fakat ruhumu elinde bastonuyla görüyorum çoğunlukla. Öksüz büyümüş ve hayattan hiç bir beklentisi olmayan sıradan bir insandım. Yaşamayı severdim eskiden. Her şeye rağmen simsiyah hayallerimin içinde bir ümit yeşerirdi hep. Fakat şimdi ölmeyi diliyorum. Hayat çok acımasız. Düşmanlarım ise daha acımasız. İsmini bir harf olarak bana tanıtan ailemin katili, her anımda ensemdeki nefesti. Ondan kaçmak mümkün değildi. Ya o beni öldürecekti, ya da ben onu. °•°• KIRMIZI 2 ayrı seriden oluşmaktadır. Kitap 1 | KIRMIZI - AJAN Kitap 2 | KIRMIZI - SON 100 GÜN Her iki kitap da bu dosya içindedir. ●Eski ismi sadece AJAN'dı yeni ismi KIRMIZI. ● Her bölüm heyecanlanmak ve merak unsurları barındıran ögeleri okumak istiyorsanız doğru kitabın açıklamasına misafir oldunuz. ● +18, şiddet ve olumsuz ögeler içerir. TÜM HAKLARI SAKLIDIR

••Tamamlandı. Henüz kitap olmadı. Seri, üç ana kitaptan oluşuyor ve 2026 yılında düzenlenmiş versiyonuyla raflarda olması planlanıyor. Wattpad'de bulunan bölümler düzenlenmemiş haline aittir. ❝Bir düş, bin ağıt.❞ Marin Alakan çok küçük yaşlardayken doğduğu topraklardan ayrılmak zorunda kalmıştır. Babası, kaderin sancılı ağlarının önüne geçmek için yıllarca kızının doğup büyüdüğü Mardin'e gelmesini yasaklar ve İstanbul'da herkesten gizli bir hayat sürmesini sağlar. Marin, abisinin yaptığı bir hata yüzünden kendini tekrardan doğduğu topraklarda bulduğunda ise artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktır. Eski adıyla Karan Ağa olan kitaptır.

"Yıllarca bekledim."dedi yenilmiş sesi. Gözlerimi karşımdaki kalabalıktan alıp yanımda ezilmiş adama çıkardım. "Sevmeni bekledim. Benim gözlerim hep sendeyken, senin gözlerin kardeş dediğime değdi." "Yapma Mahir abi." fısıltım uzaktan duyulan davul sesine karıştı. "Zehir etme bana hayatı yalvarırım." kısık gülüşü kulaklarıma vururken çoktan tutulduğum kara gözlerine değdi gözlerim. Yüzünü inceledim, bunca yıldır fark edemediğim güzelliği boğazıma dizildi. Kara gözlerinden geçen yenilgiler urgan niyetine boynuma takıldı. Olmazdı. Olamazdık artık, arkadaşının eski nişanlısı değil miydim? Nasıl severdik birbirimizi, nasıl göğüs gererdik herkese? "Bu hayatın zehrinin de tadına ben baktım, şerbetinin de." dedi şuh bir edayla. "Bu Hisaraltı var ya Ekru, bu Hisaraltı...git şurada duvara sor bakalım. 'Mahir beni ne kadar sevdi?' diye. Sonra git parktaki ceviz ağacına sor 'Adımı gövdene kim kazıdı?' diye. Ya da git, sokakta top oynayan bir çocuğa sor 'Mahir'in gözleri nasıl baktı bana?' diye. Hepsi, ama hepsinin verecek cevabı var. Yemin ederim ki." Kalbimdeki ağırlıkla gözlerimi kaçırdım. Biraz zaman önce nişanlı olduğum adamın düğününü izlerken konuştu yine. "Bir senin verecek cevabın olmadı bana. Ne acı." ******************************

Ayağa kalkıp göz yaşlarımı sildim. Gözlerim son kez baktı ardından. Son kez seslendim adını. Bana öyle bir yara bırakmıştı ki, asla affetmeyecektim onu. Asla. O benim için ölmüştü. Bende onu gömdüm. Ruhumu tamamladı sanıyordum. Meğer o kendine orada bir mezar hazırlamış... O benim ruhumdaki bir ölüydü artık.. "Hoşçakal sevgilim." ...

aile kurgusudur klasik bir şey yazıyorum umarım beğenirsiniz İlk bölümler biraz saçma oldu. Mantık hataları var. Finalden sonra düzenlemeye alacağım. 2. Sezonda olayların akışı değişiyor. İyi okumalar

Polis Bey Ahmet Emir'cim: Nasıl görmedim seni İnci: İşinin başında olduğundan görmemiş olabilirsin İnci: Vurmuşsun adama ters kelepçeyi İnci: Kaşların çatık çatık etrafa bile bakmıyordun. Polis Bey Ahmet Emir'cim: Seni görseydim çatık çatık durmazdı kaşlarım.