Ο αδερφός της χάθηκε ένα απόγευμα που ο ήλιος χρύσιζε τη θάλασσα. Κανείς δεν τον είδε, κανείς δεν μίλησε. Η αστυνομία ξέχασε γρήγορα το όνομά του, μα η Χλόη όχι. Στους λιθόστρωτους δρόμους της Κέρκυρας, ανάμεσα σε τουρίστες και φευγαλέα γέλια, εκείνη ψάχνει σημάδια. Και τότε, μέσα από την ομίχλη του διαδικτύου, εμφανίζεται ξανά ο Περικλής-ένα φάντασμα από το παρελθόν. Μίλησαν κάποτε μέσα από οθόνες, ποτέ δεν συναντήθηκαν, ποτέ δεν είπαν όσα ήθελαν. Τώρα, όμως, είναι εδώ. Μα οι σκιές στα καντούνια ψιθυρίζουν ιστορίες που δεν γράφτηκαν ποτέ, οι δρόμοι της Κέρκυρας μιλούν. Η θάλασσα κρατά τα μυστικά της καλά κρυμμένα, η κάθε πέτρα έχει μια ιστορία να διηγηθεί.Και η Χλόη πρέπει να αναρωτηθεί: όταν κοιτάς στο σκοτάδι, ποιος εγγυάται ότι δεν κοιτάζει κι αυτό εσένα;

Επειδή έχει πλάκα Επειδή είναι εύκολο Επειδή δεν υπάρχουν συναισθήματα στη μέση. Επειδή δεν θα το μάθει και κανεις. Η Φαιδρα Πολίτη και ο Ιάκωβος Νικολαϊδης ήρθαν κοντά για όλους τους λάθος λόγους, και θα χωρίσουν για όλους τους σωστούς. Η συναντηση τους δεν εκρυβε κανενα συμπαντικο παραδοξο. Αντιθετως, θα την ελεγε κανεις σχεδον...προμελετημενη. Εκεινη χρειαζοταν συμβουλες, για το πως να προστατευσει νομικα τα εργα της, κι εκεινος ηταν δικηγορος με εξειδικευση στο εμπορικο δικαιο. Η αδελφη της και ο αδελφος του ζουσαν έναν από εκεινους τους ερωτες για τους οποιους γραφονταν βιβλια. Εκεινοι οι δυο...δεν θα το λεγα. Για αυτό και δε θα σου γραψω κεφαλαια ατελειωτα για την Φαιδρα και τον Ιακωβο. Κι αυτό, γιατί τα παντα συνεβησαν πολύ... πολύ πιο απλα. Και καπου εδώ, ενεκα της οικειοτητας που εχουμε, θα μου πεις πως δεν με πιστευεις. Και καλα κάνεις.

Εγώ, εσύ και ένα καλοκαίρι. ⭑･ﾟﾟ･*:༅｡.｡༅:*ﾟ:*:✼✿　　✿✼:*ﾟ:༅｡.｡༅:*･ﾟﾟ･⭑ Η Αμάρυλλις, μια ζωγράφος που άλλοτε έβλεπε τον κόσμο μέσα από τις πιο φωτεινές αποχρώσεις του, επιστρέφει στη Γαύδο αναζητώντας γαλήνη· μια γαλήνη που η ζωή της στέρησε με τρόπο κατακλυσμιαίο. Ο Μιχάλης, ένας άνδρας που είχε μάθει να θριαμβεύει, βλέπει τον κόσμο του να διαλύεται, μόνο και μόνο για να καταλάβει πως δεν του ανήκε ποτέ. Στρέφεται ξανά στη δουλειά του, στο επόμενο μεγάλο έργο του -κι αυτό το έργο τον φέρνει στη Γαύδο. Εκείνη είναι το λευκό, εκείνος το μαύρο. Και το μαύρο, πάντοτε, μοιάζει ικανό να καλύψει το λευκό. Εκτός κι αν το λευκό προλάβει να λάμψει, να το διαπεράσει, να το μεταμορφώσει. Και τότε... γεννιέται το γκρίζο. Το εξώφυλλο είναι από την (πολυαγαπημένη): @_universum

O Baris και η Ερατώ, δύο νεαροί εκπρόσωποι της πιο διάσημης Αρχιτεκτοκινής εταιρείας στην Ελλάδα, πρέπει να μετακομίσουν στην Τουρκία ώστε να εργαστούν στα νέα γραφεία της ArchiPark για τον υπόλοιπο ένα χρόνο. Η πρώτη τους συνάντηση;! Στην πτήση από Θεσσαλονίκη προς Κωνσταντινούπολη. Η δεύτερη συνάντηση πραγματοποιείται έξω από το διαμέρισμα, το οποίο τους παραχωρείται από την Αρχιτεκτονική και αναγκάζονται να μοιραστούν για όσο καιρό παραμείνουν στην Πόλη και να γίνουν... Συγκάτοικοι με το ζόρι.

«Και ποια είναι η πρότασή σου;» «Συνεργασία Βολκόβ. Μια συνεργασία που δεν θα σπάσει εύκολα, θα είναι από τους δεσμούς που είναι ιεροί και δεν τους καταπατάς.» Ο Αρσένι τον κοίταξε περιμένοντας να συνεχίσει. «Θέλω να παντρευτώ την κόρη σου.» *** Ο Μαξιμιλιάν Ιωάννου έχει βαριά κληρονομιά να συνεχίσει στα χνάρια του πατέρα του και να αναλάβει τα ηνία της πιο διαβόητης μαφίας στη Ρωσία. Το να παντρευτεί μια πριγκίπισσα της μαφίας για να φτάσει πιο κοντά στον στόχο του είναι ένα αναγκαίο κακό που δεν τον αφορά. Όμως η Ελισαβέτα Βολκόβα δεν είναι η υπάκουη και πειθαρχημένη σύζυγος που φανταζόταν...

Το κύριο μέλημά μας είναι να δούμε πώς ένα ποίημα, που δεν ήταν γραφτό να τραγουδηθεί, έσμιξε τόσο όμορφα με τη μουσική. « Αφού γυναίκα δεν μπορείς να γίνεις πια δική μου, το δέντρο τώρα που έγινες αιώνια θα μου ανήκει. Στεφάνι θα σε βάζω εγώ επάνω στα μαλλιά μου, στολίδι και στη λύρα μου και γύρω απ' τη φαρέτρα και τους Ρωμαίους στρατηγούς, εσύ θα συνοδεύεις, όταν με ατέλειωτες πομπές το θρίαμβο θα ψάλλουν και θ' αντηχούν στο Λάτιο χαρμόσυνα τραγούδια. Σαν τα μαλλιά μου που ποτέ δε γνώρισαν ψαλίδι και το κεφάλι μου ανθηρό για πάντα το κρατάνε, έτσι κι εσύ τα φύλλα σου ποτέ σου δεν θα χάνεις» Απόλλωνας- Δάφνη

Ζωή:Είναι μια δεκαεφτάχρονη κοπέλα μαθήτρια της δευτέρας λυκείου. Καστανά μαλλιά και πράσινα μάτια πολύ καλή μαθήτρια και φιλική με όλους. Νίκος: Είναι ένα δεκαοχτάχρονο αγόρι μαθητής της τρίτης λυκείου και αδερφός της Ζωής. Καστανά μαλλιά καστανά μάτια. Σχετικά καλός μαθητής και εξίσου φιλικός με τους γύρω του. Άρης: Είναι ένα δεκαοχτάχρονο αγόρι μαθητής της τρίτης λυκείου και νέος γείτονας του Νίκου και της Ζωής. Καστανά μαλλιά και καστανά μάτια. Σχετικά καλός μαθητής αλλά όχι πολύ φιλικός με τους γύρω του. Ο Άρης μετακομίζει με τους γονείς του στην Αθήνα από την Θεσσαλονίκη λόγο της δουλειάς του πατέρα του. Τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα για αυτόν διότι με την μετακόμιση άφησε πίσω την παρέα του. Αποφεύγει​ να κάνει καινούργιους φίλους και είναι απόμακρος από όλους. Αυτό σιγά σιγά θα αλλάξει όταν θα γνωρίσει καλύτερα τον συμμαθητή του Νίκο. Η Ζωή αρχίσει να αντιλαμβάνεται τη παρουσία του Άρη από την μέρα που άρχισε να κάνει παρέα με τον αδερφό της. Μεταξύ τους θα επικρατεί πάντα μια αναστάτωση γιατί τσακώνεται συνεχώς χωρίς να υπάρχει κανένας λόγος.

"Εχω δει βαθμους στο πρωτο τετραμηνο να πεφτουν πιο ευκολα απο εσενα σε αγορι" "YOU SON OF A--" Aka How To Be #sexy Aka htb#s Aka dksbsjsjjsnskamis #Astem Highest; #1 in Teen Fiction

- Τι στο διάολο θες και ανακατευεσε εσύ μωρη; - Άσε την κοπέλα ήσυχη ζώων! Μωρη να λες εκείνες που πηδάς -Ρε άντε στο διάολο από δώ καθυστερημένη - Τα νεύρα σου να τα ξεσπας εκεί που πρέπει Πουστη! - Σκάσε μωρη πουτανα ΓΑΜΩΤΟ Ουρλιάζει και έρχεται επιθετικά προς εμένα Εμένα βλαμμένη δεν θα μου υψώνεις την φωνή! - Βρε τραβά γαμησου καριόλη! Όλοι μας κοίταζαν καθώς είχαν δημιουργήσει ένα κύκλο και όλα τα παιδιά μας κοίταζαν... Δεν ήταν ούτε η 1η φορά ούτε η 2η κάθε μερα σχεδόν αυτό γίνονταν! Τον κύκλο χαλάει ο διευθυντής εξαγριωμένος για 3η φορά στην ημέρα που τσακωνόμαστε! - ΜΕΧΡΙ ΕΔΩ!!! ΠΑΠΑΝΔΡΈΟΥ ΚΑΙ ΣΙΔΈΡΗ ΣΤΟ ΓΡΑΦΕΊΟ ΜΟΥ ΤΏΡΑ!! #1🥇 feelings 14|05|20 #3 🥉 bitch 14|05|20

"Σταμάτα να τρέχεις, αστυνομία!" άκουσα μια ανδρική φωνή πίσω μου. Σκατά!Άρχισα να τρέχω πιο γρήγορα. Τελικά ,ο μπάτσος με έφτασε και με άρπαξε. Τα πράγματα έπεσαν κάτω και εκείνος κρατούσε τα χέρια μου σε μια δυνατή λαβή πίσω απ' την πλάτη μου. Γύρισα και τον κοίταξα. Ωραίος είναι. Βασικά, είναι πολύ ωραίος. "Ω ναι, συνέλαβε με μπάτσε" αναφώνισα γελώντας πονηρά. -------- Η Αντριάνα είναι εδώ και 2 χρόνια μαθήτρια της 3ης Λυκείου. Ο πατέρας της έχει εγκαταλείψει την σε κατάθλιψη μητέρα της και τον μικρότερο της αδελφό. Έτσι, αναγκάζεται να μπει στην παρανομία. Ο Βίκτωρ, ένας νεαρός αστυνομικός αναλαμβάνει την σύλληψη της Αντριάνας μα τελικά η μοίρα του επιφυλάσσει..άλλα πράγματα! Αν δείτε ιστορία ίδια με την δικιά μου μην μπείτε στον κόπο να μου το πείτε. Προφανώς την είδα ήδη και την αγνόησα. Do the same bishes !