'Bir yanda kül olmuş kalbiyle bir adam, diğer yanda kendi varlığından haberi olmayan bir kadın.' Deniz hayatımın aşkı dediği kadın tarafından düğününe bir hafta kala kendisine ihanet ettiğini öğrenir. Ruhu karanlığa gömülen genç adamın artık hayattan bir beklentisi kalmamıştır. Nihal genç bir doktor adayıdır. Arkadaşlarının zoruyla gittiği kafede yakışıklı bir adamdan hoşlanması hayatın ona garip bir tesadüfü olmuştur. "Neden kabul ettin. Para için mi?" Tabi böyle düşünecekti aklına başka ne gelecekti ki. Deniz yüzüme nefretle bakıyordu. "Sen bu kadar ucuz musun?" "Asla" demişti kalbim. Sadece senin beni sevmeni istiyorum. "Senin sandığın gibi değil ama seni buna inandıracağımı sanmıyorum." "Senin aldığın bu kararla hayatı sana zindan edeceğim. Gözümde parayla tutulmuş bir kadından farkın yok." Deniz hayatının aşkını unutup yeni bir hayata başlayabilecek miydi? Babasının kendi adına aldığı bu karar onu karanlıktan aydınlığa tekrar çıkarabilecek miydi? Nihal ise genç adamın bu tutumuna karşın onu kendisine aşık edebilecek miydi? "Naber sıska! Bugün doğum gününmüş. Yeni yaşının sana şans ve mutluluk getirmesi dileğiyle. O mutluluğun içinde ben de olurum umarım. Seni tanıdıkça içinden farklı farklı insancıklar çıkıyor. Seni ilk gördüğümdeki adam umursamaz havalı ve kendini beğenen bir tipti. O gün dönüp yüzümüze bile bakmamıştın. Nereden bilebilirdim ki bu kadar yaralı olacağını. Dış görünüşünün altına sakladığın onca duyguyu.

Irmak, 14 Şubat'ın özel bir gün olduğuna inanır ve o gün bir randevuya çıkmanın nasıl bir şey olduğunu merak eder. Ama hiçbir zaman Sevgililer Günü'ne sevgili denk getirememiştir. Hayatına birini almak ve âşık olmak istemediği bir dönemde sadece bir gün için randevuya çıkmanın iyi bir fikir olacağına inanarak internete Sevgililer Günü için bir ilan verir. Ancak ilk aşkı ilana başvurduğunda işler, Irmak'ın kontrol edemediği kadar karışır ve kalbinin etrafına ördüğü buzdan duvarlar hissettiği sıcak hislerle tehlikeye girer. Semih: Eğer o saçma ilanı kaldırmana yardımcı olacaksa değerlendirmeye alınmak istiyorum Irmak: Ne? Semih: Yazdığımı okudun Semih: Adayım

❝KURDUN DİŞİNE KAN DEĞERSE; BAŞ ÜSTÜNDE BAŞ, TAŞ ÜSTÜNDE TAŞ BIRAKMAZ. BİR KURTLA BAŞA ÇIKILMAZ.❞ 🌙 Bir yıl önce atandığı timle birlikte tüm hayatını adadığı operasyona başlayan Yüzbaşı, bizzat kendi üstleri tarafından tüm planlarının sekteye uğratılacağını asla tahmin edemezdi. O kadınla. Bir kadın ki, nefret ettiği her şeyken, şu hayatta karşısına çıkıp da çözemediği tek düğüm. Düşmanının kızı ama bir taraftan da aynı bayrağa sevdalı. Kendi kanına ihanet edendi o, kendi vatanına neden ihanet etmesindi ki? Onlarınkisi nefretle başlayan bir hikâyeydi. Kuru, buz gibi soğuk, gece kadar karanlık bir nefretle. Oysa teröristlerin korkulu rüyası ve dağların tanrısı Buz Yüzbaşı, hayatında ilk defa gecenin karanlığını sırtına pelerin diye geçirmesine rağmen parlak yıldızlar kadar göz alıcı ve ay kadar sahte bir kadına yenilecekti. Çünkü bu, nefretin pençesinde filizlenen bir izmihlâl hikayesiydi. 🌙🌟 KUDRETLİ DÜŞÜŞLER isimli kitabımla bağlantılıdır ancak bir serinin parçası ya da devam kitabı değildir. Bağımsız olarak okunabilir. Yine de ikisinin aynı anda okunması, biri hakkında spoi yenmemesi ve kurgudaki bazı şeylerin netleşmesi açısından tavsiye edilir.

Ben affetmiştim. Önce kendimi, sonra onu, sonra da hayatımı. Ben Mineydim. Hayır değildim. Ben Efnandım. Evet oydum. Can kırıkları içinde yaşam mücadelesi veriyordum ve canım yana yana her şeyi feda etmeye hazırdım.

Yıllar önce namludan fırlayan tek kurşun, yıllar sonra farklı bir namludan çıkan dört kurşuna denk sayıldı. Alparslan Ateş ilk kurşunun hesabını bilemezdi, küçüktü. Şimdi ise o çocuk büyüdü ve bilmediği kurşunun aldığı canın değil, şahidi olduğu dört kurşunun soldurduğu hayatın hesabını sormak adına, uzak durmak için elinden geleni yaptığı karanlık dünyaya adım attı. Duvarlarından, köklerinden kan damlayan bu aile sistemi Alparslan Ateş için sonun başlangıcıydı. Kardeşim dediği kadın uğruna attığı adımdan pişman değildi, ölümü göğüsledi. Aile onun için her şeydi ancak bilmediği bir şey vardı ki ailem dediği insanlar, hayatına kan sıçratmak için çoktan sıraya girmişlerdi. Ölümün soğuk nefesini sırtında hissederken, hiç ummadığı bir soluk daha karıştı aldığı nefese. Davette gördüğü ve de dans ettiği bal gözlü kadın, Alparslan Ateş'in kalın duvarları arasına ince ince sızarken, Alparslan Ateş kalbinin derinliklerinde varlığını hissetmeye başladığı bal gözlü kadının ihanetiyle darbelerin en büyüğünü aldı. Bu dünya karanlıktı ve bu dünyada affı olmayan belki de tek şey zaafların açık edilmesiydi. Aşk Habil, intikam ise Kabil'di. Birbirine zıt iki duygu tek bedende birleşebilir miydi? "Zaafımı gördün iyi değilsin. Gözyaşımın rengini gördün, acımın kokusunu aldın artık iyi değilsin." Bu hikayede sizleri ne bekliyor? *Aile İhaneti *İntikam *Karanlık Geçmiş *Aşk ve İhanet *Karanlık Dünya *Zaafların Açık Edilmesi Ve tür olarak ne okuyacaksınız? *Dram *Suç/Gerilim *Romantik Gerilim *Psikolojik Gerilim Yayınlanma Tarihi: 16.07.2023 Hikayemiz 4 kitaplık seriden oluşmaktadır. Bütün seri bir arada yayınlanmıştır... Dikkat!: Hikayemizde silah unsuru, küfür vb. gibi yetişkin içerikler mevcuttur.

#gizem 🥇(23.03.2021) Gerçek ailem, Asker, ajan, teşkilat kurgusu. Işığı sönmüş bir yol. Yolunu kaybetmiş bir ışık. Kararan hayatlar, boğazlara sarılmış kirli geçmiş. Pusuya yatmış düşmanlar. Değişen soyad ve getirdiği felaketler. Dokunmadan seven yürek ve o yüreğe tutunmuş cansız bir kalp. Bir adam bir kadını dokunmadan sevebilir mi? Peki kadın defalarca kaybetmesine rağmen izin verecek mi yüreğinin yeşermesine? Her şeyini kaybetmiş, kalbi hasta, karanlığın ortasında kalmış Gecenin ışığı; Dolunay. Karanlığı üzerine kuşanmış, intikam dan başka bir şey görmeyen fakat gözlerinin karanlığına düşürdüğü ışıkla kendini bulan Gece Yarısı; Bora. İç içe geçmiş kader, yıllar önce ayırdıklarını tekrar bir araya getiriyor. Kayıplar hep kalpte. Kötüler hep kapıda. Her şeye rağmen birbirinden güç alan bu iki genç galip gelebilecek mi? **** "Göz renginin siyahını geceden çalmış, içindeki beyaz hareleri ise Gece Yarısı çöken Leylifer den çalmıştı." Gece yarısının karanlığına doğan Leylifer....

YETİŞKİN İÇERİK! Boşandıktan sonra beklenmedik bir şekilde tekrar karşılaşan bir çiftin hikayesini okumaya hazır mısınız? ... "Artık daha az acıyor" dedi gözlerime derince bakarak. Bu şekilde yakınken gömleğin düğmelerini iliklemek zordu. Kafasını biraz daha yaklaştırınca kalbimin sesini kulaklarımda duydum. Neden yaklaşıyorsun? Dur. Nefesini yanaklarımda hissettim. Daha sonra da boynumda.Kafasını omzuma koydu. "Bugün çok kalabilir miyim bilmiyorum." "Geçer belki birazdan" dedim acısını kastederek.Güldüğünü duydum. "Geçmezse bir işinin çıktığını söylersin gidersin" Cevap vermedi. Ben ise heyecandan konuşmaya devam ettim. "Handan bir şey anlamaz bence. Hatta şimdi bile gidebilirsin. Ben işi çıkmış derim..." Diğer elini belimde hissettim. "Evet gidebilirim." dedi fısıltıyla. Nefesi kulaklarımdayken ürperdim. Bunu bana neden yapıyordu? "Evet git bence de...zaten neden duruyorsun ki..." Belimdeki eliyle beni kendine biraz daha çekti. "Ama gitmek istemiyorum" Aşağı doğru baktım. 2 tane düğme kalmıştı. Ama bana yakın olduğundan onları göremedim. Elimle bulmaya çalışırken bana daha çok yaslandığını hissettim. "Acıyor" dedi. Sertçe yutkundum. "Özür dilerim" dedim istemsizce. "Kazaydı. Senin bir suçun yok ki." dedikten sonra kulağıma daha da yaklaştı ve "İnsanlar hata yapabilir. Ben de yaptım" dedi.Şuan uyuşmuştum sanki. Kokusu tam anlamıyla beni ele geçirmişti. Gözlerimi kapattım. Son bir düğme kalmıştı.Düğmenin üstünde kaldı elim.Sıcaklığını hissetmek o kadar güzeldi ki. Şimdi benden ne istese yapacak durumdaydım adeta. Beni nasıl böyle etkileyebiliyordu? 'Sadece duvara dayanıp destek alıyor seninle ilgisi yok' 'Şapşal onun bir kız arkadaşı var' İç sesim konuşurken onu dinledim. Neden ona tepki veremiyordum? Bu şekilde beklerken ikimizde hareket edemiyorduk sanki.Bedenim bana ihanet ediyordu.Ve ben hiçbir şey yapamıyordum.

"Korhan git artık." Dudaklarından dökülen sözler ruhuna ağır geliyordu. "Kıyamıyor musun ona." Adamın sözleri birer zehir gibiydi. Korhan iğrenerek dudaklarını ayırdı. "Kıyamadığın için mi yok sayıyorsun sana yaşattıklarını!" Korhan artık ne söyleyeceğini şaşırtmıştı. Bedeni bir enkazdan farksızdı. Hâlâ nasıl birşey yok diyebiliyordu. Hicran adamın sözleriyle istemsizce gülümsedi. "Sen ne biliyorsun be!" Dudaklarının arasından çıkan ses oldukça sert ve toktu. "Sen benim neler yaşadığımı nerden biliyorsun!" "O cehennemden kurtulmak istemedim mi sanıyorsun?" Gözünden akan bir damla yaş çenesine doğru süzüldü. "Kaç kere polise şikayet ettim. Yalvardım! Beni canımdan edecek dedim anlamadılar!" Yüzünü kapatan uzun sarı saçları kadını daha kötü gösteriyordu. "Evime bir kere bile polis gelmedi. Ama öldürülseydim işte o zaman evimden çıkmayacaktı polis!" Boğazına takılan öyle büyük bir acı vardı ki, dudaklarını araladığı anda dökülmeye başlayacaktı sanki. "Yalnızca iki gün, o bana yaşattıklarını yalnızca iki gün nezarethanede kalarak ödedi." Korhan kadının gözlerindeki geçmişin acı yansımasıyla yutkundu. Boğazında öyle büyük bir acı takılmıştı ki, canının yandığını hissetti. "Sonra ne oldu biliyor musun?" Hicran'ın dudaklarını acı dolu bir gülümseme kapladı. "Dağıttığı suratıma yeni yaralar ekledi. Beni öldüresiye döverken neredeydi mazlumun yanında olacak devlet!" Hicran acıyan canını daha fazla gizleyemedi. "İnsanların o yere göğe sığdıramadıkları adalet neredeydi!" "Ben bu cehennemden kurtulmak istedim, ama kurtulmama izin vermediler."

Hassas içerik uyarısı ⚠️ (Düzenlenecektir.) Kitap içerisinde, 18 yaş ve altına uygun olmayan, kan, vahşet, cinsellik ve psikolojik öğe bakımından; aynı zamanda travmaya bağlı davranış bozukluklarının yer aldığı unsurlar bulunmaktadır. Lütfen buna göre başlangıcı yapınız. "Neye konuşacağımı veya neye susacağımı anlıyorsun fakat bunu bilmene rağmen sormadan duramıyorsun... Sürekli bir çaba içerisindesin." "Çabalamasam ve hatta psikoloğun olarak beni seçmeseydin şu an sana Çakır bile diyor olabilirdim. Kim bilir adının Efgan olduğunu ne zaman öğrenirdim?" dediğimde huzursuz olduğum konuda, sakinliğim ile yakınıyordum. Onun sakinliği beni de sakin kılıyordu fakat benim sakinliğim onu daha sakin biri haline getirmiyordu. Kuruyan alt dudağını ıslattı ve dudaklarını birbirine bastırıp, ıslaklığı üst dudağına bıraktı. Gözlerimin içine bakarak bunu yapıyordu. Düşünüyor muydu yoksa öylesine mi bana bakıp bakmadığını bilemezken, "Evlendiğimizde," dedi fısıltıyla. Bu kitapta geçen tüm karakterler ve olayların, gerçek kişi ve kurumlarla ilgisi yoktur. Tamamen hayal ürünüdür.

Safir Mila Safkan, şu an olduğu yaşından çok daha ufakken, hayatının taşlarını yerinden oynatan bir olay yaşar ve kendini ansızın, yetimhanenin soğuk duvarları arasında kimsesiz bulur. Sahip olduğu şeyler, her ne yaşarsa yaşasın iyi kalan kalbi ve tutkuyla bağlı olduğu dansıdır. Kalbi yalnızca bir tek şey için, bale için çarpar. Ta ki ikincisini bulana kadar. Hazer Han'ı. Dans seçmelerine gittiğinde, kendisini seçen bu adamın gözetimi altında dans etmeye, müzikali kazanma hedefiyle bir kelebek gibi kanat çırpmaya başlar. Fakat, sahip olmayı istediği tüm bu başarıların yanında, ona başka bir hediye kılınmıştı. Aşk. Kendi kalbi kadar hassas, nazik bir kalp, Mila'ya yaklaştığında, bu zamana kadar koruduğu tüm savunmaları yavaşça yerle bir olur ve aşk, arzuyla, bedeninde dans eder. •yetişkin içerikli sahneler mevcuttur•