Mühür taşı gerçek mührüne kavuştuğunda kıyamet kopmalıdır. Her kıyametin sonunda, yitirilen hayatlar olur. Bu şeref hangimize ait? •Parmağımı dövmesinin çemberinde dolaştırdım bir tur. "Hissediyor musun?" diye sordum acıyla. "Tam burada kocaman bir işaret var." Cesur konuşsa damga derdi büyük ihtimal. Ya da lanet. "Görmüyorsun ama hissediyorsun. Tam burada. Seni sarıp sarmalayan bir ip." Diğer elim Cesur'un kolundan aşağı kaydı ve parmaklarım parmaklarına dolandı. "Her şeyi birbirine bağlayan bir ağ," dedim dövmesine hayranlıkla bakarken. "Tıpkı benim gibi." • Not: Merhaba! Eğer sağlıklı bir ilişki arıyorsanız bu hikaye size göre değil. Bu hikayede toxic bir ilişkideki iletişimsizliği ve bu iletişimsizliğin sonuçlarını göreceksiniz. Sabrınız için teşekkürler, keyifli okumalar.

Bir şeyi çok isteyince, sahiden olur mu?

"Bu benim mahvolma hikayemdi ve tam şu an bunu anlamıştım. Hıçkıra hıçkıra ağladığım zeminde mahvolurken bu hayata mahvolmak, yok olmak için geldiğimi anlamıştım." İki ruh, geçmişten gelen yaralar, hayatın bir yerlerde bir araya getirdiği o iki beden. Kayıplar, savaşlar ve en derin yara izleri. Onlar birer geçmişteki yaralı ruhtu. Kapanan yaraları birbirlerini bulmalarının ardından yavaş yavaş açılmaya başlamıştı.

Abi kurgusu 8 aydır kanserle mücadele eden Güneş'in , kemik iliği tedavisi için biyolojik ailesi ile tanışma serüvenini okumak isterseniz okumaya başla yazısına tıklamanız yeterli :)

Aynada ki yansımama bakarak beni neden, Nasıl bu hale getirdiklerini düşünüyordum yine. Kapım yumruklanırken sadece bir kilit uzağımdaki insandan kendimi korumaya çalışıyordum. Her kapıyı yumruklayışında karnıma kramplar giriyor, kalbim ve yüzüm kasılıyordu. Kimse bana dokunmazken işkence çekiyordum adeta. Bana yaşattıklarıyla psikolojimi bozan, ruhumu morarttığı yerlerden söküp alan adamdan kendimi korurken bunu tek başıma yapmaktan yorulmuştum. Artık gücüm kalmamıştı. Ama o bundan daha çok zevk alır gibi bakan korkunç mavi gözlerini asla üstümden ayırmıyordu. Her zaman, her yerde üzerimde tutuyordu. Şimdi ise ölü gibi aynadan halime bakıp kendime acıyordum. Beni bu kadar korkak, bu kadar ruhsuz hale getiripte benim hiçbir şey yapamamamdan dolayı kendimden tiksiniyordum.

Alışılmışın biraz dışında olan bir gerçek aile kurgusudur. Yani,nasıl anlatılır bilmiyorum.Ama galiba "Gül" ailesinden değilim. Biliyordum. Benim gibi akıllı bir insan zaten "Gül" ailesinden olamazdı. Ama "Gözükara" diye soyad mı olur lan? Belki gözüm mavidir?! **** "Ulan bu nasıl kıskanma şekli?!Resmen beni sandalyeye bağladınız!" **** "Mavi,galiba bizi senin gibiler kaçırmış." Mavi anlamayarak bakmaya başladığında ona elimle deli işareti yaptım. Yanında olan yastığı kafama atmıştı. **** "Eğer 'fener sen çok yaşa' diye sokaklarda fenerbahçe formasıyla bağırırsan neden olmasın?"

19 yaşında hamile bir kız ve onun ailesine kavuşma hikayesi (Ç)almayın! Yazım yanlışları vardır ona göre okuyun! Başlama tarihi: 07.11.2022 Bitiş tarihi: 18.11.2022

Gerçek aile kitabı. Hep o okuduğum kitapların içinde olmak isterdim. Lafımı geri alıyorum, hiç bir şey hayal ettiğim gibi olmamıştı. Ailemden ayrılmış ve başka bir ülkeye gelmiştim. Hayat bir kitap değildi ve ben de onun içindeki karakter değildim. Ya da, belki de öyleydim. -Tamamlandı-

Küçüklüğünden beri dedesiyle yaşayan, ona bakan bir kız. Ansızın, dedesinin ona anlattığı ailesi hakkında bilgilerin yalan olduğunu öğrenir. Yetmezmiş gibi dedesinin baskıları artınca iyice çıkmaza girer. Bir yanda onu kısıtlayan dedesi, diğer yanda kendisine yeni kavuşan abileri... Hayatının değişeceğinin oldukça farkındaydı.