Bir kaldırımın köşesinde buldum hayalimi. Gözlerimi kapattım, bıraktım avucuna kalbimi. Dedi ki, sonuna kadar tutacak mısın elimi? İçimden cevapladım, birlikte tırmanacağız tüm merdivenleri. Mumlar üfledim, dilekler diledim. Kayan her yıldızda adını sayıkladı dilim. Ve o bana doğru tek bir adım geldiğinde Ben hiç gitmesin diye bütün yolları denedim. 🏀 "Doruk?" dedim heyecanla. Bakışları yüzümde oyalanmaya devam ettikçe duramadım yerimde. Bir şey söyleyecekti. Bir şey söylemek için buradaydı. "Kaptın mı formayı?" "Feza," dedi ve seri adımlarla ona doğru ilerlediğim sırada o da birkaç adım yaklaştı bana. Sadece ismimi söylemişti ama heyecanını yansıtması için bu yeterliydi. Devam etmesini beklerken kalbim yerinden çıkacak gibiydi. "Kaptık formayı."

Bu kitap +18 yetişkin içerik vardır. Kuma ve kadına şiddet aşağılama yoktur Büyük acılar dilsizdir derler, Hazalın bütün acıları da dilsiz değil miydi. Onun acılarına susan şeytanlar yok muydu, onu ateşte yakanlar yok muydu. Peki kimdi suçlu, kimdi bütün bunların sebebi, kader miydi onun boynuna mıydı ahları. Şimdi yine kaderi onu bir sevda ateşine atmamış mıydı. Kimseye boyun eğmeyen Aziz Dağıstanlı Bir tek aşka yenildi +18 yetişkin içerik. Şiddet cinsellik argo ve küfür barındırır

"Sevme beni Neva." Nefesim kesilir gibi olurken yutkunup kaçırdım gözlerimi. Neden böyle bir şey söylemişti şimdi? Ben onu üzdüğümü düşünerek perişan olurken onun umrunda bile olmadan çıkmıştı kelimeler ağzından. "Neyden bahsediyorsun anlamıyorum?" Sesim bile bana ihanet ederken başımı çevirip önüme döndüm. Burak ise halâ bana bakıyordu. "Gelincik çiçeklerinin anlamını biliyor musun Neva?" Bu da neydi şimdi? Ne alakası vardı konumuzla? Hayır anlamında iki yana salladım başımı. "Gelincikler, narin insanlara benzetilir hep. Sert davrandığın an hüzne boğulup küserler. Onların kibar insanlara ihtiyacı vardır. Sert ve düşüncesizlere değil... Sevdiği kadar sevilmeyenleri temsil eder gelincik." Söylediği şeyleri dinlerken içimde bir yerler sızlıyordu. Ne demek istediğini anlıyor gibiydim ama anlamak istemiyordum. Bunları bana niye anlattığı bariz ortadaydı. Beni sevmiyordu. Kalbim devam etmemesi için diretirken beynim bunları duymam gerektiğinin farkındaydı. Hayal dünyamdan çıkıp ayaklarımın yere basması için gerçekleri görmem şarttı. Sevdiğim kadar sevilmediğimi bilmek zorundaydım. Daha fazla kırılmamak için Burak'ın beni sevmediğini kalbime öğretmek zorundaydım. Gözünü bile kırpmadan bana bakıyordu. Söylediklerini iyice kalbime kazımak istercesine ruhumun derinlerine indirmişti gözlerini. "Sen gelincik çiçeği gibisin Neva. Narin ama bir o kadar da hüzün dolu. Seni daha fazla hüzne boğmaya hakkım yok. O yüzden sevme beni." ••• Sevmek, yaşamın bizi sürüklediği uçurumun kıyısında, tuttuğumuz o incecik gelincik sapı.

Umut, en karanlık anda doğar ve bazı kıvılcımlar, devrimi başlatacak gücü taşır. Kış Gündönümü; robot teknolojisi, nükleer kış ve baskıcı bir rejimin kıskacındaki bir toplumun hayatta kalma ve umudu yeniden inşa etme mücadelesini anlatıyor. Aşk, arkadaşlık ve direnişin iç içe geçtiği bu hikâye, okuru karanlık bir gelecekte bile inancın ve cesaretin izini sürmeye davet ediyor.

Yavuz abi, topuzumdan firar eden saçımı okşayarak kulağımın arkasına ittirdi. Ilk defa bu kadar yakındık ve ilk defa saçlarıma dokunmuştu. Bu hareketi yutkunmamı sağladığında merhem sürmeyi bitirdiğim elini bırakıp kullandığımız eşyaları tekrar kutuya koymaya başladım. "Sinan'ı gerçekten seviyor musun?" Yavuz abinin sorduğu sorudan sonra hareketlerim dondu. Afalladım. Aptalın tekiydim! Hani ben bu adama yaklaşmayacaktım. Anlamıştı işte! Ne diyecektim şimdi ben? "Yavuz abi-" "Merak etme kimseye söylemem!" Dediğinde sesi o kadar sinirli çıkmıştı ki bir anlık gafletle yüzüne bakmıştım. Aramızdaki yakınlık beni daha çok germeye başladı, bakışlarındaki donukluk üşümem için yeterliydi. Siyah sakallarının altındaki çenesi daha çok gerilmeye başladığında ela gözlerini gözlerimden çekti.

Hep aşağılanırdım o ve üvey kuzenlerim tarafından, kimse sevmezdi beni ben Ebrar Kızıl 17 yıllık hayatımı hep eziyetle geçirmiştim benim zulmüm 9 yaşımdan sonra başlamıştı. Birden değişen bir hayat acı, gözyaşı ve daha bir sürü duygu buyrun okumaya. Bu bir din kitabı değildir elbette ki hatalar vardır lütfen buna göre değerlendirin. Mantık hataları vardır bunu bilerek okuyun...

Vâye: Nasip, kısmet. ••••• Ben Defne. 25 yaşında bir Psikoloji mezunuyum. Liseden sonra 1 sene üniversiteye hazırlandığım ve üniversitede de 1 sene alttan derslerimi veremediğim için bu yaşımda KPSS'ye hazırlanıyordum. Babam Ankaralı olduğu için ve babamın işlerinden dolayı Ankara'da oturuyorduk ama ben hem sınava daha iyi hazırlanacağımı düşündüğümden hem de biraz dinlenmek istediğimden dolayı anneannemin yanına Ordu'ya, küçük köyümüze gelmiştim. Dedem vefat ettiğinden beri kuzenim Ayça anneannemle birlikte burada yaşıyordu. Ayça liseden sonra üniversiteye gitmemişti ve evde nakış yapıp internet üzerinden satıyordu, oldukça tanınıyordu. Köyümüzde uzun süredir tek yaşayan yaşlı bir teyze vardı. Emine Teyze çocuklarından hiç hayır görememişti ve öldükten sonra evinin askeriyeye bağışlanması için bir vasiyet bırakmıştı. Emine Teyze birkaç ay önce vefat etmişti ve ev de askeriyeye bağışlanmıştı. Emine Teyze'nin vefatından bir süre sonra o eski ev restore edilmişti. Bugün de askeri bir manga köye, eğitime geliyordu. Muhtarın söylediğine göre bu manga teğmenlerden ve onları eğitecek bir üsteğmenden oluşuyordu. ••••• Final: 27.10.2020 🌸

[𝑇𝑎𝑚𝑎𝑚𝑙𝑎𝑛𝑑𝚤*] [18.05.21] SORUNSAL SERİSİ 🕊 Alt komşunuzun olduğunu bildiğiniz bir kişiden sizi sinir edecek bir mesaj alsaydınız? Sinirinizden onu bulmak isteyip üçüz olduklarını öğrenseydiniz ve 'benimle eğleniyor' düşüncesinin aslınsa farklı bir amaç olduğunu anlasaydınız ne hissederdiniz? Gelin hep beraber bu hislerimizi açığa kavuşturalım. 🕊 Hem üzülüceğimiz hem ağlayacağımız hem de gülmekten karnımızın ağrıyacağı bir kitaba hoş geldiniz. Bizimle bu maceraya katıldığınız için teşekkür eder keyifli okumalar dilerim.