Sorun değildi. Belki de sorundu ama önemli olan bu değil. Aslında bakarsanız hiçbir şey önemli değil. Önemli olabilecek her şeyi silip yok edeli, duygulara hayatımda yer vermemeyi öğreneli çok oldu. Ben Bade Çilingir. Cesedini ayakta tutmaya çalışan bir ölü. Ölü ama aynı zamanda diriyim. Benden çalınan hayatın canı cehenneme, umrumda olan tek şey bir kere dinlenmek. Sadece bir kere birinin oturup beni dinlemesini istiyorum. Yanlış anlaşılmasın, kimseye dert yanmayacağım. Kendimi acınır bir duruma sokmayacağım. Sadece neden katil olduğumu anlatmak istiyorum. "HER PERŞEMBE YENİ BÖLÜM GELİYOR!"

Sert, kavgacı, kaba saba, ailesine bile pek gülmeyen bir adam 3 yaşında bir kızı olduğunu öğrenirse ne olur?

Çünkü, bu şehre gelmek demek Onunla karşılaşmak demekti. Onunla karşılaşmak demek, ne demekti? İşte bunu bilmiyordum! *** Yayınlanma Tarihi:18 Haziran 2023 Bu hikayedeki olaylar tamamen hayal ürünüdür. Gerçek kişi ve kurumlarla bir ilgisi bulunmamaktadır! Tüm hakları saklıdır. İnstagram ve TikTok:elaninkaranligii

Akşam eve geldiniz, yerde canlı mı? Cansız mı ? bilmediğiniz bir adam yatıyor ne yapardınız? Ya iş göründüğünden farklı olsaydı.O sizin canınızdan çok sevdiğiniz kişi olsa. Umay bu olayı yaşamış , genç bir kız. Gözünü kırpmadan canını verebileceği kadar çok sevdiği kişi ameliyattayken , Umay'ı daha zorlu günler bekliyordu. "Benim her şeyim sensin " dediği adam , onu yuva sandığı cehenneminde tek başına bıraktı. O enkaz ,Umay'ın en acıyan yerine denk gelmişti. Yavaş, yavaş yok olmuştu içinde. Bir daha o cehennem yuva olur muydu? Enkazlar tek tek temizleyebilir miydi ? Kendini. İkinci şansı verir miydi insana...?

《Gözyaşları ruhun sessiz çığlıklarıydı.》 ~~ Yetişkin içerik mevcuttur. Bu uyarımı dikkate alarak başlayın lütfen. Sonrasında bu konu ile ilgili herhangi bir şikayet görmek istemiyorum.

İmkânsız bir aşktı onlarınki... Birbirlerine kavuşmaları için bir şirketin iflas etmesi, bir ihanet ve bir cinayet gerekiyordu. Kaderin işi bu defa gerçekten çok zordu... ***** Doğa'nın CEO'su olduğu inşaat şirketi iflas ettiğinde mafyadan ve öfkeli alacaklılardan saklanacak bir yere ihtiyacı vardı, Ömer'in ise şehirden uzak bir dağ evi... İlk karşılaşmalarında birbirlerinden nefret eden bu iki zıt karakterli insan bir sonraki karşılaşmalarında aynı evde yaşamak zorunda kalırsa ne olur? Zaman geçtikçe geçmişi ve ilk izlenimlerini arkalarında bırakıp farklılıklarını kabullenmeyi öğrenebilecekler midir? Yoksa zıt kutuplar birbirini çeker teorisi koca bir yalan mıdır?

Hayatın sizi nereye sürükleyeceğini, neye karar vereceğinizi ya da sizi bir çıkmaza sürüklediğini hissetmiş miydiniz? İşte, bu karanlık evrende yaşayan Dolunay'ın on sekiz yaşına kadar yaşadığı ailesinin aslında gerçek ailesi olmadığının başlangıcı ve Dolunay'ın yaşantısının nasıl olacağının anlatılacağı kitap. O Kara Evrenin yüzü bir gün aydınlık bir geleceğe açılabilecek mi? Kayseri'den Mersin'e oradan da bir ela gözlü adama: Rüzgâr Atabay'a kadar sıçrayan bir kitap. KIYI.

Yağmur ben. Bazı insanların hissettiği bazılarının ise sadece ıslandığı, o iki heceli kelime. Yağmurdu çiçekleri büyüten, ormanları yaşatan; gökleri kabartan, bulutları dolduran. Bir bulutun hüznüydüm ben, dolup taştığım ve içinde barınamadığım bir buluttan gelmiştim dünyaya. Birer birer düşmüştüm herkesin üzerine, bazıları şemsiye açmış bazıları eteklerini aça aça dans etmişlerdi benimle. Bazen bir sağanak yağışla, bazen de sakin sakin girerdim hayatlarına insanların. Yaz kadar sıcak, bir kış kadar soğuktum kimi zaman. Ve bir güneşle açtım, bir Mehri'yle tanıştım. Mehri. Güneş. Benden sonra bir güneş açmıştı dünyaya. Tüm kasveti, bütün karanlığı almıştı içinden. Bir aydınlık kurmuştu varlığıyla. Ve şimdi, bu güneş ve yağmur birleşmişti. Bütün o kasvetin, karanlığın arasından bir gökkuşağı yaratacaklarına inanıyorlardı. Ben o Yağmurdum, o ise Mehri. Belki de o gökkuşağına kavuşabilmek için bu kasvete, bu karabulutlara katlanmak zorundaydık. - 06 Aralık 2023 Tüm hakları saklıdır.

Bedenine öpücükler konduran adam, inip kalkan göğüslerine geldiğinde aralarındaki sınırı, sutyenini indirerek yok etmişti. Göğüslerine bakmadan önce sırtına götürdüğü parmaklarıyla açılması gereken kopçayı da açmıştı. Yavaşça üstündeki parça kayıp adamın parmaklarına teslim olurken, başının üzerinden etrafa fırlatılmıştı. Adam ancak o an karşısındaki manzaraya bakmıştı. "Neden yasak olduğunu şimdi daha iyi anlıyorum fındık," derken gözlerindeki arzuyu gizlemeden büyük bir şevkle kadına bakmaya devam ederken ona doymaya çalışıyordu. Net ve keskin bakışlardan utanan kadın, yine de ona söylemek istediklerini arsızca dillendirmekten geri durmadı. "Ama bu gece değilim!" *Hikayede +18 içerikler mevcuttur.

Yedi sene bekledi Çilay Seyhanlı. Toplamı yedi eden alttan beşinci üstten ikinci basamakta bekledi. Yüz on yedinci oda da dünyaya geldi. Yedi saniye saydı. Tüm yedilere rağmen yanmaya devam etti. Tam yirmi yedinci saniyede ayırdı dudaklarını dudaklarımdan. Bütün vücudum onun elleri arasında yanıyordu. Ay ışığını bile gölgede bırakmıştı yalımımız, bu parkta mavi salıncakların hemen önünde bizim sayemizde güneş doğuyordu. "Bu yalım sendeki okyanusu yakar mı?" Belimdeki eli daha sıkı sardı beni, "Yoksa sendeki okyanus bendeki yalımı boğar mı, yavrum?" Okyanus yalımda yanar, Alaz. Çünkü Çilay, Alaz'da yanıyor.