" Bırak annenin saçını canını yakıyorsun" dedi Davut gülümseyerek saçlarımı Nurdan kurtarırken Ama ben dediği sözde takılı kalmıştım. Annen mi demişti o? Evet ben hep Nur Senayı kızım olarak görmüştüm ama onun beni annesi olarak görmesi... çok farklıydı. Neden böyle demişti ki? 2 aydır bu evdeydim ve hiç bunun konusu geçmemişti Davut bey başını kaldırıp benim şaşkın ve meraklı ifademi görünce gülümsedi. " Madem o senin kızın sen de onun annesisin Haziran. 2 aydır ona gözün gibi bakıyorsun. Kızım sözü birgün bile düşmedi dilinden. Geceleri bile bazen beşiğinin yanında onu izlerken uyuya kalıyorsun. Bu seni anne yapmaz mı? Kendi annesinden fazlan bile var Haziran. Kendi annesi onun canına kıymaya çalışırken sen onun biraz gözü dolsa ondan önce ağlıyorsun. Anne için doğurmak gerekmez. Sevmek, korumak gerekir. Hepsini de fazlasıyla Nur Senaya veriyorsun. Bırak sana desin anne. Bunun için ne onu doğurmana ne de babasının eşi olmana gerek yok." Gözlerimdeki yaşlar akmaya başlamıştı. Nur Senaya baktım. Güzel yüzüne tatlı, ifadesine, parlayan gözlerine. Benim kızım... Haziran & Davut

Gelgit: Yeniden Uyanış adı kitabımın devam kitabıdır. Aras kendince sebepleri yüzünden terk etmek zorunda kaldığı Sırma'yı onun haberi olmadan korumaya çalışmaktadır. Bununla birlikte Sırma, yoğun bakımdan çıkar çıkmaz Aras'ı aramaya başlar ama evine gelen boşanma dilekçesiyle ne yapacağını bilemez. Canından çok sevdiği Aras tarafından terk edilir. Ancak Aras'ın ikisi için farklı planları vardır.

Her şeyin başladığı yerdeyim şimdi. Aslında bittiği yer mi demeliydim..

Romantizm#1 23.03.2017 Dik başlı,sözünü sakınmayan güzelleri güzeli bir kızdı,aynı Annesi gibi..Genelde sivri dili,sert bakışları ve bir bayanın ağzına yakışmayacak kadar ettiği kaba küfürlerle tanınırdı çevresinde..Fakat o kimin ne dediğini bile umursamayacak kadar gamsızdı..Düşündüğü tek şey hayali olan ve bu uğurda mesleğini bile bir kenara fırlattığı butik otelini işletmekti..Evet..Yanlış duymadınız..Hayatta herşeye sahip Diyarbakır'ın en büyük aşiretlerinden olan Ateşoğlu aşiretinin çiçeği Nazlı'nın tek hayali Butik oteli'ni güzelce işletmek.. Peki ya aşk?..Aslında aşkın nasıl boktan bir şey olduğunu ve bu uğurda yapılan hataları Üniversite yıllarında görmüş ve Allaha şükür olsun hiç yaşamamıştı..Peki ya kalp geçmişten çıkıp ansızın gelen bir adam için çarpmaya başladığında sözünü geçirebilecekmiydi kendine?

"Bakmayın siz benim kuru bir yaprak gibi sallandığıma.. Köküm sağlamdır sarsılsam da kopmam dalımdan.. Öyle kolay değil rüzgarın önüne kapılıp gitmem.. Son ana kadar 'vazgeçmem' yaşamaktan.. Ne fırtınalar koptu benim hayat dallarımda.. Hiç birinde vazgeçmedim umutlarımdan içimde kıyametler kopsa da.. Ben baharıyım yarınlarımın,çiçek açarım her kışın ardından" (Nazım Hikmet) Her okuduğumda kendimi buluyordum bu mısralarda.Ne kadar kırılsamda, kuru bir yaprak gibi rüzgarın oyuncağı olup bilinmez sonlara doğru savrulsamda şairin dediği gibi hiçbir zaman vazgeçmemiştim yaşamaktan.. İçimdeki virane olmuş harabelerime kimseyi misafir etmemiştim yıllardır ne kadar çok yıkıldığımı kimseler görmesin,kimseler acımasın diye.Çünkü bu hayatta beni ben yapan şey kazandığım savaşlar değil kaybettiğim,acımasızca kaybetmeye zorlandığım savaşlardı. Ben Cansu.. Sevdiği adam tarafından nedensiz bir şekilde terkedilen ve hiç bir şey olmamış gibi hayatına devam eden kadın.Ta ki bedenen kusurlu,ruhen kusursuz biriyle tanışıncaya kadar..

Birlikte büyüyen Güneş ve Doğu'nun yıllar sonra yeniden bir araya gelerek hissettikleri aşkı keşfetmesiyle her şey değişiyor. Tam sekiz yıl sonra Doğu dedesinin ölümüyle doğduğu çiftliğe dönmüştür. Adı gibi etrafı ısıtan Güneş'in hala çiftlikte kaldığını bilmeden kendisini bekleyen kadere doğru yola çıktığında canından bir parça olan oğlu Işık'ın geçirdiği kazayla yeniden genç kızla yolları birleşmişti. Zaman onları yeniden bir araya tutacak mıydı? Ya da genç kız tanıdığı o adamın artık eskisi gibi olmadığını fark edince her şeyden vazgeçecek miydi? Işık kendine anne olarak Güneş'i seçerse ne olur? Ya gerçek annesi ortaya çıktığında... Kalbi taşlaşmış bir adam ve Güneş gibi parlayan sıcacık yüreğe sahip bir kızın birlikte mücadelesi. Gelin birlikte okuyalım. İYİ OKUMALAR!!!

Geçmeyen bir gece; Solmayan bir sen, Ölmeyen bir ben , Kalemin etimdir. Kanım senindir . Dilediğini yaz . Dilediğini sil. İki çift gözüm neye güldü ise , Kalbine as.

"Bırak beni, bunu yapamam Rizgar! Sana bu kötülüğü yapamam, sevmediğin biriyle evlenmene göz yumamam!" Genç adam öfkeyle duvara vurdu. "Başka çaremiz mi var? Seni de, beni de yaşatmazlar!" Kadının içine sinen korku her dakika daha da artarken bakışlarını kaçırdı. Onunla evlenemezdi, ona bunu yapamazdı. "Ben evlenmek istemiyorum!" Rizgar karşısındaki yıpranmış kadını izledi. Yeşillerindeki morluklar canını sıkarken duruşunu dikleştirdi. "Allah şahidim olsun ki; ya seni alırım, ya da bu Urfa'yı yakarım!" Adamın sesindeki netlikle birlikte genç kadın bakışlarını ona çevirdi. Utanıp bakamadığı kahvelere birden gelen cesaretle uzun uzun baktı... Aniden bir silahın patlama sesi duyuldu... Kardelen korkuyla adamın yanına gitti. "Geldiler, geldiler!" Dehşetle aynı şeyleri sayıklayıp durdu... Tesadüfen kesişmişti yolları... İsimleri bile birbirlerinin kaderleri gibiydi; Kardelen boynu bükük masum bir çiçek iken, Rizgar onun kurtuluşuydu... Genç adamın karşısına savunmasız bir hâlde çıkmıştı. Boynu bükük, acılı Kardelen'i... RİZGAR HAZNEDAROĞLU & KARDELEN DEMİRHAN © TÜM HAKLARI ŞAHSIMA AİTTİR. HERHÂNGİ BİR KOPYALANMA, ÇOĞALTILMA VE ÇALINMA DURUMUNDA YASAL İŞLEM BAŞLATILACAKTIR.

Ellerini direksiyondan çekip belime yerleştirdi ve öpüşüme karşılık verdi. Onu daha öncede öpmüştüm, ama bu farklıydı.. Daha başkaydı, hatta bambaşkaydı.. Elleri sırtımı okşarken öpüşmemiz derinleşmişti.. İlk defa böyle bir duyguyu yaşıyordum Başımdaki yazmam açılıp düşmüştü, elleri saçlarımı okşamaya başlamıştı. Dudakları dudaklarımı kavramış, sertçe karşılık veriyordu. Biz hep naifce öpüşüyorduk, ama şimdi ikimizinde haraketleri hoyratcaydı.. Ve kendimi tutamayıp onun dudaklarını ısırmıştım. Bunu yapmamla alt dudağımı ağzının içine alıp emmişti. Benden garip bir ses çıkmıştı.. Sonra nefeslenmek için ayrılmıştı dudaklarımız. Alnını alnıma yaslamıştı ve ikimizde derin derin nefesler alıyorduk Saç tutamlarımı kulağımın arkasına geçirdi "Yolda yaptığımıza bak" dedi gülerken "Bir daha öp beni" dedim istekle. Çok güzeldi... Çok mutlu etmişti.. Başka bir his vermişti.. Tadı bambaşkaydı. Ve cümlem biter bitmez tekrar dudaklarımızı birleştirdi..

❝Sanrılardan ibaretti sanki bütün yaşananlar... Boğazıma oturan o koca yumru, elimden kayıp giden, bir daha da sahip olamayacağım hayallerim, hayatımdı sanki... Ağlayamadım. Bağıramadım. Durduramadım. 26 yıllık yaşamımın, 7 yılında adım atmadığım şehirde, onun tarafından bir başıma bırakılmıştım. Son umudumda da dalından acımasızca koparılıp alınmış gibi hissediyordum... Varlığımdan nefret eden insanlarla doluydu etrafım. Kaçmak isteyip, kaçamadığım bir labirentin içimdeydim sadece. Karanlık yolumu aydınlatan tek bir mumum vardı. Cılız ateşi bir sağa, bir sola savrulurken, koşmam için umut olmuştu bana... Yoktu. Artık o da yoktu. Karanlığın ortasında bir başımaydım. "Sözler hiçbir zaman tutulmaz anne... tutulmaz. Dedim sana. Ben ne sevmeyi hak ediyorum, ne de sevilmeyi. O gün... o gün ölmesi gereken bendim. Bendim." Ucunda oturduğum kayalara içindeki nefreti döküyormuş gibi çarpan o hırçın dalgalar, sanki sesim olmaya çalışıyordu. Gök gürledi. Bulutlar ağladı... Göğsüme ince bir sızı yayıldı. "Beni sevdiğine inanmamıştım zaten..." Titreyen dudaklarımı zapt etmeye çalışırken, gözlerimi karşımdaki hırçın denize çevirdim. "...şayet sen bile sevmekten vazgeçtin." Karadeniz acımasızdı. Aldığını vermez, verdiğini de acımadan ellerinin arasından alırdı... sonra elinde avucunda bir şey kalmazdı. Almıştı. Hepsini ellerimin arasından çekip almıştı. Ben Güneş. Kolu kanadı acımadan koparılan, omuzlarına tonlarca yük konulan kadın.❞ 🌑 0 4 /0 3 /2 0 2 4 ALINMASI, KOPYALANMASI VE ÇALINMASI DURUMUNDA YASAL İŞLEM BAŞLATILACAKTIR 🖇 Written by: simaara 🪶