cześć i chwała bohaterom! my nimi nie będziemy Rok 2014, Warszawa. W wyniku konfliktu między Polską a Niemcami, Warszawa znajduje się pod okupacją wojsk zza zachodniej granicy. Choć od czasów II wojny światowej wiele się zmieniło, warszawiacy mają wrażenie, jakby świat wrócił do tamtych czasów. Grupa harcerzy działająca w stolicy pod kryptonimem „Mgliści" przygotowuje się do powstania. Nic jednak nie wygląda tak jak w „Pamiętniku z powstania warszawskiego" czy „Kamieniach na szaniec". Wręcz przeciwnie - młodzi zaczynają rozumieć słowa "nigdy więcej wojny". Na motywach powieści "#Wawskie14" Jakuba Pawełka. Moja historia to rozszerzenie jej o wątki harcerskie. • okładka by @drobnosc • w opowiadaniu pojawiają się sceny +18, oznaczone tak ze względu na brutalność, nie erotykę

może kiedyś harcerze umieli czuwać. my dziś umiemy jedynie umierać. A więc wojna - i tak od siedemdziesięciu lat. Po 1941 roku dawna stolica Polski na dobre przekształciła się w Warschau - miasto uwielbiane przez władzę, na czele której stoi nowy dyktator: von Meran. To, co było domeną okupacji i miało odejść wraz z klęską Niemców, teraz jest codziennością, w której muszą odnaleźć się członkowie tajnego harcerstwa, działającego pod kryptonimem Mgła. Zrzeszeni w plutonie "Róża" starają się przywrócić miastu to, co utraciło - polskość. Choć każdy z nich urodził się w rzeczywistości, w której Polski nie ma na mapach, Mgła robi wszystko, by Polakami się czuli. A to ma swoją cenę. Bo bycie Polakiem to przywilej, ale i wyrok śmierci. [I część dylogii Status; wydarzenia tu zaprezentowane są fikcją historyczną i alternatywną historią, w żaden sposób nie romantyzującą czasów i okrucieństwa II wojny światowej] [w historii występują brutalne sceny związane ze śmiercią i torturami]

Ubylinka to wieś położona w zachodniej części Wołynia. Zamieszkiwana zarówno przez Polaków, jak i Ukraińców, staje się tyglem nienawidzących się ugrupowań. Banderowcy i Polacy muszą być jednak ostrożni, mając na sobie braterski wzrok Związku Radzieckiego. Sytuacji nie sprzyja widmo inwazji niemieckiej i pewne niespodziewane małżeństwo. 14 kwietnia 2023-

Jest rok 1943. Osiemnastoletnia Zofia kończy naukę w jednej z potajemnych szkół, uczących polskie dziewczęta. Wraca po ostatnich lekcjach do domu uradowana z faktu, że tego samego dnia ma wrócić jej starszy brat ze frontu. Do spotkania jednak nie dochodzi. Wszystko za sprawą niemieckiego zawiadomienia. Zofia z pomocą najbliższego przyjaciela postanawia pomścić brata, wstępując do konspiracji. Historia zawiera w sobie wspomnienia głównej bohaterki, o których nie jest w stanie zapomnieć. Czy Zosi uda się zaznać szczęścia w okupowanej ojczyźnie? Czy tym, których kocha uda się przeżyć wojnę? Czy osiemnastolatka może być córką niemieckiego oficera? SŁOWO OD AUTORKI: „Kwiaty wojny" wyszły spod mojego pióra na przełomie lat 2016-2017. Bardzo proszę o wyrozumiałość, jeśli w tekście znajdują się błędy językowe - zarówno polskie, jak i niemieckie - oraz zbyt szybka akcja. To dopiero mój pierwszy dłuższy tekst w takiej formie. Jestem pisarskim amatorem i wciąż się uczę, udoskonalam swój styl pisania oraz poznaję nowe techniki opisów. Dziękuję za uwagę, a zainteresowanych zapraszam do lektury! :) „Kwiaty wojny", ponieważ z tej wojny wyrosły najpiękniejsze polskie kwiaty.

#1 - armiakrajowa - 2020.06.26 #1 - 1944 - 2022.10.12 #1 - powstaniewarszawskie - 2021.10.30 ~ * ~ Nie pamiętam, kiedy po raz pierwszy zatrzymałem się na chwilę 1 sierpnia, w mojej świadomości jest chyba odległy w czasie taki warszawski dzień. Nie wiem, skąd się wzięły te wszystkie myśli, słowa i uczucia dotykające tych jakże trudnych, ale też szczęśliwych 63 dni. Powstanie '44, mój najważniejszy wiersz stanowi wątek przewodni, poniżej kolejne inspirujące spojrzenia wierszem, ale też z czasem prozą... ~ * ~

• M I Ł O Ś Ć • Czym jest? Kwiatami? Czułościami? Słowami? Czynami? A może poświęceniem i wsparciem... °•:. •☆°•:. •☆°•:. •☆°•:. •☆°•:. •☆°•:. •☆°•:. "nie kocham Cię wcale tylko moja dusza jakaś taka smutna kiedy przechodzisz obok obojętnie. " - Krzysztof Kamil Baczyński W imię miłości człowiek potrafi zrobić wiele... ale jak WIELE? °•:. •☆°•:. •☆°•:. •☆°•:. •☆°•:. •☆°•:. •☆°•:. Czy Apolonia zdobędzie się na wybór pomiędzy Anodą, a Buzdyganem? Czy Marysia znajdzie osobę, która zrozumie jej twórczość? Czy Ania rozwiąże swoje problemy, pogodzi się z Tomkiem i znajdzie miłość? 02.05.2020r. - #2 miejsce w tadeuszzawadzki

Opowiedzcie wiatry jak Polska walczyła, Jak dzieci padały od strzałów niemrawych. Ciemna krew Warszawskie ulice myła, Nie oszczędzając i młodych i starych. Szeregi domów uśpione ciemnością, Chroniły waleczne powstańców serca. Nie pozwalały dostrzec niemieckim gościom, Stały na straży jak harcereczka. Opowiedzcie wiatry jak ucichły krzyki, Piętno odbiły spalone trawy. I tylko płacz pozostał w powietrzu, Nie ludzi, lecz umierającej Warszawy. *W opowiadaniu mogą pojawić się sceny drastyczne. Okładka wykonana przez @KlaudiaDwojak Tekst bierze udział w konkursie prac historycznych "Archaiczna Klechda" organizowanym przez @Krolestwo_Wyobrazni. #20 historyczne - 08.08.2017 #11 historyczne - 09.08.2017 #6 historyczne - 11.08.2017 #5 historyczne - 18.08.2017 #4 historyczne - 19.08.2017 #3 historyczne - 22.08.2017 #2 historyczne - 25.08.2017 #1 historyczne - 04.09.2017!!

Kiedy w oczach masz wojnę, to wszystko traci barwy... @KlaudiaDwojak dziękuję za to okładkowe cudo Laureat „Perła Wattpada 2017" oraz „Skrzydlate słowa"

Warszawa podczas okupacji - miejsce, w którym miłość jest nieistotna, straciła na wartości. Została zdeptana, porwana i wyrzucona do ciemnej, wąskiej i zapomnianej uliczki. Łucja i Dawid próbują przecisnąć się pomiędzy wojną, a pokojem, aby ją odnaleźć i naprawić, bo miłość wcale nie jest taka nieważna. W świetle wojny wszystko wydaje się być inne. Lecz to co nieistotne nadal jest bezcennie ważne, prostota wciąż jest interesująca, a miłość Dawida do Łucji bezzmienna i niezapomniana, rozjaśnia nawet drogę ucieczki od bólu, cierpienia i walki pomiędzy dobrem, a złem.