Vicdan eskirse, ruh küflenirmiş! Ruhu yaşarken küflenen insanların öldüklerinde ruhları da kokarmış! Düşman oldukları ailenin büyük oğluyla evlenmeye zorlanan Meran Ulya Babür, bu evlilikten kaçabilmek için her türlü yolu denemeye kararlıydı. Nefret ettiği adamdan yardım bile dilemeye hazırdı. Fakat yardım istediği kişi düşman ailenin ikinci çocuğundan başkası değildi! Kartal Alemşah, eskiden sevdiği kadının ağabeyiyle evleneceğini duyduğunda unutmaya zorlandığı geçmişiyle yüz yüze kalmıştı. Yanlışlar yapıldı. Sözler verildi sözler bozuldu. Savaşın sonunda antlaşma metni imzalandı. Taraflar belliydi. Karar kesindi. Sırlar sarmaşık gibi geçmişlerini kafeslediğinde ortada kalan sadece dikenler arasından doğan imkânsız aşkları olacaktı. "Ve hiçbir şey tesadüf değildi!" Çevrelerini saran bir savaş çıktığında geçmiş onları yaraladığında geriye kalan sadece onlar oldu. Onlar birbirineydi. Ama en çok birbirlerinden sınanacaklardı. "Yasemin yücede biter, kokusu aleme yeter!" Misak: And, yemin, sözleşme demektir. BİRLİK EVRENİ SERİSİNİN ikinci kitabıdır. Evren üç serilik ana kitaptan ve iki yan kitaptan oluşmaktadır. Kitaplar birbirinden bağımsızdır fakat birbiriyle bağlantılı olayların yaşandığı bir evrende geçmektedir. +18 sahneler içermektedir!

Bir cennetti düşünü kurduğum, Bir cehenneme verildiğimde. Düğün gecesi vurulan kocamın yerine kardeşine verildiğimde başladı benim kıyametim. Boran Safir, cennetime cehennem gibi sarıldı.

"O silahı elinden indir!" Dediğimde yan duran vücudunu bana doğru çevirdi ama o silah abimin alnına daha çok yaslandı. "Yoksa?" Diye soruşu meydanda ki bütün insanları endişelendirmeye yeterdi. Çenemi herkesin inadına dikleştirip "Yoksa sana yemin olsun ! Bu meydanı kanınla yıkarım!" Diye bağırdım. "Efsun!" Diyen abime bakmadım, yüzü kan içindeyken ona bakıp gardımı düşürebilirdim. "Demek kanım ile yıkarsın ha !" Dediğinde fısıltısı bile meydanı inletti. "Azad ağa, yaparım bilirsin! Bu seni ilk vuruşum olmaz!" Deyişim onun kaşlarını çatarakken kalabalıktan bir kaç kişinin kaçmasına sebep oldu. Koskoca Mardin! En iyi o bilirdi yıllar önce nasıl AZAD KARAASLAN'ı gözümü bile kırpmadan vurduğumu. O gün Mardin yasa bürünürken Diyarbakır'da zılgıtlar eşliğinde bir çok kapıda düğün yapıldı. Ben EFSUN ŞANLI... Yıllar önce babamın kanını akıtan adamın kanını bu meydanda dökmüştüm. Zerre korkmadan, zerre aşkımı aklıma getirmeden. Bunu tekrar yapacağımı onun gibi Mardin de biliyordu. "O halde durma, yine elin titremesin!" Dediğinde onunla beraber tetiği indirdim. Arkamda koskoca Diyarbakır'ın en büyük aşireti olan Şanlı Aşireti vardı. Benim Aşiretim! Onun da arkasında Mardin'in en büyük aşireti olan KARAASLAN aşireti vardı. Liderliğini onun yaptığı Aşiret. "Abi'mi bırak azad ağa!" Dedim durması için. "Babam gibi onun da kanını akıtmana izin vermem! Babamın kanı için sadece senin kanını döktüm ama Vallahi, Billahi ve Tillahi abim için ailende ki herkesin kanını dökerim!" Diye devam ettim. Uğultular arttı da arttı.

TAMAMLANDI Sevdiği adamın nişanlacağını duyunca şehri terk eden Saye... Yıllar sonra geri döndüğünde görür görmez ona aşık olan Karan ağa...

✦ 𓂀 H e r i z , b i r g ö z y a ş ı 𓂀 ✦ Arin'in abisi, onun için bir velinimetti; sevgi görmeyen küçük kız için umut dolu kapıların açılmasıydı. Babası tarafından sevilmemek ise onun için her gün kahroluş, yok oluştu; çünkü her kız babasının prensesiyken, Arin babası için yalnız kan bağı olan silik bir karakterdi. Babasının sevmediği kızı başka bir adam sever mi? Arin Demirhan, bir gün ansızın gördüğü yeşillerde kaybolur. Ne yapacağını, nereye gideceğini bilemez; çünkü bütün yollar ona çıkıyordu: hiç olmaması gereken adama, Çağan Adar Karadağ'a Bütün her şeyini elinden alan adama. Arin, işlemediği günahın kurbanı... Adar, işlenilen günahın masum kalan tarafı... Her ikisi de suçsuz, tertemiz kalpleriyle; geçmişin bütün izleriyle aralarında kandan, acıdan bir duvar ördüler... Adar, ne kadar intikam almak istese de geçmişte yaşanmış acının bedelini ödememesi gereken kişiye ödetmek istemez. Fakat işler göründüğü gibi değildir; bu intikam yalnız Adar'ın intikamı değildir. "Kimsenin prensesi olmayıp, Kraliçe olanlara..." (Herhangi bir çalıntı veya alıntı hususunda gerekli hukuki işlemlere başvurulacaktır.‼️) NOT: Karakterler ve olaylar tamamen hayal ürünüdür. Kitabın bütün kurgusu bize aittir.

Karan Ağa bir kan davası yüzünden, sevebileceğine emin olduğu kızı alamazken, evlendiği kızı hiçe saymış sonunda pişman olmaya mahkum kalmıştı ... Ne diye başkasına aşık bir adama gelin olmaya razı kalırdım ki? "Size and olsun o zaman, ben bu kadına asla dokunmayacağım!" 𝒦𝒶𝓇𝒶𝓃 & ℳ𝑒𝒽𝒾𝓃 ~Töre KURGU DA ANA KARAKTER İSİMLERİ WATPAD DE Kİ TÖRE KİTAPLARINDA İLK DEFA BANA AİTTİR! KURGU VE İSİM BAKIMINDA DA WATPAD DE İLKTİR ! VE ŞAHSIMA AİTTİR !

KİTAP FİNALE YAKIN DÜZENLENECEKTİR! (İlk kitabım olduğu için acemice yazılmış ve mantık hataları barındırabilir, daha sonradan değiştireceğim düzenleyeceğim yerler olacaktır.) ☀️ İki kalbi sonsuza dek mühürleyecek olan kan düğümü atıldığında, bu kararın karşısında duracak herkesin dili lâl olacaktı. Kahve gözlü adam, elini güneşe uzatmaya cesaret ettiğinde, kalbinde yanmaya başlayacak kor ateşten kaçamayacaktı. "Öyleyse, kendi ellerinle bana ölüm fermanını mı veriyorsun, Axin kızı?" "O ferman çok uzun bir zamandır senin ellerinde zaten, Veznedar." Günahların bedeli iki cana mal oldu. Biri ela gözlü kadın oldu, diğeri ise kahve gözlü adam. Evin'in beklenmeyeni Azer oldu. Azer'in bir haber olduğu ise Evin... 🔥 Dikkat!🔨 Bu hikaye tamamen hayal ürünü olup, gerçek kişi, yer veya olaylarla herhangi bir ilişkisi yoktur. Ayrıca, hikaye içerisinde küfür ve şiddet gibi unsurlar yer alabilir. Uygun olmayan içeriklere karşı hassas olan okuyucuların dikkatine sunulur. (Konu ve olay örgüsü tamamen bana aittir!) 🌪️-KAN DÜĞÜMÜ adına sahip ilk kurgudur-🌪️

Kitapta kadına şiddet, hakaret, tecavüz, kuma vs. Yoktur. Hiçbiri normalleştirilmemiştir. °•° Şervanın yüzünde zafer kazanmış gibi bir ifade oluşurken üzerime gelmeye devam ediyordu. Etrafıma kısa bir bakış atıp, tezgahın üzerinde su dolu bardağı görmemle elime alıp hiç düşünmeden suyu Şervanın yüzüne fırlattım. Şervan şaşkın bir irkilme ile yüzünü silip bana öfkeyle baktığında yutkundum. "Eyvah" gülümsemeye çalışıp bardağı yavaşca tezgaha bıraktım. Şervanın gözleri kurt misali benim üzerimdeyken yan tarafa doğru koştum fakat Şervan elini duvara yaslayıp buna mani oldu. İlk kez boyumun kısalığı işe yararken kolunun altından geçip merdivenlere doğru koştum. "Zühre buraya gel!" Arkamdan adım sesleri yaklaşıyordu. "Allah cezanı vermesin Zühre! Ne diye adama su fırlatıyorsun sen!" Hızlı hızlı, eteğimi toplayarak koşarken yatak odasına gelmemle kapıyı açıp içeri geçtim fakat kapıyı kapatamadan Şervan içeri geçip beni kapıyla arasına aldı ve kapıyı kilitledi. Bismillahirrahmanirrahim Allahım sen benim keçilerime mukayet ol. "Şervan, kocam" şirince gülümseyip onun o öfkeli canavar bakışlarını yumuşatmak istedim fakat öyle bir aç kurt gibi bana bakıyordu ki, anlatamam. "Ne yapıyorsun sen?" Şervan tehlikeli bir fısıltı ile konuşarak üzerime doğru eğildiğinde "n-ne yapıyormuşum?" Dedim masumca. "Bana neden su fırlatıyorsun?" "Üzerime öyle aç dağ ayısı gibi gelirsen bende su fırlatırım" Tek kaşı kalktı. Haklıyım dağılın. "Dağ ayısı? Hemde aç?" Başımı sanki iyi bir şeymiş gibi olumlu anlamda salladım. "Hıhım" "Peki öyle olsun. Dağ ayısıda olurum" dudakları bundan hoşnut olmuş gibi kıvrıldığı zaman anlam veremedim. Kitap kapağı: Damla_yazar

Mervan Ağa tabancayı havaya kaldırdı, namluyu ağır ağır çevirdi. Ağalara baktı. Sesi bu kez buz gibi çıkıyordu."Ben birini istiyorsam alırım. Kimse de bana engel olamaz! Engel olmak isteyen varsa... buyursun gelsin!" Derin bir sessizlik oldu. Kimse cevap veremedi. Kimse kımıldayamadı. Mervan Ağa tabancayı indirdi ve öfkeyle arka odaya yürüdü. Kadınların olduğu odaya girince orada da fırtına gibi esti. Herkes panikle geri çekildi. Bir tek Avşin kalakaldı. Elinde tepsi vardı. Öylece duruyordu. Gözleri kan çanağı gibi şişmiş, ağlamaktan kıpkırmızı olmuştu. Titreyen dudaklarıyla bir şey söylemeye çalıştı ama sesi çıkmadı. Mervan Ağa bir an durdu. Onu öyle görünce içi bir anlığına yumuşar gibi oldu. Ama hemen ardından Diyar'ın yüzü geldi gözünün önüne. Diyar'ın kardeşi... düşmanın kanı...