*Karanlık Romantizm (FANTASTİK DEĞİL) Hera ve Lucas'ın yolları kesiştiğinde ikisinin de düşündüğü tek şey aralarındaki soğuk savaştı. Biri diğerini yok edecek ve sahip olduğu her şeyi alacaktı. Hesaba katmadıkları şey, sadece aralarındaki hırs ya da tanımadıkları duygular değildi. Beklemedikleri ortak bir düşman ikisi için de bir tehditti. Fakat biliyorlardı ki her ne kadar ortak bir düşman uğruna ateşkes ilan etseler de bu işin sonunda esas tehdit yine kendileriydiler. Attıkları her adım onları kendi sonlarına götürürken ikisi de bir seçim yapmak zorunda kalır. Ancak bazı seçimler ne kadar doğru görünürse görünsün ve bu seçimlerin yapılması gerektiğine ne kadar inanılırsa inanılsın, bazen en büyük yanlışların ilk adımları onlarla atılır. Bu seçim ister kalbiniz olsun, ister mantığınız. Sizi hırslarıyla büyümüş iki insanın, uğruna canlarını verecekleri bir şehrin, kalplerini hesaba katmadıkları bir savaşın hikayesi bekliyor. DİKKAT. ‼️ HİKAYEDEKİ KARAKTERLER SOFT YA DA İYİLİK DOLU DEĞİLLER. BUNA DİKKAT EDEREK BAŞLAMANIZI ÖNERİRİM. DARK ROMANCE OLDUĞUNU DA BELİRTMEK İSTERİM.

"ÇIĞIR AÇANLAR Kategorisi - The Wattys 2016 Ödülü Sahibi" Mutluluk yoktu, sevinç yoktu, heyecan yoktu, korku yoktu, üzüntü yoktu, acı yoktu, hiçbir şey yoktu. Sadece saatin her geçen saniye vücuduma bıçak gibi saplanan akrep ve yelkovanı vardı. Bu saat sonsuzdu, sonsuzluktu. Ben sonsuzdum, sonsuzluktum. Eğer bu bir infazsa; zaman cellâttı, bense mahkum. Yayın tarihi: 20.12.2014 Bitiş tarihi: 17.09.2016 Tüm telif hakları saklıdır. Hiçbir şekilde kopyalanamaz ya da paylaşılamaz aksi takdirde gerekli yasal işlemler başlatılacaktır.

Aksiyon 1. sıra 30.09.2017 Yalnızdı. İlk doğduğu andan itibaren, emeklemeye başlarken, ilk harflerini söylerken ve büyürken. O hep yalnızdı. Kimsesiz büyümüştü ona yabancı insanların arasında. O kimsesizdi. Tüm hayatı boyunca tek istediği şey sadece bir aileydi. Şimdi ise bir aileye sahip olacağını düşünüyordu ama nereden bilebilrdi ki kendisini ülkenin en çok aranan soygun çetesinin bir üyesi olarak bulacağını? Bilemezdi. Peki ya kendisinden nefret eden ve hatta korkan bir adamı seveceğini nereden bilebilrdi? Bilemezdi. Başlangıç Tarihi: 16.10.2016 Bitiş Tarihi: 30.09.2018 "Kiralık Cehennem." Adıyla yayınlanan ilk Wattpad eseridir. Tüm telif hakları saklıdır. Hiçbir şekilde kopyalanamaz ya da paylaşılamaz aksi takdirde gerekli yasal işlemler başlatılacaktır.

Dengesini kaybeden âlemin laneti, kainatta yayılmaya başladı ve kendine yeni bir kurban buldu. Artık yalanlarla yaşanan mutluluk, ortaya çıkan gerçeklerle kana ve acıya bulanacaktı. Üç ruhun içinden bir varis çıktı. Üç ruhtan biri karanlığa esir düştü. Kader, bağlarını kardeşlikten ve hislerden kopardı. Sevginin ismi intikam, yaşanan güzel anılar silik bir yansımadan ibaret oldu. İlk ruh kendine sunulan yaşamda hayata tutundu. Diğeri başka bir âlemde yalnızlıkla yaşamayı seçti, yalnızlığı ona acı vermiyordu. Üçüncü ruhun seçim şansı olmadı. Karanlığa mahkûm oldu. Ruhunda karanlık yetişti, bir günahın bedelini ruhuyla ödedi. Ruh hiç sevilmedi, hiç sevemedi ve hiç mutlu olmadı. Çünkü hisleri zincirlere vuruldu. Ve ruh yemin etti, bütün âlemlerde kendine verilmeyen yaşamı da yaşatmamak için yemin etti. 🕯 🎶~Dest & Chef Bi - Lavinia

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."