Yanlış bir numarayla hayatı değişen bir kız... Ve geçmişteki bir hata yüzünden hayatı kayan bir adam... Onlarınkisi tesadüften doğan ama bir o kadarda imkansız bir aşktı Kim bilir belki de sonsuz Mira: napıyosun? Mira:Alıştın mı yeni hayatına? Mira:Seni özledim Mira:Çevrimdışı.. 0542***: Çevrimiçi.. 0542***:yazıyor.. 0542***:Çevrimdışı.. 0542***:Çevrimdışı TAMAMEN ŞAHSIMA AİT BİR KURGUDUR Kopyalanamaz!

"Ya kimsin sen? Amacın ne senin, derdin ne? Ne yapmaya çalışıyorsun anlamıyorum." Hıçkırıkların arasından zorlukla konuşurken başımı kaldırıp yüzüne baktım. Bakışları garipti. Az önce birini öldürmemiş gibi, masum bir adammış gibi. Üzülmüş gibi. "Benim derdim sensin." Uzanıp kolumu kavradığında hiçbir şey yapamadım. Kilitlenmiş gibi yalnızca onu izliyordum. Kolumu kendine çektiğinde gözlerini benim gözlerimden çekip koluma odaklandı. Kapüşonlumu sıyırıp kolumdaki kesiklere baş parmağıyla dokunmaya başladı. Tek tek hepsinin üzerinde parmaklarını gezdirirken ne yaptığını anlamaya çalışıyordum. "Benim derdim bu kesikler. Benim derdim bu kesiklerin, bu yaraların sebepleri. Bazen yaraları iyileştirmek için sebebini yok etmek gerekir. Yara bantları fayda etmez, merhemler bile iz bırakır. Ama sebepler ortadan kalktığında yaralar artık acımaz, sızlamaz hiç."

"Ondan hoşlanıyor musun?" Kıskanç çıkan sesine ne tepki vereceğimi bilemiyordum. "Ona sarıldın." Kaşları çatıldı. "Hoşlanmasaydın sarılmazdın. Hoşlanıyorsun ki sarıldın." Burnundan nefesini sertçe verdi. "Bana bile sarılmadın." Ters ters baktı. "Bana niye sarılmıyorsun?" Kıskandığı kişi en yakın arkadaşıydı. Ve onun arkadaşı benim babamdı. Hiçbir şeyden haberi yoktu. Eflah kim olduğumu bilmeden beni seviyordu ama ben, onun kim olduğunu bile bile ona âşık olmuştum. Benim günahım daha büyüktü. Bir insanın başına en kötü ne gelebilirdi? Babam gözlerimin önünde öldürüldüğünde ve onu öldüren annem olduğunda en kötüsünü yaşadığıma çok emindim. Artık annem cezaevinde, babam ise mezardaydı. Bundan daha kötü ne olabilirdi ki? 25 yıl geçmişe gitmek? Bu kötünün de kötüsü olabilir miydi? Ölümcül bir kaza sonucu kendimi 1998 yılında bulduğumda o an için bunun bir felaket olduğunu düşündüm. Felaket bir durumdu çünkü bu zaman diliminde anne ve babamla aynı yaşlardaydım. Onların hayatına bir yabancı gibi girmek zorundaydım. Ama aslında felaket sandığım şey mucize de olabilirdi. Mucizevi bir durumdu çünkü bu zaman diliminde annem cezaevinde, babam da mezarda değildi. Onların evlenmesinin nedeni annemin bana hamile kalmasıydı. Ana rahmine düşmeme sadece üç ay kaldığını anladığımda ise kendi doğumumu engellemenin nasıl olacağını düşünmeye başladım. Annemi cezaevinden, babamı da ölümden kurtarmanın tek yolu bu olabilir miydi? Belki de olabilirdi. Planını uygulamak için babamın arkadaşı Eflah'ın evine bir dadı olarak işe girmekse hayatımda verdiğim en kötü karardı. Bunu ona anlatmanın bir yolu var mıydı? Buraya ait olmadığımı, öyle bir uğradığımı anlatmanın bir yolu olmalıydı. Doğru insanı yanlış zamanda bulmak birine verilen en büyük ceza olmalı.

Yakın gelecekte öngörülebilen teknolojilerin peşine düşen ülkeler, bir güç yarışına girer. Ülkelerin tehlike getiren icatları, dünyaya sunulması konusunda yöneticileri düşündürür. Yapay zekâ ve biyolojik silah üretiminde ilerleyen bir hükümet dünyayı yönetmek ister. Hırsın ve kibrin getirdiği aç gözlülük yüzünden nükleer savaş dünyayı karanlığına alırken aynı zamanda totaliter bir düzen dayatılmaya başlar. Hayatta kalma mücadelesi ve yönetimin katı kuralları arasında sıkışıp kalan insanlığı zor günler bekleyecektir. Yönetime karşı çıkan bir grup insanın başında olan Hesna Kaner'in ayrıca bir savaşı daha vardır. Dinini yaşamaya izin vermeyen hükümet karşısında verdiği kayıplar onu her gün ölüme daha da yaklaştırır. İyileşmesi beklenmeyen bu dünya için yaşayacağı her şey bir ders niteliği taşıyacaktır.

"Benden nefret ediyorsun. Ama bana ait gibi gözüküyorsun." Keskin, kısık bakışlarının altında gerildiğimi hissettim. Bakışları alev alev yanan bir kömür kadar sıcak ve bir o kadar karanlıktı. Emir Cihandar'a ait olmak. Bir eşya gibi değil, bir esir gibi değil, bir intikam gibi değil. Bir duygu gibi, bir dokunuş gibi, bir ruh gibi. Tehlikeyle parıldayan kara gözlerine bakarken, "Sana ait değilim," diye bastırdım. Bakışları vücudumu ağır ağır inceledi. "Gözüküyorsun dedim, öyle olduğunu iddia etmedim." "Edemezsin zaten." Sanki bakışlarıyla soyuyormuşcasına ateş saçan irisleri bedenimden gözlerime çıktığında güç oradaydı. "Eğer iddia edersem zaten..." Sırtını doğrultup geniş kaslı vücudunu öne doğru eğdi. "Aksine hiçkimsenin gücü yetmezdi." Alttan gözlerimin içerisine bir yangını başlatır gibi baktı. "Mira Alemşah, eğer benim olsaydın. Değil tüm dünya, sen bile kendini benden alamazdın." #eslaf ••• Wattpad'de ESLAF adında ilk yazılmış hikayedir.

❝Tamamlandı.❞ Siz: Kardeş sen böyle anonim manonim bana yazıyorsun. O zaman ayıp olmuyor mu? +0563: Neden? Okulda arkadaşlarınla anonim hikayeleri çok beğendiğini söylemiyor muydun? Siz: Sen nereden biliyorsun be? +0563: La +0563: Be deme artık. Siz: Sence tek sorun bu mu? +0563: Ortada bir sorun mu var? ─ Duru'nun sıradan ve rutine binen hayatı ona anonim olarak birisinin yazmasıyla değişir. Her zaman o çok özendiği kitapların içine düşmüş gibi hissederken, pekte öyle olmadığının farkına zamanla varır. Hisleri ve mantığı ile ilerlediği yolda neler yapacaktı? Kaçık ve deli dolu hallerini okumak istiyorsanız, buyurun sizi içeriye alalım. ─ 💓 Genç Kurgu, Lise, Mizah, Anonim 💓 011023, 💓 020124 ─ TAMAMLANDI ─ ❝Birinci Sıralar❞ #1-romantik, 241023 #1-aras, 291023 #1-anonim, 301123 #1-rüzgar, 250224 ─ ➙ yazar: lahmacundora (Dora) Ⓓ︎ Aralık Gecesi ismiyle yazılmış ilk kitaptır.

Marketten çıktığımda elimdeki çikolatayı yiyerek eve doğru yürümeye başladım. Tam sağa dönecekken aradaki sokaktan vurma ve inleme sesleri gelmeye başladı. Hayır Venya gitme.. Hayır başın tehlikeye girer gitme... Merak etmiştim ama bir yandan da korkuyordum.Aradaki duvardan baktığımda yerde yatan bir çocuk gördüm.Yüzü yara bere içinde kalmıştı.5 kişilerdi ve etrafında 2 erkek 2 kız gülerek vurmaya devam ediyordu. Biri hariç.. Kenarda duvara yaslanmış.Olanları keyifle seyrediyordu. Hepsinin yüzünde siyah bir maske vardı. Yerde yatan çocuğa daha dikkatli baktığımda karşı komşunun oğlu olduğunu farkettim. Bi dakika ne?Ege!