Bitmeyen kargolar ve günümün bir an önce bitmesini isteyen ben. Bugün hayli yorulmuştum. Allah'tan elimdeki son kargoydu. Kargo paketinin üstündeki ismi arayıp bi süre bekledim. _bu telefon neden açılmıyor of! sabırla bi kez daha arayıp bekledim. yine açılmamıştı. Zile basmış ve başımı kaldırıp pencereye bakmaya başladım ama görünürde kimse yoktu. tekrardan arayıp bekledim. şirket numarası diye açmıyorsa bende başka bir şey bilmiyordum. sinir bozucuydu. numarayı kendi telefonumdan arayıp bekledim. Çıldıracağım!! Yine ve yine açmıyordu. derin bi iç çekip bu kez de kapıya alacaklı gibi vurmaya başladım. Elbette alacaklı değildim zaten karttan ödeme yapılmış ama verecekliydim. Bu kargoyu teslim etmeliydim. kendi kendime konuşurken kapı birden açılmıştı. + aaaaayh! _ne? karşımdaki yüzüne ne sürdüğü belli olmayan kız kapıyı bağırarak suratıma kapattı. K A P I Y I suratıma kapatmıştı. şaka gibi! Zile tekrardan basıp beklemeye başladım. Bu kapıyı elbette açıp kargosunu alacaktı. bekliyordum ama hâlâ açmıyordu. kapıya vurmama rağmen açmıyordu. Telefonumdan mesaj yazdım. 0521### - kapıyı açar mısınız?? 0535### - nedenmiş o? Ya SABIR! 0521### - hani kargonuz var ya hanımefendi? Kapının açılmasıyla birlikte kimseyi görememiştim. _ hanımefendi? az önceki kız başını kapıdan uzatmış ve mahcup bir şekilde bana bakıyordu uzattığım kargoyu, sweatinin kapüşonunu düzelterek aldı. _ iyi günler! + görüşürüz kargocu abi görüşürüz? kargocu abi?? kıza dönüp bi kaşımı ne alaka' der gibi kaldırdım. Birincisi neredeyse aynı yaştaydık ikincisi ise görüşürüz demesi tuhaftı. nedense buna gülesim gelmişti aslında sadece buna değil. Yüzüne sürdüğü şeye ve de ayıcıklı pijamalarına. Kahkahamı tutamamıştım +Of ne gülüyorsun be? kendimi tutmaya çalışsam da olmuyo

0545: Hayatına şöyle girsem ne yapabilirsin kiiiiğ? 0545: Bugünlerde bir şeyler oluyor bana, acep neden? 0545: Yalnızlık geçiyor gönlümdeki ıslak caddelerden 0545: Bakarsan buğulu penceremden 0545: Dünyam kapkaranlık, neden bilsen 0545: Aç kapıyı gir içeri, gönlüm bekliyooooğr seniiiiiiğ Bebek kokulum: Tövbe estağfurullah Bebek kokulum: Ne oluyo Bebek kokulum: Kimsin be? Bebek kokulum: Hayatıma neden böyle giriyorsun? 0545: Ağağağağağağ c-cevap verdin? Bebek kokulum: Manyak! Susmak bilmeyen mesaj sesine uyandım. Bebek kokulum: O da yetmiyormuş gibi bi de yataktan düştüm. Bebek kokulum: Şu an yastığımla bakışıyoruz. Bebek kokulum: Of! Ne anlatıyorum ben ya Bebek kokulum: Gecenin üçünde sen neden uyanıksın ha neden? Sorarım sana. Bebek kokulum: Giiiit uyu. 0545: Yaa kıyamam sana, bi şey olmadı demi? Bebek kokulum: Allah'ım ya gerçekten delirmeme az kaldı gerçekteeeeğn! 0545: Bende deliyim o yüzden sorun olmaz skahagagajgwwyhwbaa 0545: Bence evlenebiliriz Bebek kokulum: Şunun attığı randoma bak ya. Salak! 0545: Cık cık Zişan hanım sizin gibi bir hanımefendiye yakıştıramadım böyle kelimeleri. Bebek kokulum: Sananeeeeğ yani sananeeeeğ. 0545: Ya sen sinirlenince sana daha da bir aşık oluyorum ben. Ay dur kalbime bir şeyler oluyoooo. Bebek kokulum: Ay ölüyor musun yoksa? 0545: Kalbim çıt gözyaşım pıt. Bebek kokulum: Bi tane vururum he 0545: Kız çen bana çıkartma mı atıyorsun ay 0545: Sen bana kıyamazsın kiiiiğ Bebek kokulum: Seninle uğraşamayacağım artık! Bebek kokulum: Senin yüzünden rüyamın en güzel yerinde uyandım. Bebek kokulum: Ne görüyordum ben ya oooffff Bebek kokulum: Ve senin yüzünden rüyamı hatırlamıyorum bileeeeğ 0545: Beni mi gördün rüyanda?

Saate baktığımda ders çoktan bitmişti, Akel'e dışarı çıkacağımı söyleyip derslikten çıkmıştım. Fakültenin bahçesine çıkmadan önce kantine doğru yürüyüp bir kahve aldım ve ilerledim. O sırada hahverengi başörtülü bir öğrenci kitabını düşürmüş ama farketmemişti. Kitabı diğer elime alarak koşmaya başladım ama elimdeki kahve dökülünce durmak zorunda kalmış ve kahverengi başörtülü kızı gözden kaçırmıştım. Elimdeki kahve bardağını kenara bırakıp kitaba dikkatlice baktım. Bu Mehmet Rauf'un "EYLÜL" kitabıydı. Bu kitabı defalarca kez okumuştum, en sevdiğim eserlerden biriydi. Etrafıma tekrardan baktıktan sonra elimdeki kitapla dışarı çıktım ve bir banka oturup kitabın rastgele bir sayfasını açıp okumaya başladım. "Lâkin nasıl yaşıyorlar ya Rabbim Sevmeden, sevilmeden nasıl yaşanıyor?" Cümleyi bir kaç defa okuyup üstüne düşünmeye başlamıştım. Sayfaları çevirirken içinden kurumuş kahverengi bir sonbahar yaprağı çıkmıştı. Kurumuş kahverengi yaprağı biraz inceleyip tekrardan aynı yerine koyup kitabın kapağını kapattım. Acaba o kahverengi başörtülü kız bu kitabı okuduğunda neler hissetmiş ve düşünmüştü? Bunları sormam için önce onu bulmam gerekiyordu ama nasıl? Üniversitenin binasında gözlerimi gezdirip gülümseyerek başımı sağa sola salladım. Sanırım bu biraz zor olacaktı. . .