''Baba... Buse'nin anlamı ne demek biliyor musun?'' dediğinde Vedat kaşlarını çatmıştı. ''Biliyorum'' dediğinde sesini sert çıkarmamaya uğraşıyordu. Lale, çocuklarla her zaman belli şekillerde konuşulması gerektiğini, karakterinin oluştuğu yaşlarda olduklarını, bir şey söylemekten çekinmemeleri gerektiğini anlatıyordu. ''Bak işte! Sen bile biliyorsun Buse'nin anlamını. Asuman'ın anlamı ne? Yok! Ben bilmiyorum dedim. O da dedi ki, demek ki annen baban seni sevmiyor. Anlamı olmayan isim vermişler!'' dediğinde Vedat resmen rahatlamıştı. Bu muydu kızını bu kadar içli bir şekilde ağlatan problem? Kızını kendine çekip sıkı sıkı sarıldı. Tekrar kendinden uzaklaştırdığında bu sefer ses tonu tam da Lale'nin istediği gibiydi. ''Kızım, Asuman gök, gökyüzü demek.''

Anne ve babalarının hataları içinde doğup büyümüş dördüzler, ayrılmak zorunda kaldığında geri dönüşü olunmayan yollara girmişlerdi. İki yıl sonra tekrardan ölen anne ve babalarının cenazesinde karşılaştıklarında artık ortadaki tek gerçek, Kimse eskisi gibi olmadığıydı. Beren ne vişne, ne kestane ne de pamuktu artık. İki yıl ondan bu isimleri almıştı. Peki alınan tek şey isimleri miydi? ............ "Koşma çürük vişne!" Koşmam anında kesilirken sinirle ona döndüm. "Sensin çürük! Çürük gözlü!" Kahkaha atarak bana doğru koştuğunda bende tekrar hızlandım. Eğer beni yakalarsa sonum hiç iyi olmayacaktı. Bir anda belime dolanan kollarla adımlarım yerden kesilirken panikle kollarımı boynuna doladım. Kafamı kaldırıp ona sinirle baktığımda o ise sırıtıyordu. "Seni yakalayamacağımı mı sandın vişnem?" ............ "Baran..." masum olduğunu düşündüğüm sesle ona sırnaşarak yaklaşırken çoktan kollarını açmıştı benim için. "Efendim kestanem?" Kollarının altına girdiğimde hemen şikayete başladım. "Barın en sevdiğim bluzumu kesmiş!" Sinirle doğrulup ona bakarken arkadan gelen Barın'ın sesi daha da sinirlendirdi beni. "Çünkü onu doğum gününde bir erkek almıştı!"