Düştüm ey Gönül! Gözden, yürekten, elden ayaktan... Bilemezdim böyle olacağını. Ben ki iflah olmaz, serseri bir kızdım. Tek derdim Galata'nın yamacında bir ömür geçirmekten ibaretken Karadeniz'de boğuldum. Abi bildiğimle evlenmekten kaçarken ateşle nikâhlandı yüreğim. Ama sen bilemezdin bu aciz beni! Görmemeliydin gözlerimde çağlayan seni! Varsın sen yine beni dilbaz bil. Ben yanarım ateşinde, kül olurum ama asla sönmem. Varsın sen görme beni, yine sev sarı saçlı mavi gözlünü ama gülme de yüzüme, çünkü ben ilk kelimesini henüz söylememiş bir bebekten farksızım. Gülüşlerine de aldanırım, dokunuşlarına da. İlk kelimem sen olursun o zaman ben savrulurum. ----- Yandım ey Can, cayır cayır kor alev oldum. Nerden bilecektim kara gözlerinin Karadeniz'den tehlikeli olacağını. Hani o yaramaz bir kız çocuğuydu sadece? Nereden bilirdim o yaramaz çocuğun kalbimin zillerine basıp kaçacağını? Hani aşk bir kez olurdu? Yoksa ona kadar olanlar aşk mı değildi? Oysa o hayatıma girdiğinde kalbim başkasındaydı... Bende bile değildi! Nasıl ele geçirdi ruhumu? Dilbaz'ım, Telli Turnam... Galata'n olsam ayrılmasan yamacımdan... ⚓⚓⚓⚓ Hikaye 10 Ağustos 2022 tarihinde kaldırılacaktır. Tüm hakları saklıdır.

Anne ve babalarının hataları içinde doğup büyümüş dördüzler, ayrılmak zorunda kaldığında geri dönüşü olunmayan yollara girmişlerdi. İki yıl sonra tekrardan ölen anne ve babalarının cenazesinde karşılaştıklarında artık ortadaki tek gerçek, Kimse eskisi gibi olmadığıydı. Beren ne vişne, ne kestane ne de pamuktu artık. İki yıl ondan bu isimleri almıştı. Peki alınan tek şey isimleri miydi? ............ "Koşma çürük vişne!" Koşmam anında kesilirken sinirle ona döndüm. "Sensin çürük! Çürük gözlü!" Kahkaha atarak bana doğru koştuğunda bende tekrar hızlandım. Eğer beni yakalarsa sonum hiç iyi olmayacaktı. Bir anda belime dolanan kollarla adımlarım yerden kesilirken panikle kollarımı boynuna doladım. Kafamı kaldırıp ona sinirle baktığımda o ise sırıtıyordu. "Seni yakalayamacağımı mı sandın vişnem?" ............ "Baran..." masum olduğunu düşündüğüm sesle ona sırnaşarak yaklaşırken çoktan kollarını açmıştı benim için. "Efendim kestanem?" Kollarının altına girdiğimde hemen şikayete başladım. "Barın en sevdiğim bluzumu kesmiş!" Sinirle doğrulup ona bakarken arkadan gelen Barın'ın sesi daha da sinirlendirdi beni. "Çünkü onu doğum gününde bir erkek almıştı!"