Tuğkan (not delisi) : Aslansın, kaplansın, aşkımsın. Luna Handan : Aşkın mıyım? Tuğkan (not delisi) : Şaka olsun diye.

[Tamamlandı] mavimsigibii: İlk çalacağım şey kalbin olacak. mavimsigibii: Ve kimseye vermeyeceğim. (130323) macera #2 (100923) dostluk #2 (110723) duygu #1 (201223) mutluluk #2 (200124) intikam #2 (310524) bilinmeyen #1 190223/050923

BOŞANMIŞ, ÇOCUKLU BİR KADIN YENİ BİR MAHALLEYE TAŞINIR... KARŞI KOMŞUSUNUN OĞLUYLA DAHA İLK TANIŞDIKLARI AN ONUN AKLINI BAŞINDAN ALIR... MAHALLE KARIŞIR... "Sen içimde bir ateş yaktın... Ben yaktığın ateşin mavisine bile âşık oldum, Mübrem..." Dudaklarından usulca dökülen sözcükler, yüreğimde şiddetli zelzelelere sebep oldu. Onun sevgisi ruhumu, kalbimi doyuruyordu. Böyle sevmek olduğunu hiç bilmezdim... Nefesim kesildi. Hayranlıkla, aşkla, sevdayla bakakaldım yüzüne. Bu itiraf beni dört bir yandan kuşattı. Böylesine güzel sevilmek de yazılmış meğer benim kaderime. "Benim gecemin sessizliği boğmaz mı seni, Yüzbaşım?" diye sorarken heyecandan kekeledim. Saçımı okşayan eli usulca yanağımda dolaşıp ardından çenemi nazikçe kavradı. Bakışlarımızı birbirine sabitlediğinde dünya bizim için dönmeyi bıraktı. "Bundan gayrı benim yuvam senin gecenin sessizliğindedir, Mübrem..." 04.01.2024 ™©Tüm hakları tarafımca saklıdır. Hiçbir şekilde başka amaçlar için kullanılamaz, çoğaltılamaz ya da ticari amaç güdülerek iznim dışında basılamaz ve başka ortamlarda paylaşılamaz.

Sürekli görürüz kurguların konularında; abimin arkadaşı. Rutinlerden siz de sıkılmadınız mı? Cevabınız EVET Mİ? O zaman dışarıda durmayın. İçeri gelin. Arkadaşımın abisi temalı bu kurgu da kah ağlayacağız ama bol bol gülüp, eh biraz da utanacağımız bir kurgu sizleri bekliyor. Üstelik tamamlandı. Eee, daha ne olsun? Değil mi ama?

Hiç kapanmamak üzere açılan yaralar, kanamaz. İz bırakır. Ve o iz sonsuza dek geçmez, Yanı başında kalır.

Bir berdel hikayesidir.. Havin sevdiğinden ayrılırken nerden bile bilirdi evleneceği adamın kuzeni olduğunu herşeyden habersiz berdeli kabul etmişti havin canı acıya acıya sevdiği adamdan vazgeçmişti unutmak onun için zor olsada mecbur unutacaktı havin gelen misafire çay vermek için gittiğinde gördüğüne inanamadı sevdiği adam karşısındaydı kocasının tam yanında eli ayağı birbirine girsede sesini çıkaramadı odasına hızlıca gidip sadece ağlamak istedi..

Bazı sevdalar geç kalır... Ama hiç eskimez. Nevşehir'in sessiz sokaklarında, çocuk yaşta verilen bir söz yıllar boyunca bir kalpte sessizce büyüdü. Karan Alp Akay, on iki yıl boyunca uzaktan sevdiği Kadem Yıldız'ı bekledi. Bir kere bile adını anmadan, kalbinden bir kez bile silmeden... Kadem ise şehirde kendi hayatını kurdu. Geçmişin masal gibi kalan anılarını çoktan geride bırakmıştı. Ta ki hayat, onu bir kez daha başladığı yere döndürüp, hiç planlamadığı bir evliliğin eşiğine getirdiğinde... Bu evlilik belki aşkla başlamadı. Ama bazen kalp, kaderin fısıldadığı yerden konuşmaya başlar. Üstelik Karan'ın başına bela olan ikiz kardeşleri de devreye girince işler sadece duygusal değil, fazlasıyla karışık ve komik bir hâl alır. "Sonsuz Sevda", geçmişin yüküyle bugünün karmaşasını, sabırla beklenen bir aşkın kahkaha ve gözyaşıyla örülmüş hikâyesini anlatıyor. Kimi aşk ilk bakışta doğar, Kimi ise yıllarca içte büyür, zamanı geldiğinde dile gelir... Ve asla bitmez. Sonsuz olur.

BÖLÜMLER KISA KISA OLDUĞU İÇİN FAZLA BÖLÜM VAR! Genç kızın arkadaşının verdiği yeni numarayı yanlış yazan kızın gelecekteki kocasına tesadüfen yazması. İlk başta kız engel yesede engel bir şekilde kalkar. Ardından sıkıldıkça birbirine yazan çift sonradan aşkla birbirine yazmaya başlarlar.

Bir ateş yanarken o ateşe kendi ayaklarınızla yürüdüğünüzde kimi suçlayabilirsiniz? Ateşi mi? Onu yakanı mı? Kendinizi mi? Yoksa o ateşin sizi yakacak güce sahip oluşunu mu? Kimi suçlayacağımı bilmiyordum. Tek bildiğim yandığım bu ateşe kendi ayaklarımla yürüdüğümdü. Şimdi cayır cayır yanıyordum ama beni öldüren şey ateş olmayacaktı. Beni öldüren, yandığım bu ateşin karanlığıydı. Siyahtı o. Siyah bir ateşti. Yanıyordu, yakıyordu ama aydınlatmıyordu. Zifiri karanlıkta yanıyordum. Her şey için çok geçti. Bu adam benim sonumdu ve ben, beni yakan bu siyah ateşe çoktan teslim olmuştum. 🌙 "Korkuyor musun?" diye sordu sesini yumuşatarak. "Evet," dedim düşünmeden. "Evet, çok korkuyorum." "Gözlerini kapatırsan korkarsın," dedi omzuma astığı ceketi sıkıca tutup kollarını bana sardığında. İrkildim ama korkmadım. Aksine bu yabancının dokunuşu bana kendimi güvende hissettirmişti. Bu his ise beni afallatmıştı. "Gözlerini kapattığın sürece her zaman karanlıkta olduğunu düşüneceksin. Her şeyi siyah göreceksin. Gürültüyle yanan, etrafı aydınlatan bir ateşi bile." Dudaklarımı ıslatıp söylediklerini düşündüm. "Burada bir ateş yok. Burası karanlık. Baksana, tavandan sızan ay ışığı dışında etrafı aydınlatan hiçbir şey yok!" "Sen varsın," dedi nefesi boynuma dökülürken. "Sen aydınlatıyorsun." KİTAPTAKİ KİŞİ, KURUM VE KURULUŞLAR TAMAMEN HAYAL ÜRÜNÜDÜR. GERÇEK KİŞİ, KURUM VE KURULUŞLARLA ALAKASI YOKTUR. YETİŞKİN OKURLAR İÇİN UYGUNDUR.

Okyanus mavisi gözlerinin içerisinde kaybolmak isterken kendimi tamda orada buldum. "YÜZBAŞI KARAY!" Adını duyduklarında tüyleri diken diken olur, yüzünü görenlerin hepsi ölüdür. Rüyalarında rengi olurdu; siyah, beyaz, mor ve gri. Benim rüyam tam olarak siyahın en koyu tonlarında. Savaş bitmedi. Sadece perde değişti. Binalar kül, şehirler enkaz... Gökyüzü karanlık. Ama o hâlâ ayakta. Silahı elinde, künyesi boynunda. Yüzbaşı Karay için emir yok, birlik yok, komuta zinciri yok. Sadece hayatta kalması gereken bir gece ve gerçeği öğrenmesi gereken bir kâbus var. Birde sevdası... Her adımda pusuda bir düşman. Her gölgede eski bir sır. Ve rüyalar artık sadece uykuda gelmiyor. Kurşunların, ihanetin ve karanlığın hüküm sürdüğü bu dünyada, ya uyum sağlarsın... ya da unutulursun. Hazır mısın? Çünkü bu bir rüya değil. Bu, son savaş. Kitabın tüm hakları / bu1yazar adlı kullanıcıya aittir