czasem zastanawiam się, czy o mnie mówisz czy nadal się w swoich myślach gubisz czasem myśle, że postąpiłem źle wymieniając cię na chłopaka który tylko klnie czasem myśle o tobie z grymasem ale tylko czasem 2025

gdzie fleamont potter ma złamane serce i topi smutki w marnym bimbrze, ale okazuje się, że nie jest jedynym w podobnej sytuacji, a minerva mcgonagall odkrywa, jak to jest być zakochaną. - valentines special - fleffie (euphemia x fleamont potter) & wiseflower (minerva mcgonagall x poppy pomfrey) - one-shot

gdzie will razem z wolontariatem organizuje wigilię dla potrzebujących, a tak się składa, że w tym roku nico jest potrzebujący. - solangelo - one-shot - christmas specjal - mortal, poland au

może mikołaj nie spełni wszystkich życzeń, ale syriusz black już owszem. - bracia black - transmasc! regulus black (przed tranzycją) - one-shot - christmas specjal

zbiór świątecznych/zimowych one shot, pojawiających się codziennie przez pierwsze 24 dni grudnia.

Ludzie mawiają - „Oni zrodzili się z ciemności". Z ciemności, która oślepia nas nocą, mącąc nam w myślach. Widzimy w nich potwory, a oni widzą w niej nasze odbicia. Legendy to nie tylko szepty ludzi, a ziarenka prawdy. Jasność i Ciemność stworzą tutaj cmentarzysko.

Tytuł rozumie się sam 😊 Okładka nie należy do mnie!

Opowieść o zakazanej miłości dwóch młodych kobiet. ~°*.'♪~°*.~ Poppy Pomfrey, czarownica czystej krwii rozpoczyna następny rok nauki w szkole magii, Hogwarcie. Na wielkim, letnim bankiecie wpada jej w oko młoda czarownica, która, jak się okazuje uczęszcza z nią do tej samej szkoły. Czy ich uczucie przetrwa ciężkie czasy? ____________________________________ •Książka pisana będzie z wielu perspektyw, jednak głównie z Poppy i Minerwy. •Starałam się aby nie odchodziło od kanonu, jeśli jednak coś przeoczyłam, dajcie mi znak w komentarzu. Postaram się to naprawić. •Opowieść głównie obraca się wokół WiseFlower.

„- Show musi trwać... Tak nam powtarzają od samego początku. - Co to tak właściwie oznacza? - Pablo przewrócił oczami. - To oznacza, że mamy grać, dopóki kurtyna nie opadnie. Choćbyśmy mieli stąpać po własnej krwi, nie możemy wyjść z roli. Mamy grać do ostatniego słowa ostatniego aktu ze względu na wszystko. - Teatr krwi - wyszeptał Nicolas, patrząc gdzieś w martwy punkt. Spojrzeliśmy na niego pytającym wzrokiem, nie rozumiejąc, co miał na myśli. Jego spojrzenie zaniepokoiło mnie. - Usłyszałem to od Simona pierwszego roku przed pierwszym spektaklem, kiedy dostałem główną rolę. - A mi napisał to na kartce pierwszego dnia tego roku. Nicolas spojrzał na mnie z niepokojem. To nie mógł być przypadek. To była groźba, ostrzeżenie, które miało sprawić, że zejdziemy mu z drogi. Nie zeszliśmy. Walczyliśmy dalej, idąc po swoje, a to sprawiało, że gniew Simona rósł. Teatr krwi mógł stać się czymś realnym, jednak jeśli sprawy toczyły się tak brutalnie już od dłuższego czasu, to nie mogłoby zakończyć się na krwi, ale i śmierci."