'''Anlaşılan sen de derdimmişsin Chanyeol. Bak bu hayat beni sana bile inandırdı ve muhtaç etti '' dedim göz yaşlarımı silerek. Bu söylediğim lafın ağrına gittiğini yüzünden anlayabiliyordum. Yanıma gelip elini yanağıma koydu. Buz gibiydi elleri tenime dokundu. Her defasından beni ısıtması için tuttuğum elleri artık buz gibiydi. ''Buz tutmuş senin kalbin Park Chanyeol. Sen de sevemezsin beni ' dedim gözlerinin içine bakarak. Zaten sevilmemeyi iyi bilirdim alışmıştım. Ama keşke Park keşke bir tek sen sevebilseydin beni.