İnsta: assa.slll ❝Umut, acının olduğu yerde filizlenip, mutlulukta yeşeren bir bitkidir.❞ "Ben... ben bilmiyorum ya rabbim bu düştüğüm kor dolu kuyudan nasıl çıkacaktım. Bu yolda ben yanmıştım ve daha benim kim olduğunu bilmeyen bir adamıda kendim ile yakmıştım. Belki onayı yoktu. Belki istemiyordu beni. Ben nasıl yük olacaktım onlara?" İçimdekileri kısık sesle dışa vururken farkında olmadan gözlerimi kapatmıştım. Gözlerim acıyordu. Tekrardan düşüncelere dalacakken gelen ses ile öylece kaldım. "Merak etmeyesin Dîlĝâz ZÊRXÂNÎR senin kim oldugunu biliyorum, neler çektiğini biliyorum. Onayım da vardır bu evliliğe. Seni o kor kuyudan Jiyan ve yeğenlerim çıkaracak. Sen adının yanında benim soy adım olduğu veya olmadığı süre boyunca {Sen bana Emanetsin Zêrxânîr kızı}" Son dediğini sadece düşündüm; Sen bana emanetsin Zêrxânîr kızı, Sen bana emanetsin Zêrxânîr kızı, Sen bana emanetsin Zêrxânîr kızı, Beni... Beni sadece enanet olarak görüyordu. Bu canımı yakmıştı. ~|~ Yaşamın Ahengi Kitabımın Yan Karakterleri Olan ❝Poyraz & Dîlğaz❞ için yazılan kurgudur. Argo & Yetişkin içerik içermektedir. Lütfen uyarıyı dikkate alınarak okuyunuz.

Herşey başlama noktasına geri döndü işte. Sevmek en büyük günahdı bu memleket için. Hedef olarak seçtiği kişiyi süründürene kadar bırakmazdı bu memleket. Ağlardı analar, feryat ederdi kızları için. Gecenin yarısı dağın başında siperde beklerken ay işığında ağlarlardı genç kızlar. Dua ederlerdi kendileri için. Bir başkası onları kurtarsın diye dua ederdi. Ama olmazdı, ne kadar çok dua ederlerse etsin. Bir fayda etmiyordu. Bir çığlık sesi bide silahın sesi inletirdi memleketi. Çığlık sesi kesilince, silah sesi durmazdı yine. Yüreği sızlar insanın ve yine ağlarlardı anne yüreği olanlar. Öldürmeye çalışmaları süründürmeleri filan hikaye, hiç ölüme bile isteye atarmı insan kendini? Sanki kanaması durmak bilmeyen bu memleket damarlarından birini kesmiş gibi, kanaması durmuyor ve her saniye daha çok acıtıyor.. Daha kötü olan ne biliyor musun? Ölmüyorsun.... O an ölmek istiyorsun ama ölmüyorsun, öldürmüyorlar. Ölmek için yalvarmak istersin onlara ama bir bakmışsın ki kendini elalemin kocasının yanında bulursun, ve en kötüsü ise sana zorla sahip olurken, ileriki zamanlarda o adama aşık oluyorsun..... Feryat koptu o an avluda " ne olur Berzana ağam.." dizinin üstüne çöküp boyun eğdi oan Berzana."yalvarırım ağam, onun bir suçu yok, hem o daha küçücük" ağlamaklı sesiyle feryat ediyordu karşısındaki vicdan sahibi olmayan adama... Bu memleketin büyüğü küçüğü yoktu. Hata onlar için en büyük suçtu. Susmak çare değildi, ama susmak zorunda kalıyordu insan. 'bir yandan erkek çocuğum olsun namımı sürdürsün. Bir yanda kız çocuğum olsun namusumuzu temizlesin' derlerdi bu vicdansız memleket adamları. Kız çocuklarını namus için, erkeklerin yaptığı suçları örtmek için kullanırlardı. İşte herşey bi mermi kadar kolaydı. Feryat içinde tekrar silah sesleri yükseldi avluda...

Geçmişindeki acıların külünden doğmuş zeki bir dolandırıcı; siyah kelebek. Yaşamadığı için ölmeyi bile beceremeyen hayata küskün bir kız; sudan korkan balık. Tanrının birbirlerinde çare bulmaları için bir araya getirdiği iki kişi. Peki ya bir gün ömrü olan bir kelebek yarına aşık olursa ne olacak? "Yürüyemiyorsan uçarsın dedi "Ölüme Fısıldayan Adam", ben de O'na uçtum..."

Sus Ne olur inandırma Aşkına Senden sonra gidecek yer bulamam, yurdu yuvası olmayan bir kuşum Mavilerini küçüçük ellerimle taşıyamam orada kendime yer bulamam.. EYLÜL Yapma Arkana bakmadan gitme Gör sensiz fırtınalarımı sen dindirirsin ancak geçmeyen acılarımı Sonbaharımsın Eylül, izin ver yurdun, yuvan son nefesin olayım ... EZRAK

Küçük kız abisinin elinden tutmuş karşısındaki kocaman binaya bakıyordu. Abisi onun elini sıkı sıkı tutmuştu. Hiç birşeyin farkında değildi küçük kız. Şaşkın gözlerle abisine döndü. "Abi biz buraya neden geldik? Annem ve babam nerde?" Mert küçük kardeşinin yüzüne şefkatle baktı. Nasıl söylerdi bu küçük kıza annemiz ve babamız artık yok diye? Derin bir nefes alıp gözyaşlarını geriye attı. O artık ağlayamazdı. Güçlü durmalıydı. Kardeşi için ayakta kalmalıydı. "Artık burası bizim evimiz kardeşim. Hem burda bir sürü arkadaşın olacak"dedi tebessüm ederek. Küçük kız kocaman mavi gözlerini abisine dikti. "Ama ben annemi istiyorum"dedi ağlamaklı sesiyle. Mert üzülerek baktı kardeşine. Küçük kıza sarılıp saçlarından öptü. "Annem ve babam yoklar artık Deniz'im. Ama biz gökyüzünden izliyorlar. Sen şimdi ağlarsan üzülürler değil mi?"dedi şefkatle. Küçük kız abisinin kollarından ayrılıp burnunu çekti. "Üzülürler değil mi abi?" Mert kardeşinin gözyaşlarını küçük parmaklarıyla sildi. "Üzülürler Deniz'im" Küçük kız gülerek abisine baktı. "Bak abi ağlamıyorum. Hem ben burayı çok sevdim."dedi yetimhanenin bahçesindeki acılarla dolu çocukları göstererek.

eserin tüm hakları @duman2014 'e aittir. BARAN VE ADA'NIN HİKAYESİ YENİDEN YAZILIYOR :) BURADA OLAN PARMAK KALDIRSIN AŞK İÇİN NE KADAR İLERİ GİDERSİN? "Öyle mi benim küçük karıcım demek kendini öldürmeyeceksin" Sesi duymamla kapıya dönmem bir oldu. Gelen Baran'dı, beni bu kadar kısa sürede bulmasını ummuyordum. Yüzünde her zamanki sert,soğuk ne düşündüğü belli olmayan ifadesi vardı. "Ne oldu dilini mi yuttun? Seni bulamayacağımı mı sandın ha?Beni bırakabileceğini mi sandın?Söylesene bana. Sen cehenneme gitsen peşinden gelirim,seni benden kimse alamaz,sen bile" söylediği her söz aslında bir tehditti. Son sözleri duymamla vücudum iyice gerilmişti " Artık yeter ,bırak peşimi, senin yalanlarından,bana yaşattıklarından ,başıma gelenlerden bıktım usandım artık." Sessizce yanıma yaklaştı yanağımı okşadı,dokunuşu tüy gibiydi,incitmekten korkar gibi " iki haftada ne kadar zayıflamışsın,ufacık kalmışsın sevgilim" Yavaşça dudaklarını boynumda yüzümde ve dudaklarımda gezdirmeye başladı.Dokunuşunu,öpüşünü özlemiştim beni sevmesini o beni öptükçe bütün yaşadıklarım aklıma geldi ve birden onu ittim "sen bir yalancısın senden de yalanlarından da bıktım"

Siz hiç kendinizi bir yaprak gibi hissettiniz mi? Gözlerimi kapatıp o gün olanları her hatırladığımda aynı hissi yaşıyorum. Rüzgârda iradem dışında savrulan bir yaprak gibiydim. Uzun süre boyunca sonunu hiç göremeden ve ne olacağını hiç bilemeden, hayatım yön değiştirip durdu. Sonra bir nehre düştüm ve yaşamım, o coşkun akışın yön vermesiyle devam etti. Yine seçimim dışında bir yolculuğa devam ediyordum ama en azından gittiğim yön belliydi. Akıntıyı karşı koyma isteğim ise cidden komikti. Bir yaprağın koskoca nehir karşısındaki şansı nedir ki? Belki de benim hayatla ilgili, herkesin kendi hayatında dönüm noktası dediği ilahî mesajım bu zor yolla gelmişti. Mesaj... Evet, her şey bir mesajla başlamıştı zaten. O gün gelen ve aptal bir gençlik heyecanıyla ardını hiç sorgulamadan cevapladığım bir mesaj... Kadir, kız arkadaşından gelen mesaj üzerine onun istediği yere gider ancak içine çekildiği şey beklediği gibi romantik bir buluşma olmayacaktır. Çünkü gittiği yerde onu bekleyen kişi sevgilisi değil Aslı'dır. Herkesin Deli Kız diye bildiği Aslı...

Deföm macerası 🍎🍎 *kitaba yb gelmeyecek*

"Ben senin her anında yanında olmak istiyorum. Gülüşünden öpmek istiyorum her gece. Nefesin olmak istiyorum nefessiz kaldığın zaman. Sen benim şiirim ol istiyorum ben de senin şairin. Gül istiyorum benimle. Gözyaşları uğramasın kirpiklerine. Sonsuz mutluluk vaat edemem belki ama sen benimleyken mutsuzluk bile tatlı gelecek bana eminim. Bir ömür şiirim ol istiyorum güzelim. Sana sarılıp uyumak istiyorum ve yine uyandığım an sadece senin gözlerinle uyanmak istiyorum. Belki çok geç kaldım bunun için ama: Benimle evlenir misin Orman Gözlüm?"

Katil #1 🌹❤ Kadın elini göstererek ; "Bu kan lekesini unutma ağam" dedi. Ağa karşısındaki kadının gözlerine bile bakmadan tokadı yüzüne indirmişti bile...