Απόσπασμα: Σου έλειψα;» Ειπε διακόπτοντας την ησυχία «Τι;» Ρώτησα μπερδεμένη «Με άκουσες γατακι» ειπε παιχνιδιάρικα «Εγω σου έλειψα;» Αντιστρεψα την ερώτηση «Εγω ρώτησα πρώτος αλλα ναι» ειπε καθώς με κοίταξε έντονα «Τι ναι;» Ειπα μπερδεμένη «Μου ελειψες μωρο μου...πολυ» ειπε καθώς άρχισε να με πλησιάζει Περιγραφή: Αυτός αρχηγός μιας επικίνδυνης συμμορίας. Player, κάθε μερα με άλλη. 19 χρονων και ομως από τωρα μπλεγμένος στα ναρκωτικα. Άκαρδος, χωρίς να νοιάζεται για κανενα παρα μόνο για την συμμορία του Εκείνη αθώα αλλα υπερασπίζεται τα θελω της.Μικροσωμη και λατρεύει το kickboxing. Φετος παει 3η λυκείου. Πολλές εντάσεις...πάθος και έλξη υπάρχει μεταξυ τους! Προσπαθεί να της δείξει πως ειναι να ζεις αφού ήταν νεκρή κατά την γνώμη του.Τι θα γίνει όταν θα πρέπει καθημερινά να αντιμετωπίζει τον εκνευριστικό για αυτήν Αρχηγό; Τι θα γίνει όταν τα γαλάζια του μάτια και η αλλόκοτη συμπεριφορά του γίνουν η δόση της; Πρωταγωνιστες: Salina as Maggie Lindemann James as James Stephen Before you read: Στο βιβλίο θα υπάρχει υβριστικό λεξιλόγιο μερικές φορές, προσβλητικά σχ

Η αρχηγός των μαζορετων και ο αρχηγός του Football το ιδανικό ζευγάρι έτσι... NOT!!! Μάντισον Σμίθ. Κόλιν Κινγκ. Αυτοί οι δύο σκοτώνονται από την πέμπτη δημοτικού και πλέον τρίτη λυκείου και συνεχίζουν σαν δεκάχρονα. Ανταγωνίζονται στους βαθμούς, στη φήμη, στις φάρσες ακόμα και στην αρχηγία ενώ κάνουν διαφορετικό άθλημα. Τα πάντα ώμος μπορούν να αλλάξουν εξαιτίας ενός έντονου καυγά και δεν θα φταίει ούτε το φιλί, ούτε η ένταση μόνο τα αισθήματα που πάντα υπήρχαν άλλα ήταν αόρατα θα πρέπει να κατηγορηθούν. ............................................................. "Τι?" Τον πλησίασα γεμάτη απορία. Όταν κατάλαβα τι εννοούσε γουρλωσα τα μάτια μου. "Επίτηδες το έκανες?" Του είπα νευριασμένη πιάνοντας το κάτω χείλος μου. "Είσαι άρρωστος" "Συγγνώμη απλά πεθαίνω με το να σε βλέπω μαζί του.Δεν μπορώ να το κόψω " "Προσπάθησε, δεν με νοιάζει πως αλλά κόψτο." Πήγα να φύγω αλλά με έπιασε από το μπράτσο και με έφερε επικίνδυνα κοντά του. "ΌΧΙ, ΚΑΤΆΛΑΒΑΙΤΟ ΈΓΩ ΚΑΙ ΕΣΥ ΕΊΜΑΣΤΕ......." Τον έκοψα αμέσως. "ΔΕΝ ΕΊΜΑΣΤΕ ΤΠΤ, κουραστικά με τον εγωισμό σου και τα νεύρα σου" Τα χαρακτηριστικά του σκληριναν και με δύναμη με κόλλησε στο τοιχο

«Αν εσύ δεν είσαι το κόκκινο, εγώ δεν είμαι το μαύρο. Κι αν μέλλει από το χέρι σου να διαλυθώ, τότε θα το δεχτω, σαν την πιο απόλυτη, ηδιστη και ολοκληρωτική καταστροφή μου.» (Ι) ΜΕΡΟΣ : «Υπάρχει κάτι για το οποίο θα ρίσκαρες την ζωή σου;» Ανασήκωσε το σώμα του στο κάθισμα. Περιεργάστηκε μερικά δευτερόλεπτα την ψηλόλιγνη μορφή της που έστεκε ακέραιη στο σκοτάδι και ύστερα της απάντησε. «Θα έδινα μέχρι και την ψυχή μου για να σε δω να καταστρέφεσαι.» (ΙΙ) ΜΕΡΟΣ : Η ύπουλη μορφή του χάους παραμόνευε, κοιτούσε με φθόνο την ελπίδα. Αδημονούσε να αναδειχτεί για μια φορά εκείνο νικητής. Το μαύρο του άρχισε να βρυχάται. Το κόκκινο της άρχισε να φθυρεται. (ΙΙΙ) ΜΕΡΟΣ : «Έχασες. Θυμήσου, όταν εγκαταλείπεις την βασίλισσα με τέτοιο τρόπο, υποχωρείς.» «Όχι! Ένας βασιλιάς δεν εγκαταλείπει ποτέ! Και εγώ δεν έχω μάθει να υποχωρώ σε τίποτα. Αντιθέτως. Ένας βασιλιάς, κάνει τους άλλους, να εγκαταλείπουν.» Ένοχη απόλαυση - Ολική καταστροφή Don't copy girlwhol0vesbooks© 2021 Απαγορεύεται οποιαδήποτε αντιγραφή και αναπαραγωγή χωρίς την γραπτή άδεια του συγγραφέα.

"Μπορεί να μην είμαι έμπειρη αλλά.."η πλάτη της αποχωρίστηκε την πόρτα, με μικρά βήματα πλησίαζε τον άνδρα απέναντι της που πλέον ένιωθε εκείνος πως ήταν στην θέση του θηράματος. "..είμαι πρόθυμη να κάνω ο,τι θέλεις.Όπως θέλεις.Όποτε θέλεις"τα ζυγωματικά του σφιχτηκαν, η Κασσάνδρα δεν το παρατήρησε γιατί τα μούσια κάλυπταν αυτούς τους μυς αλλά οι γροθιές δίπλα στο σώμα του ήταν εμφανείς.Αν χαλάρωνε τώρα ίσως ένα άλλο σημείο του σώματος του να σκληραινε..η επόμενη κίνηση του καθηγητή ήταν να σηκώσει το χέρι του και να την χαστουκίσει. Έμοιαζε να το μετανιώνει την ίδια στιγμή καθώς την έβλεπε να παλεύει να συγκρατήσει τα δάκρυα της.Το στόμα του άνοιξε σε μια απέλπιδα προσπάθεια να μιλήσει αλλά δεν ήξερε τι να πει.Η ένταση που υπήρχε μεταξύ τους κάπως έπρεπε να εκτονωθεί γιατί διαφορετικά εκείνος ήταν έτοιμος να της ανοίξει τα πόδια και να χωθεί ολόκληρος ανάμεσα τους στραγγίζοντας την από την ηδονή χωρίς να σκέφτεται τις συνέπειες αυτής της ολέθριας πράξης.

Ηταν αρχές Νοέμβρη όταν ο κόσμος της 17χρονης Σμαράγδας γκρεμίστηκε σε μερικές λέξεις. Ο αδερφός της, ιπτάμενος της πολεμικής αεροπορίας, υπέγραψε αιώνια τιμή με τον θάνατο εν ώρα υπηρεσίας, αφήνοντας της κληρονομιά το όνειρο να ακολουθήσει την πορεία του. Πέντε χρόνια μετά, η Σμαράγδα μάχεται στο 3ο έτος της Σχολής Ικάρων για την αρχηγεία, καταφέρνοντας όσα ο αδερφός της είχε ήδη χαράξει. Και όλα φαίνονταν στρωτά μέχρι που μια νέα μετάθεση στην σχολή έρχεται και υπόσχεται μονάχα αναταράξεις. //Σμαράγδα και Αντώνης// (2022-)

Το βλεμμα μου γυρίζει σε εκείνον και τον κοιτάω μπαίνοντας απο την εξώπορτα του σχολείου στο προαύλιο. Με κοιταζει και εκείνος αλλα γυρίζει το βλέμμα του αλλου οταν βλέπει πως ο Πανος με πλησιάζει. *** "Για ποσο ακομα θα το έχουμε κρυφό;"τον ρωτάω ηρεμα. "Δεν ξέρω για ποσο. Ξερω ομως οτι πρεπει να μείνει κρυφό"απανταει απλα. Τα βιβλία μου: ●Σκοτεινός. ●Him and I ● feelings ● Actor in love. ●Actor in love[Book 2] ●Actor in love[Book 3] ●the wrong choice ●bad teen boy ●the new boy ●Different love

"Όταν θα παρακαλάς για ένα βράδυ μαζί μου Φαιδρακι θα σου λέω όχι" Λέει ολο σιγουριά "Πολύ σίγουρος είσαι ότι θα σου κάτσω. Αλλά ξεχνάς κάτι δεν πάω με αγοράκια. Μόνο με άντρες" Ωχ τα πήρε τα πήρε. Άνοιξε πέτρα να κρυφτώ 😕 No copying❎

«Γιατί το 'κανες αυτό;» «Έδιωξα τον πέφτουλα κερασάκι. Δεν κάνει τίποτα», γελάει και κάθεται αραχτός στην ξαπλώστρα, ρουφώντας ενοχλητικά το μοχίτο του. Άμα σε ταίσω στα ψάρια θα σου πω εγώ, ηλίθια σαύρα που σέρνεται. «Κάνεις λίγο πιο πέρα; Μου κρύβεις τον ήλιο. Πως θα μαυρίσει αυτό το θεϊκό κορμί;», περηφανεύεται και βάζει το γυαλί του, ακουμπώντας το κεφάλι του στην ξαπλώστρα. Ρολάρω τα μάτια μου πίνοντας μια γουλιά βυσσιναδα, όταν η σπαστική φωνή του Φιλίππου ακούγεται και πάλι. «Ε Ολίβια, πιάσε μου το αντηλιακό μια», απαιτεί, τεντώνοντας το χέρι του σε εμένα. Α δε στα 'πανε καλά αγοράκι μου. Μου έχει σπάσει τα νεύρα οπότε αποφασίζω να σπάσω και γω τα δικά του. «Αμέσως», αναφωνω και τον λούζω με την βυσσιναδα. «Δεν είμαι η δούλα σου. Βάλτο να το επεξεργαστεί το μικροσκοπικό μυαλό σου!», του απαντάω με υφάκι και σηκώνεται αμέσως όρθιος. Η όψη του είναι γελοία και βγάζει καπνούς από τα αυτιά. «Είναι η δεύτερη φορά που το κάνεις αυτό γαμώτο. Σου δίνω τρία δευτερόλεπτα να τρέξεις, γιατί ω, ειλικρινά έχεις πεθάνει!» ... Περίληψη στο πρώτο κεφάλαιο^^