Felix'in sesi yoktu, Hyunjin'in kalbi. İkisi de eksikti. Ta ki birbirlerini bulana kadar.

9. Üye ama kız

Evet gençler Yeni kitabım ve açıklaması Tsubasa'nın İkiz kardeşidir bakalım bakalım Nolucak

asker ve yeni aile kurgusu Barın elindeki çakıyı incelerken "fazla ses yapıyorsun. Dikkat et." diyerek konuştu. Ses falan yapmıyordum. Askerdim ben. İstese de duyamazdı ki beni. Bu konuyu es geçerek ona dürüst olmayı seçtim. Onları araştırmıştım. Ailedeki herkes hakkında bilgi bulurken Barın hakkında hiçbir bilgi yoktu. Neden? "Dosyanda neden hiçbir bilgi yok?" Çakıdaki bakışları yavaşça beni buldu. Dudağının bir kenarı yukarı doğru kıvırılırken "senin dosyanda neden yoksa benim dosyamda da o yüzden bilgi yok." demişti. Düzenlenmiş hali

Bugün günlerden Pazar saat akşam 06.32 ve ben yine terkettiğim sokaklardayım. Pişman olmak istemiyordum. Asla pişman olmak istemiyordum! Buraya gelme sebebim de buydu, tek sebebim yani. Ölümle burun buruna olmak, onlarla yüzleşme hissi uyandırıyordu bende. Hayatım da verdiğim en değerli kararlardan biriydi buraya gelmek. Çok düşünmüştüm. En kötü ne olursa olsun demiş kapıyı çarpıp çıkmıştım. Ve şimdi yıllar önce de en kötü ne olacaksa olsun diyip çarpıp çıktığım kapının önündeydim. Hayallerime saygı duymayan insanları terketmiştim ve 8 yıl sonra tekrar terkettiğim yerde onların yanındaydım. Ama bu sefer hayallerimin fazlası vardı elimde... Asker olmak, aile olmak... Geçmişi tekrar yazmak... Pişman olup, keşke dememek...

Not:Gerçek aile uyarlamasıdır.(Klasik ailem konusu ile de ilerlemiyor. Asker kurgusuda içerir!) _Bedenen canlı olabiliriz oysaki ruhan bir ölüden farksız bedenlerimiz_ Söyledikleri zihnimde yankılandı "Ölüsün sen! yıllar önce öldürdüm ben seni ,toprağa kendi ellerimle gömdüm.Kurtulmakla ilgili boş ümitlere kapanıyorsun.O zaman 18 olduğun için seviniyordun,senin bir kimliğin bile yok Zamhera!" söylediklerinin doğruluğu canımı yaktı,haklıydı ama bilmediği bir şey vardı."Evet ölüyüm sen öldürdün beni ama unuttuğun birşey var ölü olan birini tekrar öldüremezsin! ruhumu,benliğimi öldürmüş olabilirsin ama ben hala burdayım ve artık o tanıdığın küçük kız çocuğu değilim." benden hayellerimi çaldı,benden çocukluğumu çaldı,benden ailemi,hayatımı,umudumu çaldı.Dudaklarımın arasından minik bir kıkırtı çıktı ve bıçağı parmaklarımın arasında çevirdim"Sıra artık bende intikam vakti patron"

karıştırılan bebekler serisi, erkek başrol. Abilerim kurgusudur. acı, sadece acı hissediyordum. "Abinim senin. Ne kadar istemesende, sövsen de bu böyle."

21 yaşında, kendi yaralarını, sırlarını gizleyerek hayatını kurmaya çalışan bir genç kız... 20 yıl önce kızlarını kaybetmiş, eksik bir yanıyla yaşamaya alışmış Milat ailesi. Bir gün gelen mektup, hem kızın hem de ailenin kaderini sarsar. Kaybolan yıllar geri gelir miydi? Bazı soruların cevabı, en derin yaraların içinde saklıdır... . Bakışlarım dudaklarına çevrilirken ağzından çıkacakları can kulağı ile dinliyordum. Kalbim öyle hızlı atıyordu ki ve O öylesine yakınımdaydı ki kalbimin sesini duyduğundan şüphem yoktu. "Ahu gözlü güzelim, neden daha önce gelmedin? beni senden nasıl mahrum bırakırsın?" Ondan ben gitmemiştim fakat ona gelen ben olmuştum. Alparslan, kalbimin derinlerinden gelen sesleri duyuyor musun sevgilim? Her şey sen, her ses sen...

( Kadın asker kurgusudur , gerçek ailem de bulunmaktadır yazım yanlışları ve mantık hataları varsa affola.) Ezel Efken Karahan , kod adıyla canhıraş. Yürek parçalayan, iç kanatan demekti canhıraş. Bu kadın yaşadıklarıyla gerçekten yürek parçalar, iç yakardı. ••• Aferin asker!" Diye bağırdı Korgeneral. Daha sonra karşısında durdu yüzbaşının. Arkasındaki iki albay, bir orgeneral ve üç Binbaşı acı içinde izliyordu olanları. TSK' nin en başarılı timlerinden biri olan, üst seviye askerlerle dolu bu timin sonunun geldiği hem dağlarda hem bütün karargahlarda konuşuluyordu. "Başın sağolsun Yüzbaşı." Ezel yutkundu. Kulağına Kuzey abisinin "Ali daha küçük, toy dikkat et ona Ezel." Diyen sesi geldi. Nişanlısının kanlı bedeniyle kucağında yatarken son sözleri geldi aklına. "Seni seviyorum kurban olduğum..." Midesine kramplar girdi. Korgenerala baktı. Omuzları düştü. Ağır geldi omuzlarına derdi. Tutamadığı bir gözyaşı aktı. Devamı geldi. "Bu sefer vatan sağ olmasın komutanım... Bu sefer değil..." Kendinden bağımsız dudaklarından dökülen sözlerle karargahları tek bağırışıyla titreten Korgeneral' in gözleri doldu. Yutkundu. Şehit vermek demek, kendin ölmüş olmak gibiydi. Ama onlar Türk'tü. Bir ölür, bin dirilirlerdi. •••••°°°°°••••

On kişilik bir timde altı şehit çıkmıştı. Ama geride kalan dört askerin'de ruhu ölmüştü. Yeni şehre, yeni time atanan ve yeni timin'de tim komutanı olan Yüzbaşı Ayçanın ruhu yaşayacak mı? Ayça Güçlüer...