❝Sorarsan eğer, kalbimin en ulaşılmaz noktasında duruyorsun. Çevrili dört bir yanın kanla; seni değil, anıları kirletiyor. Ve ben, hatıralara sıçramış kanla çiziyorum portreni.❞ • Maskeli bir baloda yabancı bir adamla dans eden Arina Gece Kanık, gece sonunda bir korkuyla yüzleşir. O geceden sonra almaya başladığı çiçeklerin sonu gelmezken, yirmi birinci çiçekte artık o kişinin dans ettiği adam olduğunu düşünerek tekrar o yabancının hayatına girer ve o günden sonra hayatı bir anda değişir. Korkular karanlıkta hissettirir. Gece zaten karanlık olmaz mı? 19.04.2024. VERUS serisinin birinci kitabıdır.

"Ben bir aslan terbiyecisi değilim Korhan. Sen, beni paramparça edersin." ♗ İçinde bulunduğu düzenden, sözde sürüden birkaç mesajla sıyrılan Füruzan bir gece ormanın ortasında kaybeder en büyük kahramanını: babasını. Babası ölmememiştir ama günahları ona kefen, yalanları ise ucuz bir tabut olmayı başarmıştır. Mezarlığı ise Füruzan'ın hatırlamadığı çocukluğu ortasına kazılır. Füruzan bir gece de özgürlüğünden olurken hayatı paramparça olan bir aynaya dönüşür. Bir daha aynı netlik kazanılmayacak, ayna bir daha sarı duvarda onun neşeli yüzünü yansıtmayacaktı. Füruzan'ın hayatı, geçmişinden sıyrılmayı asla başaramamıştı. O şimdi, bedeni yanıklarla dolu; kafesin sahibiyle aynı yolda yürümek zorundadır. Her şey tarumar edilmiştir. Geçmiş ise yuttuklarını kusmaya; gömülenleri sözlere taşımaya hazırdır. Fakat ipleri ellerinde tutup sürüyü idare edenlerin karanlığı, beklenilenden daha yaralayıcıdır. ♗ TARUMAR

Ölüm Portresi kitabının başrolü Atlas'ın kardeşi Efsun'un hayatını anlatmaktadır. "Bir kukla olmaya devam mı edeceksin? Bu musun sen, bu kadar mısın Efsun?" Kukla değildim. O benim ailemdi. O benim abimdi. Bu yola onunla birlikte Hera'nın intikamını almak için çıktık. Kandırma kendini. Kandırma kendini. Kandırma. Akın gözlerimin içine bakmaya devam etti. Gözlerindeki öfke kalbimin sızlamasına sebep oldu. Bir cevap beklemediğini biliyordum. Cevabı kendime vermem gerekiyordu. Bir kukla olmaya devam mı edeceksin Efsun? Atlas aşkı için savaşıyor. Peki sen? Aşkını mı seçeceksin seni hiçbir zaman kabullenmeyen abini mi?

❝Asla kazanamayacağınız bazı savaşlar vardır.❞ PAZİN SERİSİ.

❝Ateş Tilkiyi bulduğunda hiçbir sır sağ kalmaz❞ Anya V. Lisova o gece abisinin odasına girdiğinde, kaderin sessiz çığlığı çoktan yankılanmıştı. Bir çekmecenin dibinde bulduğu dosya, geçmişin küllerini üfleyip cehennemi yeniden yakacaktı. O dosyada, infaz edilenler arasında kendi ailesinin adını gördü. Ve o an anladı; kan, yalnızca yabancıların değil, en yakınlarının da elindeydi. Ailesini öldüren örgüt hâlâ ayaktaydı. Ve o örgütün içinde, kendi abisi... hâlâ baş köşede oturuyordu. Anya'nın intikamı artık bir seçim değil, bir lanetti. O lanet, onu Yanar Alkor Verdal'a götürdü - bir zamanlar ateşiyle şehirleri yakan, şimdi külleriyle yaşayan adam. Yanar'ın ailesi de aynı kaderin kurbanıydı. Kader onları karşı karşıya değil, aynı yangının ortasına bırakmıştı. Biri ateşti, diğeri tilki. Biri yakar, diğeri iz bırakmadan yok ederdi. Birlikte yeni bir düzen kuracaklardı - kanla yıkılanı kanla yeniden inşa edeceklerdi. Ve o gece Kaliningrad'ın sessiz sokaklarında tek bir gerçek yankılandı: "Ateş tilkiyi bulduğunda, hiçbir sır sağ kalmaz." ☛ Çalınma çalıntı gibi durumlarda karşı tarafa dava açılacaktır. ༒⌘✯♆〠☩♘♁ Bir tarafın suskunluğu diğerinin çığlığına dönüştü; bir tarafın kanı diğerinin ellerinde kurudu. Her adım, daha derine çekilen bir cehennemdi. Ve sonunda, birbirlerini yok etmeden kurtuluş olmayacağını anladılar. Çünkü onların kaderi, enkazların içinde yeniden doğmak değil, birbirlerinin enkazı olmaktı. Çalınma gibi durumlarda karşı tarafa dava açılacaktır.

O, asla yenilmemiş bir adamdı. Bu yüzden, zamanı geldiğinde en ağır şekilde yenilecek olandı. Göğüs Kırığı. Ona burada böyle diyorlar. Burası neresi mi? Burası, Tanrı'nın yarattığı izbe dünyadaki kimsesiz bir şehir. Kasvet dolu pisliklerin evi, kötülüğün nabzının attığı o yer. Burası Kasebra. Ve unutma; burada kötülük yap ama iz bırakma. Feradis |2024 Feradis adıyla yazılan ilk kurgudur.

ఌ︎. ㅤㅤㅤㅤㅤㅤㅤㅤㅤㅤㅤㅤ ❛❛ Tık, tık. Evinin kapısı -çalan her yüze açılırsa- geriye ruhundan ne kalır, -Kalbim dediğin insana? Daha kaç yara, daha kaç iz, daha kaç mezar... Daha kaç vazgeçiş tadacak bu göğüs kafesi? Hangi acı, hangi söz, hangi dokunuş bir daha geri dönüp seni bütünüyle bırakmayacak izleri kazıyacak? Kaçından koruyabileceksin kendini? Kaç tanesinden sağlam çıkmaya çalışırken o mezarın altında ezileceksin? ❜❜ KALBİ KATRAN SERİSİ; DİKİŞ TUTMAZ YARANIN KÜLLERİNDEN ve KELEBEĞİN KÜLLERİNDEN kitaplarından oluşan bir seridir. Kalbi katran serisi I.

Hassas içerik uyarısı ⚠️ (Düzenlenecektir.) Kitap içerisinde, 18 yaş ve altına uygun olmayan, kan, vahşet, cinsellik ve psikolojik öğe bakımından; aynı zamanda travmaya bağlı davranış bozukluklarının yer aldığı unsurlar bulunmaktadır. Lütfen buna göre başlangıcı yapınız. "Neye konuşacağımı veya neye susacağımı anlıyorsun fakat bunu bilmene rağmen sormadan duramıyorsun... Sürekli bir çaba içerisindesin." "Çabalamasam ve hatta psikoloğun olarak beni seçmeseydin şu an sana Çakır bile diyor olabilirdim. Kim bilir adının Efgan olduğunu ne zaman öğrenirdim?" dediğimde huzursuz olduğum konuda, sakinliğim ile yakınıyordum. Onun sakinliği beni de sakin kılıyordu fakat benim sakinliğim onu daha sakin biri haline getirmiyordu. Kuruyan alt dudağını ıslattı ve dudaklarını birbirine bastırıp, ıslaklığı üst dudağına bıraktı. Gözlerimin içine bakarak bunu yapıyordu. Düşünüyor muydu yoksa öylesine mi bana bakıp bakmadığını bilemezken, "Evlendiğimizde," dedi fısıltıyla. Bu kitapta geçen tüm karakterler ve olayların, gerçek kişi ve kurumlarla ilgisi yoktur. Tamamen hayal ürünüdür.

"Ben, kalbinde yaşayabileceğim birini hayatımda isterdim," dedim ve yemyeşil gözlerinin içine baktım. "Peki sen, sen nasıl birini isterdin hayatında?" Yeşillerini denize çevirdi, iç çekti. Sabırla bekledim dudaklarından dökülecek olan cümleleri. Uzun uzun baktı denize. Sabrımı sınamak istercesine uzun baktı hem de ve sonunda yeniden bana dönebildi. "Hiç kimseyi," dedi kendinden emin bir şekilde, afalladım. "Neden?" Sordum, kadehinde kalan şarabını bir kerede içti. Boşalan kadehe odakladı bakışlarını. Uzun uzun düşündü. Gözünün ucuyla bana baktığında yüz ifadesi düzdü ama gözlerini yine saklayamamıştı. Gözlerinden anlaşılıyordu kederli olduğu. "Çünkü ben kimseyi kalbimde yaşatamam," dedi, bu cümlenin ağırlığı altında ezilirken acıyla yutkundu ve ekledi. "Benim kalbimde bana bile yaşam yokken, hiç kimseye olamaz."

Ünlü Rus yeraltı mafyası Kuzentsov'un sahibi anti kahraman Azrail'in Kılıcı ve tek amacı ülkesine hizmet etmek olan bir kahraman askerin hikayesi...