Avukat Gökçe Eraslan, yanlışlıkla müvekkili yerine bir askeri arar ve o askerin hayatını kurtarır. Ardından olan olaylar nedeniyle Gökçe, geçmişiyle yüzleşmek zorunda kalırken şehit ve asker çocuklarını eğiten gizli Oğuz Teşkilatı'nın varlığını öğrenmesi hayatında birçok şeyi değiştirir. Diz kapağımız yara olduğunda, "Öpünce, geçer." der annelerimiz. Peki ya yüreğimizdeki yara, ruhumuzdaki yara? Onların öpülmesi mümkün değil. O yaralar; öpülünce geçen yaralar değil, sevilince geçen yaralardır. Ama sevgi her yarayı iyileştirebilir mi? "Kızların en çok diz kapakları acırmış, benim en çok yüreğim acırdı." "İyileşmek, yaralılara özgü bir şeydir. Ölüler, iyileşemez." 🌼 "Güçlü, olmayı ben istememiştim. Hayat, beni güçlü olmak zorunda bırakmıştı. Bazı kızlar annelerinin savaşçısı, bazıları ise babalarının prensesi olurken ben ne annemin savaşçısı olmuştum ne de babamın prensesi... Ama ben aldığı her davayı kazanan, zor durumda olan kadınlara, küçük kızlara yardım eden, güçlü ama aynı zamanda ruhu ölü bir kadın olmuştum. Ve bu da benim Dilhun Kalbimin Davasıydı." 🐺 "Türk Askerinin tek aşkı, vatandır." "Vatanımız, verilen binlerce şehite nasıl değiyorsa sende sevgime o kadar değiyorsun..." 🐺 & 🌼 ~ Bu kitaptaki kişi, kurum ve olaylar tamamen hayal ürünüdür. ~ (Yayınlanma Tarihi: 04.02.2023) Dilhun Kalbimin Davası adıyla yayımlanan ilk hikayedir!

Küçük yaşta anne ve babasını kaybeden kar dedesiyle yaşamaya başlamıştır. Eğitimi için yurt dışında iken dedesinin ölüm haberini duymuş ve dönmüştür. Büyük bir yıkım yaşarken dedesinin tüm mirasını ona bıraktığını lakin ancak evlenirse alabileceğini öğrenmiştir. Amcasıyla yaşamaya başlayan kar büyük bir bunalımdaymış. Bir yandan dedesinin yasını tutuyor bir yandan da amcası onu miras için evlendirmek istiyormuş. Evden ayrılmayı düşünen kar daha ayrılmadan amcasıyla ettiği kavga sonucu evden atılmıştır. Gidecek bir yeri olmayan kar son çareyi babasının daha o doğmadan onun için küçük bir sitede aldığı eve gitmiştir. Tüm varlığı sadece babasının ona aldığı bu evdir. Küçük ve tatlı bir sitede olan bu evde kar'ın tüm hayattı değişmiştir. Aşk, aile, arkadaşlık hepsi bu sitede onun olmuş. Komşu çocuk : Yeni evine hoş geldin külkedisi. Koşmşu kız : Külkedisi değil, yaprak ayrıca hoş buldum. Yetişkin okuyucular içindir.

Bana biraz şiir olsan Mimozalar açtığı zaman

18+ Şiddet, cinsellik ve küfür içerir.

Sıradan bir abi- kardeş ilişkisinden aşka ilerleyen bir tutku. En fazla ne olabilir ki? Sizi içeriye bekliyoruz. Alaz Kara: Giymişsin kısacık elbiseyi.(00:07) Baldırlar çırılçıplak meydanda.(00:08) Göğüsler açıkta(00:08) Sonra niye sinirlerin zıpladı diyorsun.(00:09) Al işte sana asıl nedenlerini yukarıda sıraladım.(00:10) Siz: Sen beni mi süzdün?(00:10) Alaz Kara: Ben seni niye süzeyim kızım?(00:11) Kendine gel.(00:11) Kendin çırılçıplak giyiniyorsun.(00:11) Sonra tüm suç Alazın oluyor.(00:12) Yok öyle yağma.(00:13) Böyle yaparak mahallelinin de ağzına laf verdiğinin farkında mısın?(00:14) İster istemez insanın gözü kayıyor yani.(00:15) Bilerek yaptığım bir durum değil.(00:16) Siz: Giydiğim kıyafet gayet zevkliydi bir kere.(00:17) Sen modadan ne anlarsın ki.(00:18) Ayrıca mahalle ne düşünürse düşünsün.(00:19) Alaz Kara: Dediğim dedik çaldığım düdük.(00:19) Kendi bildiğimi okumaya devam edeceğim diyorsun yani.(00:20)

Ben Gece Aksoy.. Ailemden kaçtığım bu yolda tek başıma yürüdüğüm yol aslında bir çukurdan ibaretmiş. Huzur dediğim yer hiçte huzurlu değilmiş fakat ben ne görüyor muşum ne de duyuyor muşum... Kulaklarımdaki tiz melodi sesi kesilmeden, kalbimden o güzel kelebekleri öldürmeden ve biriciğimin intikamını almadan Huzursuz olmaya mahkum muşum. Bu benim Melodim. Bu benim sesim. Ve bu benim sessizliğim.

Ela: Barış Abi Ela: Benim elime bazı fotoğraflar geçti abi Ela: Bunlar sen olabilir misin? Ela: *fotoğraf* Ela: *fotoğraf* Barış: Siktir!

05*: Abinin ziyaretine çok güzel giyinip gelmişsin. 05*: Benim ziyaretime de bu şekilde gelsene. | Kitabımın kurgusu tamamen bana aittir. Herhangi bir kopyalama/ benzetme olayında gereken yapılacaktır.|

zeliha.akdgn: Mert? m.yigitkara: Hayır zeliha.akdgn: Meriç? m.yigitkara: Hayır zeliha.akdgn: Miraç? m.yigitkara: Hayır zeliha.akdgn: Merih? m.yigitkara: Hayır zeliha.akdgn: Mahir? m.yigitkara: Hayır zeliha.akdgn:Mars? m.yigitkara: Yok Jüpiter amina koyayım m.yigitkara: Mustafa Yiğit Kara

Hayatta hangisi daha acıydı.. İstemediğin bir hayatı yaşamak zorunda kalmak mı yoksa o hayatla seni tehdit eden insana aşık olmak mı? Benim, yaşadıklarımın bunların hepsiydi. Ya içine düştüğüm karanlığa teslim olacaktım, yada o karanlığa ışık.. Aşkın, nefretin, öfkenin ve acının bir hikayesi...