Öz ailesi sandığı için bütün acıları kabullenen bir kız çocuğu. "Ailemi bulmadan önce etrafa güçlü taklidi yapardım. Onlar hayatıma girdikten sonra birlikte iyileştik ve gerçekten güçlendim." Kalabalığı hiç sevmeyen Balca 4 abi ve 2 kardeşle neler yaşayacak?

Aynada ki yansımama bakarak beni neden, Nasıl bu hale getirdiklerini düşünüyordum yine. Kapım yumruklanırken sadece bir kilit uzağımdaki insandan kendimi korumaya çalışıyordum. Her kapıyı yumruklayışında karnıma kramplar giriyor, kalbim ve yüzüm kasılıyordu. Kimse bana dokunmazken işkence çekiyordum adeta. Bana yaşattıklarıyla psikolojimi bozan, ruhumu morarttığı yerlerden söküp alan adamdan kendimi korurken bunu tek başıma yapmaktan yorulmuştum. Artık gücüm kalmamıştı. Ama o bundan daha çok zevk alır gibi bakan korkunç mavi gözlerini asla üstümden ayırmıyordu. Her zaman, her yerde üzerimde tutuyordu. Şimdi ise ölü gibi aynadan halime bakıp kendime acıyordum. Beni bu kadar korkak, bu kadar ruhsuz hale getiripte benim hiçbir şey yapamamamdan dolayı kendimden tiksiniyordum.

Hayatımın sırf 17 yıl önce bir hemşirenin bebekleri karıştırması yüzünden mahvolduğunu öğrendim Lavinia ölüm çiçeği anlamına geliyodu ve ben ismime çok benziyorum bana yaklaşan herkes zamanla soluyor veya ölüyor. Aile sevgisi görmeden büyüyen lavinia 17 yıl sonra birden çıka gelen öz ailesini kabul edicek mi? Peki ya Bu aile lavinia'nın acılarına merhem olabilecek mi? #1. anılar - 28/06/23 #1. yalnizlik - 06 / 08/23 #13. aşk - 06/08/23 #1. acı 17/08/23 #1. ailem 21/08/23 #5. asker 21/08/23 #1. ikiz 28/09/23 #1. üvey 28/09/23 #1. lavinia 14/10/23 #6. doktor 14/10/23 #1.abilerim 14/10/23 #1. kız 16/10/23 #1. gerçekailem 03/04/24 Yazım hataları olabilir.

.Her şey o kadar hızlı olmuştu ki kendimi bir anda hatane odasında kan alırken buldum hayat ne garip değil mi şu an karşımdaki aile onların kızı olduğunu söylüyor ve bu fazlasıyla can sıkıcı . . . 05:10:2021

"ADEN" İSMİYLE YAYINLANMIŞ İLK KİTAPTIR. Yıllar sonra ortaya çıkan gerçek iki aileyi de derinden sarsarken hayatları tepetaklak olan iki genç kız yeni hayatlarında büyük mücadeleler verecektir. "Bu aile benim. Senin biyolojik olarak kızları olman hiçbir şeyi değiştirmez anladın mı?" dediğinde boğazıma oturan yumruyu zar zor yutkundum. "Bir şeyleri değiştirmeye niyetim yok Güneş. Buraya kendi isteğimle gelmedim." dediğimde yüzüne yerleşen alaylı ifadesi ile yüzünün tam ortasına bir yumruk geçirmek istedim. Yakışırdı... "İyi en kısa sürede gideceğine emin ol. Ne annem ne babam ne de abilerim seni istiyor. Bir an önce def olup gideceksin. " dedi ve odadan çıkıp gitti. Bense her zaman olduğu gibi yapayalnız kaldım küçücük odada. Boğazımın tam ortasına oturan yumru gözlerimi yaşartırken şansıma bir kez daha ana avrat küfür ettim. Bu hayatın benimle ne alıp veremediği var bir anlasaydım keşke... *** Aden Saygın'ın hayat hikayesine hoş geldiniz. Bir nebze klişe, bir nebze dram biraz eğlenceli ve asabi abilerle dolu bir hikaye sizleri bekliyor. Buyurunuz hikayemize efendim...

"Abiler, hatta mümkünse tüm erkolar kapatılabilir mi lütfen?" 🫠 17 yılı yalan olan Asya, yeni ailesinin yanında mutlu olabilecek miydi? Peki ya gerçek ailesi Asya'yı sevebilecek miydi? 🌸Tamamlandı fakat bazı bölümler düzenleniyor. Argo, küfür vs içerir ✔︎Eğlencesine yazılan bir kurgudur. Not: Çoğu aile kitabında olduğu gibi konu aynıdır fakat ilerleyen bölümlerde oluşan kurgu sadece şahsıma aittir. Çalınma durumunda gerekenler yapılacaktır. 16.07.2021 18.07.2022

"Derler ki en iyi şifacı, yaralı şifacıdır. Ve bütün şifacılar günün birinde yaralanmaya mahkumdur..." Kim olduğunu sorguladıkça dünyasının sahtelikten ibaret olduğuna anlamaya başlayan Işıl Özsoydan, öğrendiği gerçeklerle ne yapacağını bilemez ve her geçen gün biraz daha yalnızlaşarak yabancılaşır. İnsanlar "Yaralılar" ve "Şifacılar" olarak iki kategoriye ayıran bir sosyal medya platformundan tanıştığı Oflaz Kantemiz'in, kendisini bu durumdan kurtaracak kahraman olduğunu düşünmektedir. Ancak geçmişi belirsiz, davranışları tutarsız olan bu gizemle adamın, kendi dünyasının yıkılışına şahitlik etmiş yaralı bir şifacı olduğundan birhaberdir. Işıl yıllardır inkar ettiği gerzeklerle Oflaz sayesinde bir bir yüzleşirken Oflaz'ın yaralarının kanamaya başlamasıyla dünyaları altüst olur. Artık ikisinin de akıllarında tek bir soru vardır: Işıl'ın parıltısı, Oflaz'ın büyülü ruhunu kurtarmaya yetecek midir?

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."

Bir varmış, bir yokmuş; oldukça bilinen rengi bembeyaz, meyveleri kocaman olan bir dut ağacının altında iki aşık otururlarmış. ... Bir varmış, bir yokmuş; dut ağacının o yoğun kıpkırmızı taneleri bir zamanlar kar kadar beyazmış. Rengi ise tuhaf ve oldukça üzücü bir şekilde değişmiş. Buna neden olan şey, iki gencecik aşığın ölümüymüş. 03.03.21 #robin 1. 21.04.21/ 05.09.22 #karadut 1.

Yaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size uğruyordu. O an iki yolum vardı. Ya sevecektim, ya ölecektim. Sevmeyi seçtim. Onu sevmek de ölümü daima nefes gibi ensende hissetmekti. "En büyük savaşların ortasında kurak topraklardan bile bazen çiçek açar, bombalar etki etmez, kökleri sımsıkı tutunur. Bir bakarsın renkler canlanır, güzel kokar her yer. Sen bu çiçeksin diyemem, biz bu çiçeği temsil ediyoruz diyebilirim. Özgürlüğümüze." Bu kitapta geçen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir.