-Geceyi gördün mü? -Evet Diyip sırıttım. -Ne o, bakıyorum da çok sevinmişsin gibi -Ateş, abi çok değişmiş ve ona bu haksızlığı yaptığıma inanamıyorum... Biraz duraksadım ve ekledim -Gözlerinde hala o korku var Dedim ve gözlerimi kapattım, gözlerimi kapatır kapatmaz gözümün önünde belirdi. Ve o korku gözlerle bana olan bakışı görürken direk gözümü açtım. Çünkü biliyordum o bakış benim yüzümden oluşan bir yara izi gibiydi. - Eğer sen yapmasaydın o yapmak zorundaydı be oğlum -Ateş, Bunu ona söyliyebilirdim o yapmadı diye... Aslında biliyor kendi yapmadığını ama kendini öyle bir kandırmış ki kendi yaptığını sanıyor bunu onun o ela gözlerinden anlayabiliyorum. -Kendini suçlu hissetme. Bunu biliyodun, biliyorduk be oğlum! 4 sene... tam olayın üstünden 4 sene geçti ve sen, sen onun karşına çıkmaya karar verdin. Sen daima 4 sene boyunca onu gizliden gizliye takip ettin ve artık onun seni görmesini istedin neden abi, neden hem kendini hem onu bu yarar izi çukuruna sürüklüyorsun Dedi Ateş hiddetli bir şekilde -Dayanamıyorum Ateş, anla artık beni ben kendime bile hakim olamadığım o duygu içerisinde kayboluyorum -Bak yapma sakın ona... Dedi ve duraksadı Ateş çünkü ikimizde biliyorduk ki kendi oluşturduğum o berbat oyuna onu da dahil etmiştim. Ve artık o oyun onun için tam anlamıyla yara izine dönüşmüştü...

"Eğer farklıysak..." Kelimeler boğazında düğümlenmiş, cümleyi tamamlayamamıştı. "Biz kardeşiz. Bundan en ufak bir şüphe duymuyorum." diyerek yatıştırdım onu. Sonra devam ettim: "Ama elbette tuhaf olan şeyler var. Mesela; genetik yapımız inanılmaz derecede mükemmel. Hücrelerimiz kendini çok hızlı yenileyebiliyor. Hasta olmuyoruz ve yaralarımız çok çabuk iyileşiyor. İnsanlar gibi değiliz yani..." Ne söylediğimin farkına varınca birdenbire irkildim ve son cümleyi kısık ve düşünceli bir ses tonuyla tekrar mırıldandım: "İnsanlar gibi değiliz!..." Tüm Hakları Saklıdır.

En yetenekli öğrencileri toplayarak onlara en güzel geleceği vermekle ünlü okula davet aldım ve yatılı olarak bu okula geldim.Bir anda bütün hayatın değişebilir diyorlar. Bu okula geldim ama bu okuldan sadece bir şekilde çıkabilirim. ÖL YA DA ÖLDÜR. Benim gibi her şeyden habersiz 16 çocukla birlikte hayat mücadelesi vereceğim. Fakat en büyük sorun ise, sadece bir kazanan olacak. Gerçekten öyle mi? Eğer bu hikayeyi okursanız emin olun ki bırakamayacaksınız. En sonda kimin kazandığını görmek istiyor musunuz? O zaman kitabı okumaya hemen başlayın! ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ Merhaba bu hikaye benim ilk hikayem. Ben bu hikayeyi, DANGANRONPA adındaki bir animeden bakarak yazıyorum ama tabiki bazı değişiklikler yapacağım. Eğer bu animeyi izlediyseniz bu hikayeyi begenmeyebilirsiniz. Çünkü değişiklikleri kimse sevmez. Remix gibi oldu bu hikaye. Fakat Danganronpa yı izlemediyseniz gerçekten hoşunuza gidebilecek bir hikaye oldu. 》

Beyza Alkoç'un Kalp Muhafızı serisinden alıntılar.