Bazı hikâyeler bitmek zorunda kalsa bile, kalbin derinlerinde yaşamaya devam eder. Yıllar sonra, sessiz bir köyde iki kadının yolları yeniden kesiştiğinde, geçmişin küllerinden yükselen duygular hiçbir söze ihtiyaç bırakmaz. Affetmek mi zordur, yoksa unutmamak mı? Bazen ikisi de...

On altı yılını demir parmaklıklar arasında geçiren Ekin, geçmişin karanlığından kaçmak isterken kendini daha derin bir karanlığın içinde bulur. Babasının ölmeden önce bıraktığı gizli vasiyet, onu yıllar önce koparıldığı köklerine - hiç bilmediği bir aşiretin kalbine - geri çağırmıştır. Bir zamanlar çamurla yoğrulmuş çocukluğu şimdi mirasla, kan davasıyla ve susmak bilmeyen bir adalet arzusuyla sınanacaktır. Köy toprakları kan kokar; her taşın altında gömülü bir sır, her bakışın ardında saklı bir ihanet vardır. Ama o topraklarda Ekin'i bekleyen tek şey miras ya da intikam değildir. Orada, yıllar önce yarım bıraktığı bir hayat, hiç sönmeyen bir ateş, Safir vardır. Birbirini yarım bırakan iki kadın... Şimdi aynı kaderin içinde, aynı ateşin ortasında buluşacak. Aşiret töreleri, kan davası, yasak bir sevda. Ve o iki kadın, dünyanın en kirli savaşının ortasında birbirine dokunmadan yanacak kadar yakın olacak. Kimi için lanet, kimi için kurtuluş olacak bu dönüşte herkesin bir bedeli vardır. Kimse masum değildir - hatta Ekin bile.

Talya cezaevindeki ilk iş gününde başgardiyan olarak görevine başlar fakat bilmediği bir şey vardır, o da yıllarca kin beslediği, kabuslarını süsleyen ve hapishanedeki bütün suçluları kendisinin önünde diz çöktürebilecek bir güce sahip olan Devin'in onu beklediğidir. *** "Benden oldukça korkuyorsun değil mi?" Ağzımdan 'hah' diye bir ses çıktı ve benden oldukça yüksekte olan yüzüne iyice yakınlaştım, burunlarımız neredeyse birbirine değecekti. Korkmadığımı göstermem gerekiyordu. "Kendini çok korkulabilir sanıyorsun değil mi?" demiştim alaycı bir şekilde. "Şu tehditkar sesinin altındaki titrekliğini görmüyorum mu sanıyorsun?" dedi bir adım üstüme gelerek. Sonra bir adım daha. Ve bir adım daha attı. Artık onunla dolapların arasındaydım. "Madem korkmuyorsun Talya, neden ayakların geri geri basıyor?" dedi eline dolaplara koyup aramızdaki mesafeyi yaylanıp eğilerek azaltırken.

Genç kız sadece kalbinin sesini dinlediği için yaşadığı evde yok sayıldı. Ailesi onun bu tercihini hastalık olarak gördü. Ailesi için tek çare, bir psikologtu... Ama o psikolog, onun karanlığındaki tek ışık oldu. Dinleyen, anlayan, sustuğunda bile sesini duyan bir kadın. Aralarındaki bağ, zamanla profesyonelliğin sınırlarını aştı; sıradan bir terapi odası, gizli bir dünyaya dönüştü. Ailesinin hayatına koyduğu yasağı dinlemedi. Dinlediği tek şey, bu saatten sonra kalbi oldu... . . . . . #hilzey

Okulu bırakıp eve dönen Zeynep'in en büyük sınavı, üst kattaki komşu kızı Hilal olur.

Yıllardır uzak olduğun evine, mahallene geri dönersin. Herkes aynı her şey yerindedir. Ancak bir kişi hariç mahalleye yeni gelmiş bir kadın nasıl aklını cezbedebilir ki...

Gözdenin sevmek için birisine ihtiyacı vardı, hayat ise ona iki kişi sunmuştu. Gözde ona sunulan limon ile limonata yapmayı seçmişti, ayrımcılık yoktu. Onun bir bebeği, bir de dayanağı vardı.

Bazen asıl bize değer verip seveni göremiyoruz ya da görmek istemiyoruz. Sana tüm duygularıyla aşık olan ve her yönüyle her hatanla seni kabullenmek isteyen kişiyi görememek. Aşık olan acıyı çeken taraftır.

Yıllar sonra çalan bir telefon, Meryem'in düzenli hayatını baştan sona değiştirecekti. Eski bir dost, kucağında bir bebek ve gözlerinde saklı acılarla çıkıp geldi. Aynı geçmişi, aynı sessizliği ve aynı evi paylaşan iki kadın... Belki de artık kendilerine ait bir yuva kurma zamanı gelmiştir. Peki geçmiş onlara yuva olabilecek mi?