Ben Hayal... İsmim masumiyet gibi dursa da, hayatım baştan sona kırık cam parçalarından oluşuyor. Beni en çok sevenin annem olduğuna hep inandım, en çok yaralayanınsa babam olduğuna... Ama hiçbiri, gerçeklerin bu kadar keskin olabileceğini söylemedi. Bir sahil akşamı, sadece cevap aramak istemiştim. "Benim neyim eksik?" diye sormak... "Neden sevmedin beni?" demek... Oysa aldığım cevap bir çift kelime değil, sonsuz bir sessizlik oldu. Beyaz bir odada, günleri saymadan, zamanın yüzünü unutarak... Ne gece vardı ne gündüz, sadece dört duvarın soğuk nefesi. Her geçen gün, annemin sesini daha uzaktan duydum. Her geçen gün, kendimi biraz daha kaybettim. Ama bil ki, beni oradan kurtaran şey, ne kapıların açılmasıydı... Ne de babamın pes etmesi... Beni kurtaran, annemin bana uzanan görünmez elleriydi. Ben Hayal... Ve bazı rüyalar, uyanınca bile bitmez..

Geçmişin sırlarıyla örülü bir evde, ihanetin gölgesiyle çatışan kalpler... Nagehan, annesinin ardında bıraktığı acı mektuplar ve kanlı sırlarla yüzleşirken, kendi içindeki yaraları da yeniden keşfeder. Yalçın'ın karanlık oyunları, Eylül'ün çığlıkları, gizli mahzenlerde saklanan hakikatler... Hepsi onun kaderini geri dönülmez bir şekilde değiştirecektir. Ve Kaan... Gururuyla aşkı arasında parçalanmış, öfkeyle tutkuyu aynı bedende taşıyan bir adam. Nagehan'ın Can'la paylaştığı geçmişi hazmedemeyen, ama onsuz da nefes alamayan bir yürek. Onların arasındaki bağ, nefretin ve aşkın birbirine karıştığı ince bir çizgide büyüyor. Evin taş duvarlarında yankılanan her sır, her çığlık, her kurşun; onları birbirine hem yaklaştırıyor hem de daha da uzaklaştırıyor. Bu hikâye, ihanetin en derininde bile filizlenen bir aşkın, geçmişin karanlık gölgelerinden sıyrılıp kendi ışığını bulma çabasının romanıdır. Gerçekleri saklamak kolaydır... Ama kalbinin seçimini susturabilir misin?