Seneler... Seneler sonra, dünya, nefes almanın bile zarar verdiği geri dönülemez bir felaketle sarsıldı. Ve hiçbir şey aynı kalmadı. Milyonlarca insan öldü, geriye kalanlar ise hayatta kalmak için dünyalarını yeniden kurmak zorunda kaldı. Burada doğmak ve ölmek yasaktı! Kuzeyin en uç noktası, gecenin aylarca hüküm sürdüğü o yer kuruldu. THALRON! Ve insanlar dört sınıfa ayrıldı... Din İnsanları, Asiller, Tüccarlar ve Köksüzler... Fakat yarattıkları dünya onları daha da büyük bir felakete sürükleyecekti. Çünkü duygular yok edilemezdi: Güç, Savaş, Tutku, Aşk, İhanet, İntikam, Fedakarlık ve Kader... Kaderle savaşmak mümkündü ama kazanmak asla. Çünkü kader çoktan kararını vermişti.

"Tefeciden para alıp kaçarsam ne olur?" "Seni bulur." ⛓️ Gerilim, korku ve şiddet içerir. Yetişkinlere yöneliktir. Her hakkı saklı tutulmaktadır. Benzerlik ya da çalıntı durumunda saklı tutulan tüm haklar kullanılacaktır.

(+18) Aleda Karael ve Ivan Mikhail Ramonov'un karşılaşması, kaderin elleriyle şekillenen bir oyunun ilk hamlesiydi. Aleda, her adımında ölümle burun buruna gelmiş, geçmişin acılarıyla yoğrulmuş bir Boksördür. Ivan Mikhail Romanov ise, Rusya'nın derin karanlıklarında adı duyulmamış bir gücün sahibi, bir mafya lideridir. İkisi de birbirinden farklı ama bir o kadar birbirine çekilen. Bir anlaşma, sırlarla dolu bir müttefiklik, onları yavaşça birbirine yaklaştırırken, aralarındaki gerilim her geçen saniye daha da büyüyordu. Ve ne zaman iki karanlık ruh bir araya gelirse, aralarındaki ateş, her şeyi yakıp kül ederdi. Her karar, her adım, her dokunuş... Hepsi birbirini takip eden, yıkıcı bir sırrın peşinden sürükleyecek. Beni okumaya devam et, çünkü bu hikaye... yeni başlıyor.

Bir araba kazası hayatınızı en fazla ne kadar değiştirebilir ki? Ama eğer bir mafya size çarptıysa.. orasını bende bilemiyorum. Ben İdil.. İdil Akman sıradan bir yaşantım vardı, vardı diyorum çünkü o trafik kazası benim tüm hayatımı değiştirdi. (Kitapta yoğun bir şekilde +18, argo,madde kullanımı,olumsuz davranışlar bulunmaktadır. Dikkate alarak okumanızı öneririm.)

Rüyalarını bir kenara koy. Uyandığında çünkü hiç dönüşü yok. -Tamamlandı-

Ne zaman başlamıştı her şey? doğduğumda öz ailemden koparılmamla mi yoksa aynı evi paylaştığım adamın baba değil bir canavar olduğunu anlamam mı? Peki ne zaman yaşamaya, nefes almaya başladım... evet evet o gelince, hayatım onunla güzelleşti ama onunla da son buldu... o kim mı? sevdiğim adam, kalbimin atma nedenidiydi... ama artık yok, bu hikaye zaten onun değil bu hikaye benim ve öz ailemin hikayesi

"Ben fısıltıyım çığlığım olsana."

|| Mardin'den Kaçış Serisi: I || * Kurgu ve isimler değiştirildi. "Bazen evler, dört duvar olmaz." İstanbul'un ışıkları ve acımasız bir törenin gölgeleri... Kaderin size yazdığı senaryoyu yırtıp atabilir misiniz? Berdelin çemberine hapsolmuş bir genç kızın hikayesi bu. Aşkı, umudu değil; bir ailenin onurunu ve insafsız bir anlaşmayı temsil eden bir soyadını taşıyacaktı. Ama bir adam, o kadim törelerin yazılı olmayan kurallarına meydan okudu. O adam, onu hapseden kafesin anahtarı olacaktı. Fırtınalı bir gecede, kendisini bekleyen adamla değil, onu kurtaran adamla İstanbul'a doğru bir yolculuğa çıktı. Boğaz'ın serin rüzgarı, geçmişin tozlu sayfalarını aralarken, zoraki bir evliliğin gölgesinde yeşeren tehlikeli bir çekim fırtınası başladı. Peki, aşk bir kurtuluş hikayesi olabilir mi? Yoksa kaçtıkları töre, en karanlık haliyle şehrin kalbinde onları yakalayacak mı? Bu kitap, kaderine karşı duranların, aşkı en beklenmedik yerde bulanların ve geçmişin zincirlerini kırmayı göze alanların hikayesi. Ama unutmayın, her kurtuluşun bedeli vardır ve bazen en büyük karanlık, en aydınlık gecelerde bile sizi bulabilir. * Cinsel içerikli sahneler vardır. *Kapak tasarım şahsıma aittir *

İnsan her yara aldığında daha çabuk iyileşir mi gerçekten? Yoksa o yaralar zamanla sadece daha derine mi işler? Acı, yalnızlık ve bitmek bilmeyen karanlık... Bunlar büyürken bana eşlik eden tek duygulardı. Çocukluğum onların nefretin gölgesinde sessizce kayboldu.Sevilmenin ne olduğunu bilmeden, ağır bir sessizlik içinde geçti. Büyüdüğümde yanımda yalnızca alıştığım o soğuk boşluk vardı. Yaralar birikti, izler derinleşti. Hepsi bir şekilde geçti ya da geçmedi. Şimdi geriye ne kaldı bilmiyorum; sadece bir boşluk, sessiz ve sonu olmayan bir boşluk...