''Το ένιωσα, το ένιωσα που να πάρει...με ήθελες όσο και εγώ'' Δεν μπορούσε να εξηγήσει την συμπεριφορά του, θα ορκιζόταν ότι χτες ήταν κάποιος άλλος, ένας άντρας που θα έδινε τα πάντα να την σφίξει για λίγα δευτερόλεπτα στην αγκαλiά του, να της κλέψει ένα φιλί, να της κάνει έρωτα όπως μόνο εκείνος ήξερε, και τώρα, απέφευγε ακόμα και το βλέμμα της. ''Ήθελα να γαμήσω και το έκανα, αυτό ήταν όλο.'' Στεκόταν μπροστά της και έφτυνε τις λέξεις χωρίς να υπολογίζει τις επιπτώσεις, έσπασε την γυάλα που είχε δημιουργήσει γύρο τους και της έδειξε τον κόσμο των πληγωμένων, εκείνων που ερωτεύονται τον λάθος άνθρωπο. Σήκωσε το χέρι της και το κράτησε στον αέρα, σκέφτηκε αν θα άξιζε να τον χτυπήσει, να του χαρίσει το άγγιγμά της ακόμα και με αυτόν τον τρόπο και όταν απάντησε το κατέβασε κάτω. Τα χείλη της τραιμοπέζανε ενώ παρακάλαγε τα μάτια της να μην του δώσουν την ικανοποίηση να δείξει ευάλωτη για ακόμα μια φορά, και όταν το κατάφερε, χαμογέλασε.

✦ Πρόλογος Υπάρχουν λόγια που δεν είπαμε ποτέ. Μηνύματα που γράψαμε, αλλά δεν πατήσαμε "Αποστολή". Ίσως επειδή φοβηθήκαμε. Ίσως επειδή ελπίζαμε ακόμα. Ίσως γιατί ξέραμε πως αν τα στείλουμε, δεν θα υπάρξει επιστροφή. Αυτό το βιβλίο είναι γεμάτο από εκείνα τα μηνύματα. Αυτά που δεν είχα το θάρρος να πω, κι αυτά που εσύ δεν είχες ποτέ την πρόθεση να διαβάσεις. Δεν είναι μια ιστορία για την αγάπη όπως τη φανταζόμαστε. Είναι για την αγάπη όπως μένει, όταν έχει φύγει ο άλλος. Για τα μάτια που κοιτάνε το κινητό λίγο παραπάνω. Για τις σιωπές που λένε περισσότερα απ' τις λέξεις. Για τον άνθρωπο που κάποτε... ήταν το πρώτο όνομα στις ειδοποιήσεις σου. Αν έχεις αγαπήσει, αν έχεις περιμένει, αν έχεις γράψει κάτι που έμεινε πρόχειρο... > τότε, ίσως, αυτό το βιβλίο να γράφτηκε και για σένα. Διάβασες το Τελευταίο μου Μήνυμα; Αν όχι - κράτα το λίγο ακόμα αδιάβαστο. Κάποιες λέξεις πονάνε λιγότερο... όταν μένουν μέσα μας.