Asker& Aile kurgusu Abim bana baktı. Benden destek bekledi. Ama ben hiçbir şey yapamıyordum. Gözlerimizi kaçırdık birbirimizden. Toprağa baktım. Rüzgârın taşıdığı dualara, hıçkırıklara, sessiz feryatlara kulak kesildim. İçimde bir çığlık var, dünyayı yerle bir edebilecek bir çığlık. Ama ben onu atamıyorum. Daha sonra yan yana duran üç mezar taşına baktım. Serap Alakan. Süleyman Alakan. Tufan Alakan. Anne, baba, amca.. Annem ile babamı kaybettiğimde sesimi de kaybettim. Amcamı kaybettiğimde ise ait olduğum ailemi kaybedeceğimi bilmiyordum. Ben, Gece. Sessizdim. Ama içim, ölüm kadar gürültülü. Not: argo kelimeler, cinselik içeren durumlar mevcuttur.

Kitaplar birbiri ile bağlantılı değildir. Bütün aşk hikayeleri şehre bir yabancı gelir ve öyle başlar... "Cihangir," ilk defa adını söylemiştim ve ela gözleri büyüdü. Bu manzaraya hep bakmak istediğimi artık biliyordum. Yeni yeşeren sakallarına dokunmak istedim ama yapamadım. Mahallenin ortasında ona yakın olmak ikimiz içinde sorun olacaktı. "Söyle serçe'm," yine serçe demişti. Neden dediğini hala söylemiyordu. "İyi ki varsın Cihangir." Gözleri ışıldadı. "Sayende Serçe'm," kalbim kendini belli edercesine çırpınmaya başladı. Bakışlarımı ondan çekmedim, görsün istedim. Kalbimi gözlerimde görsün istedim. Gördü. Anladı. Gülümsedi. Elimi kalbine uzattı. "Aynı atmaz mı sanıyorsun, bak küçük bir serçe için nasıl atıyor." Not: argo kelimeler, cinselik içeren durumlar mevcuttur.

#gizem 🥇(23.03.2021) Gerçek ailem, Asker, ajan, teşkilat kurgusu. Işığı sönmüş bir yol. Yolunu kaybetmiş bir ışık. Kararan hayatlar, boğazlara sarılmış kirli geçmiş. Pusuya yatmış düşmanlar. Değişen soyad ve getirdiği felaketler. Dokunmadan seven yürek ve o yüreğe tutunmuş cansız bir kalp. Bir adam bir kadını dokunmadan sevebilir mi? Peki kadın defalarca kaybetmesine rağmen izin verecek mi yüreğinin yeşermesine? Her şeyini kaybetmiş, kalbi hasta, karanlığın ortasında kalmış Gecenin ışığı; Dolunay. Karanlığı üzerine kuşanmış, intikam dan başka bir şey görmeyen fakat gözlerinin karanlığına düşürdüğü ışıkla kendini bulan Gece Yarısı; Bora. İç içe geçmiş kader, yıllar önce ayırdıklarını tekrar bir araya getiriyor. Kayıplar hep kalpte. Kötüler hep kapıda. Her şeye rağmen birbirinden güç alan bu iki genç galip gelebilecek mi? **** "Göz renginin siyahını geceden çalmış, içindeki beyaz hareleri ise Gece Yarısı çöken Leylifer den çalmıştı." Gece yarısının karanlığına doğan Leylifer....

Yaşadığı travmalar sonrası hayata tutunmaya çalışan bir kız, bir gün hiç beklemediği bir anda aldığı haber ile tekrar umutlarının yeşerdiği bir kız. Ya daha mutlu olacaktı, ya da daha beter... 'Gerçek aile' klasiği <3 ( DÜZENLENECEK )

*Klasikten uzak aşk/gerçek aile kurgusu. *Yetişkin içerik barındırır. *İlk birkaç bölüm texting --- Ben İzgi. Feris İzgi... Aylarca uzaktan izleyip, hayaliyle yanıp tutuştuğum aşkıma tam kavuşmuşken; aslında kavuşmam gereken bir de ailem olduğunu biraz geç fark etmiştim. Hem de yaklaşık 20 yıl kadar geç... ••• XXII. Acar, nedensiz bir dürtüyle kadının yüzüne bakamadı bir an. Biraz sonra ise yanağının üzerinde uzanan kadının yüzüne nihayet bakmaya cesaret edebildi. Yavaşça eğdiği başını İzgi'nin yüzüne yaklaştırıp alnına dudaklarını bastırdı, dudaklarını hemen geriye çekmedi. Aksine burnunu da saç diplerine yasladı. Saçlarından yayılan kokunun bir ay öncekiyle aynı olmadığını duyumsadı. Fakat umurunda değildi, kokuyu eşsiz kılan Feris'in ta kendisiydi. Kokunun kaynağının o olması Acar için fazlasıyla yeterliydi. "Yeşil gözlü cadı," diye mırıldandı dudaklarını alnından çekmeden. Sesi o kadar kısıktı ki kendisine bile ulaşamamıştı. "Hangi büyüyü üzerimde denedin bilmiyorum ama bu kadar işe yaramış olmasını sen bile hayal edemezdin." ••• XXVII. Savaş, çaresiz bir merakla yüzünü kızının omuzuna doğru yaslayıp kokusunu hissetmeye çalıştı. Bebek kokusunu hatırlamak istese de artık hatırlayamıyordu, burnunda kalan tek koku isli yanık kokusuydu. Savaş, başını kızının omuzuna koyduğunda burnuna dolan kokunun çiçek bahçesinde gibi hissettirmesine buruk bir tebessümle tepki verdi. Bu kokuyu ilk kez alıyordu, bundan sonra hep alabiliyor olmak için ne yapılması gerekiyorsa yapacaktı. Çekindiği, göze alamayacağı hiçbir şey yoktu. "Bitti babam ait olduğun yerdesin artık, uyandıktan sonra bambaşka olacak her şey. Söz veriyorum, her şeyim üzerine yemin ediyorum sana. Ne kalbine ne tenine bir daha zarar gelmeyecek, baban burada, yanında." --- '120122

Sevgi Neydi? Kim daha güzel sever. Çok sevilen mi yoksa sevgi nedir bilmeyen mi? 🧚‍♀️ Gerçek ailesini 17 yıl sonra bulan Ayperi'nin hikayesidir.. Tanıtıma gerek yok bence gelin kitabı okuyalım. 🧚‍♀️ Kitaptaki olaylar, kendi yaşadığım ve hayal gücümün birleşerek oluşturduğu yazılardır. Başlangıç Tarihi: 01.Kasım.2023 Bitiş Tarihi:Devam Ediyor

Tamamlandı Abi+Asker+aşk kurgusu Bence bir şans verin

- PROFİLİM ÖZELLİKLE DE HİKAYEM SİZİN REKLAM PANONUZ DEĞİL ARKADAŞLAR - 17 senesini bir evde hapis olarak geçirmiş ürkek kız... 17 sene önce karısının gözyaşlarına son vermek adına bir ailenin hayatını karartan adam. En önemlisi ise evine nefes olsun diye getirdiği kızın nefesinin kesilmesine sebep olmuştu. Yeniden nefes alabilecek miydi Aşkım? Aşkım'ın Nefesi isimli ilk hikaye Karışan bebekler& 2.1.2022 #1Abiler sıralamasında ikinciyiz 🥰 8.01.2022 #1Abilerim ve Ailem sıralamasında birinciyiz 🥰 10.01.2022 #2gençkurgu da ikinciyiz 🥰 10.01.2022 #2gençkızedebiyatı

"Bir kalbe iki aşk da sığıyormuş sevgilim; bir vatan bir sen..." Küçüklüğümden beri bir kalbe iki sevginin sığacağına hiç inanmazdım. Bir sevgi varsa bununla yetinmeliydik. Biri varsa diğeri eksik olmalıydı. Annem varsa babam,babam varsa annem olmayacaktı. Böyle de oldu. Hayatımın hiç küçümsenemeyecek kadar büyük bir bölümünü buna inanarak geçirdim. İki sevgiyi asla aynı anda hissetmedim. Bir kalbe iki sevgi sığmıyordu buna emin olmuştum. Sonra gerçek ailem geldi. Bana bir kalbe iki sevginin sığacağına inandıran annem ve babam vardı. Abilerim,hatta kardeşim bile vardı. Çok sevdiler, çok istediler. Anne,baba ve çocuktan oluşan o ailenin içine düşmek beni hiç olmadığı kadar afallattı. Ne yapacağımı asla bilemedim. Ailem vardı bu çok güzel bir şeydi. Abilerim benden nefret ediyordu bu çok kötü bir şeydi. İçine düştüğüm bu ehvenişer yani kötünün iyisi hâli kendi içimde çok uzun sürdü. Ne onlara kendimi açabildim ne de aramızdaki duvarları indirebildim. Beceriksizce kendi çapımda sevdim onları yalnızca. İçimde kimseye hissettirmediğimi sandığım savaşım hiç bitmedi ama ben hepsini çok sevdim. Zaman gerçekten her şeyin ilacıydı. Birdenbire kaldıramadığım o duvarlar kendiliğinden yıkılmaya başlayınca daha iyi anladım bunu. Bir şey istediğimiz anda olmuyorsa zorlamamak gerekiyordu. Daha güzel daha doğru bir anda bizi öyle veya böyle buluyordu. Ve bunlar olurken tüm savaşlarımın, gözyaşlarımın ve acılarımın şahidi ve mükâfatı olan adamlar benimleydi. Şahit abim, mükâfat sevgilim. Abimle kurduğumuz küçük dünyamıza inat,bizden bağımsız kurulan büyük dünyayı ben çok sevdim. 21/09/2021 💫 Kapak: @okyanus_grisi Bu bir KURGU'dur. Gerçek meslek, kişi ve kuruluşlarla alakası yoktur. Aile+aşk kurgusudur💙